Αθεράπευτα ερωτικός, αρρενωπός, βαθιά συναισθηματικός μα πάνω από όλα με τεράστιο ταλέντο.
Ο διαπεραστικός Μάρλον Μπράντο έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του Αμερικάνικου σινεμά. Το όνομα του αναδείχθηκε σε ανδρικό πρότυπο και η ισχυρή εικόνα του παραμένει έως σήμερα ανεξίτηλη στο χρόνο ακόμα και αν ο χαρακτήρας του προς το τέλος της ζωής του με αληθείς αλλά και ψεύτικες φήμες σταδιακά αποδομήθηκε.
Ο μύθος του ξεκίνησε το 1944 από το θέατρο του Broadway όπου με τη συμμετοχή του στο έργο Θυμάμαι Τη Μαμά, κατέκτησε το σανίδι και λίγα χρόνια αργότερα έκανε το ίδιο και με τη μεγάλη οθόνη. Ο μεγάλος ηθοποιός γεννήθηκε, σαν σήμερα, 3 Απριλίου και εμείς σας προτείνουμε τρεις από τις κορυφαίες ταινίες του για να τον τιμήσουμε.
Streetcar Named Desire/Λεωφορείο Ο Πόθος (1951)
Ο Ελιά Καζάν σκηνοθετεί το 1951 την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού αριστουργήματος του Τενεσί Ουίλιαμς. Η Μπλάνς, η νεαρή γυναίκα που έχασε την οικογενειακή της περιουσία μετά από πλειστηριασμό, επισκέπτεται την αδερφή της Στέλλα η οποία μένει με τον Πολωνό σύζυγο της Στάνλεϊ Κοβάλσκι (Μπράντο). Μπλάνς και Κοβάλσκι ενώνονται με ένα περίεργο δεσμό πάθους, έντασης αλλά και συναισθηματικής πίεσης στα όρια της τρέλας. Στο βαθιά ψυχαναλυτικό έργο με τους πολύπλοκους χαρακτήρες, ο Μπράντο έδωσε την πρώτη του συγκλονιστική ερμηνεία. Με ρεαλιστική και ταυτόχρονα θεατρική προσέγγιση, κάτω από τις οδηγείς του σκηνοθέτη ο οποίος αξιοποιούσε τη μέθοδο Στανισλάφσκι, κατάφερε να επηρεαστεί η στάση των υπόλοιπων ηθοποιών εκείνης της περιόδου. Τη κλασσική ταινία, αξίζει να τη δει κανείς τόσο για τα πρώτα μεγαλειώδη βήματα του ηθοποιού, όσο και για την επιτυχή μεταφορά του διαχρονικού έργου από το σανίδι στο πανί η οποία έλαβε δώδεκα υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας συνολικά τις τέσσερις.
The Godfather/Ο Νονός (1972)
Στα 48 του χρόνια και στην ακμή της καριέρα του ο Μάρλον Μπράντο αναλαμβάνει τον απαιτητικό ρόλο του γερασμένου Ιταλού πατριάρχη Δον Κορλεόνε στο αριστούργημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα το οποίο ακολουθεί την ιστορία αλλά και τις μάχες μιας οικογένειας Ιταλοαμερικάνων μαφιόζων. Οι ατάκες του έμειναν στην ιστορία, η υποκριτική του συνδύασε τον δυναμισμό με την ευθραυστότητα κάτι το οποίο απέρρεε από τον πραγματικό του αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα. Ο Νονός κέρδισε περισσότερα από 20 βραβεία μεταξύ των οποίων 3 Όσκαρ, 5 Χρυσές Σφαίρες και 3 Γκράμι. Το ένα από τα Όσκαρ φυσικά απέσπασε ο ίδιος ο Μπράντο για την ερμηνεία του, το οποίο όμως δεν παρέλαβε ο ίδιος. Με τη δική του βούληση και για να παραπονεθεί για τα δικαιώματα των Ινδιάνων στις ΗΠΑ, έστειλε στη θέση του μια νεαρή κοπέλα ινδιάνικης καταγωγής για να διαβάσει όχι έναν ευχαριστήριο λόγο αλλά μια πολιτική τοποθέτηση ρίχνοντας ευθύνες στο Χόλιγουντ για τον τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε έως τότε τις φυλές τους.
Last Tango In Paris/Το Τελευταίο Ταγκό Στο Παρίσι (1972)
Ξένος στην πόλη ο Πόλ, χάνει την γυναίκα του και μέσα στη συναισθηματική του κρίσή συνάπτει δεσμό με τη νεαρή Ζενέ. Ο δεσμός αυτός στηρίζεται αποκλειστικά στη σαρκική επαφή και στη απουσία προσωπικών πληροφοριών. Η ιδιαίτερη σχέση ξεκινά μέσα σε τέσσερις τοίχους για να κυκλώσει αργότερα ολόκληρη την πόλη. Ώριμος πλέον αλλά ακόμα γοητευτικούς και ερωτικός ο Μάρλον Μπράντο δίνει στον χαρακτήρα ξανά κάτι από το προσωπικό του χρώμα, κάτι από τα δικά του χρόνια αχαλίνωτης ηδονής κατά τα οποία δεν έκανε διακρίσεις στο φύλο αλλά στο συναίσθημα. Η παραίτηση του Πολ, ενός ανθρώπου που λίγο πολύ τελειώνει, προοικονομεί τη μελλοντική πορεία του ίδιου του ηθοποιού. Το αριστούργημα του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι δυστυχώς σήμερα έχει σημαδευτεί από τον αυτοσχεδιασμό του Μπράντο στην επίμαχη σκηνή με το βούτυρο και τη συμπρωταγωνίστρια του Μαρί Σνάιντερ κατά την οποία την κακοποίησε σεξουαλικά όσο οι κάμερες έγραφαν. Ακόμα και αν το γεγονός αυτό μας προκαλεί αποστροφή, η ταινία δεν παύει να είναι μια από τις καλύτερες στην ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Από το 1980 και μετά ακολούθησε μια καθοδική πορεία τόσο προσωπική όσο και κινηματογραφική η οποία όμως δεν κατάφερε να τον ρίξει από τον θρόνο στον οποίο έκατσε από τα πρώτα του κιόλας βήματα. Το όνομά του δεσπόζει ακόμα δίπλα σε εκείνα των μεγαλύτερων αστέρων του Χόλιγουντ και εμείς δεν χορταίνουμε να τον απολαμβάνουμε.
