Ο Λάζαρος Βαρτάνης συν-σκηνοθετεί με τον Στέφανο Παπατρέχα την παράσταση «Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία», που θα παρουσιάζεται από τις 24 Οκτωβρίου στο Θέατρο «Βαφείο Λάκης Καραλής» και με αφορμή την επικείμενη παράσταση γράφει στη Lavart.
Χαίρομαι γιατί δεν έχω γράψει εγώ το έργο οπότε μπορώ να μιλήσω ελεύθερα χωρίς να κινδυνεύω να φανώ υπερβολικός ή αλαζόνας.
Το κείμενο λοιπόν για τη δίκη μου αισθητική και τα δικά μου κριτήρια είναι ένα αριστούργημα! Πιστεύω πως αν το διάβαζε κάποιος χωρίς να γνωρίζει πότε και από ποιον γράφτηκε, θα θεωρούσε πως είναι ένα κλασικό έργο που δεν το είχαμε ανακαλύψει ως τώρα. Όταν όμως συνειδητοποιήσεις πως είναι γραμμένο το 2020 και από έναν άνθρωπο κάτω από 35, τότε είναι ακόμη πιο μεγάλος ο θαυμασμός.
Όταν ο Στέφανος που μίλησε για αυτό που σκεφτόταν να γράψει, από την μια ένιωθα σιγουριά πως θα ήταν κάτι ωραίο (μιας και το ιστορικό του από τη «Φροσύνη» και την «Πασού» – δυο μονολόγους του που συν – σκηνοθετήσαμε τα προηγούμενα χρόνια – ήταν εξαιρετικό), αλλά από την άλλη είχα περιέργεια πώς θα έμοιαζε όλο αυτό σε θεατρική μορφή.
Μέσα στην καραντίνα, διάβαζα κάθε σκηνή που μου έστελνε με το που την έγραφε και ενθουσιαζόμουν. Όταν όμως το διάβασα ολόκληρο δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω άλλους να το σκηνοθετήσουν.
Παθιάστηκα και με το όραμα αυτό και με τον ρόλο μου. Μιλάμε για ένα έργο που τα έχει όλα: μυστήριο, έρωτα, ανατροπές, εξαπάτηση και πιάνει θέματα όπως η εξουσία, η αλήθεια, οι νόμοι και η ηθική.
Με τον Στέφανο δουλεύουμε μαζί καταπληκτικά, επικοινωνούμε και έχουμε κοινή αισθητική. Σε αυτό το δίδυμο ήρθε να προστεθεί η βοηθός μας στη σκηνοθεσία, η υπερταλαντούχα Λιλή Νταλανίκα, ένα σπάνιο πλάσμα με την οποία μας ενώνει πέρα από τα άλλα η εμμονή στις λεπτομέρειες, η τρομερή οργάνωση και η αυστηρότητα σε ό,τι αφορά τη δουλειά μας. Φυσικά οι υπόλοιποι συνεργάτες μας δεν πάνε πίσω! Όλοι αγάπησαν το έργο και ο καθένας από το πόστο του συνέβαλε στη δημιουργία του «Ονοριακού» μας κόσμου.
Οι πρόβες ήταν μια αποκάλυψη. Πρώτη φορά σκηνοθετώντας ένα πολυπρόσωπο κείμενο, έβλεπα καταρχάς πόσο σημαντική είναι η σωστή επιλογή συντελεστών και συνδημιουργών. Ενθουσιάζομαι όταν όλοι ακολουθούμε με πίστη και όρεξη ένα όραμα βάζοντας ο καθένας το δικό του προσωπικό κομμάτι, φέρνοντας προτάσεις και υλικό που πάει όσα ονειρεύτηκα ακόμη πιο πέρα.
Διαπίστωσα επίσης πως όταν υπάρχει οργάνωση και όταν μια ομάδα ανθρώπων είναι δεμένη μέσα στη δουλειά, μπορούν να ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες. Σίγουρα δεν ήταν ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα – καμία δουλειά δεν είναι – όμως όταν είσαι καλά προετοιμασμένος και έχεις χτίσει γερά θεμέλια, δε σε γκρεμίζουν οι άνεμοι, όσο δυνατοί κι αν είναι (το έργο γράφτηκε στο πρώτο λοκντάουν, οι πρόβες έγιναν μέσα σε καραντίνες και δύσκολες συνθήκες και η παράσταση ανέβηκε μέσα σε μια από τις πιο δύσκολες θεατρικές χρονιές με μέτρα και περιστάσεις που δεν ήταν συνηθισμένες).
Μέσα από τον «Ονόριο» αισθάνομαι πως πήγα παραπέρα σε πολλά επίπεδα. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτό το ταξίδι, αλλά θα αρκεστώ στο να σας πω αυτό: ελάτε, δείτε το, γίνετε κι εσείς συνοδοιπόροι μας σε αυτή τη «διαδρομή φτιαγμένη από ψέματα που πιθανώς να οδηγήσει στην αλήθεια» και ίσως καταλάβετε όλα όσα σας περιέγραψα.
Κείμενο: Λάζαρος Βαρτάνης
“ΟΝΟΡΙΟ, τα ανομήματα ενός εγκληματία” έρχεται στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής
Όταν οι σκηνοθέτες γράφουν στη Lavart.
