Και κάπως έτσι ξεκίνησε η καλοκαιρινή περιοδεία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη!
Δεν παραλείπει ποτέ να συμπεριλαμβάνει την πόλη της Θεσσαλονίκης στις περιοδείες και στα live της. Ωστόσο, φέτος η Ελεωνόρα Ζουγανέλη αποφάσισε να τιμήσει παραπάνω την πόλη, ξεκινώντας την νέα της καλοκαιρινή περιοδεία «Νύχτες Καλοκαιριού» από εδώ. Η τραγουδίστρια με την σπουδαία φωνή και τη συνεχώς εξελισσόμενη δισκογραφία, πραγματοποίησε ίσως την μεγαλύτερη συναυλία της στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Θέατρο Δάσους, σε ένα βράδυ που απέπνεε καλοκαίρι, αναμνήσεις, έρωτα και πολύ συναίσθημα.
Εννέα και μισή. Έχει μόλις σκοτεινιάσει και ο κόσμος έχει ήδη γεμίσει τις θέσεις του ανοιχτού θεάτρου, ενώ οι πιστοί θαυμαστές μαρκάρουν από πολύ νωρίς τον χώρο τους μπροστά από την σκηνή. Ορισμένα λεπτά αργότερα, η Ελεωνόρα ανεβαίνει στη σκηνή μαζί με τα μέλη της μπάντας της, δίνοντας το εναρκτήριο σήμα για την πρώτη «Νύχτα Καλοκαιριού» της. Και ποιος είναι ο ιδανικότερος τρόπος εκκίνησης της μουσικής αυτής γιορτής πέρα από τα «Βεγγαλικά»; Με ένα πλατύ χαμόγελο και τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού, η ερμηνεύτρια ευχαρίστησε το κοινό για την θερμή υποδοχή που της χάρισε και αυτή με τη σειρά της ανταπόδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Εάν έχεις βρεθεί σε κάποιο live της Ελεωνόρας παλαιότερα, γνωρίζεις πολύ καλά πως λίγο… χαρτί ίσως και να είναι απαραίτητο. Διότι, έχει έναν μοναδικό τρόπο να αγγίζει κάποιες εσωτερικές σου πτυχές που και εσύ ο ίδιος έχεις αφήσει σκονισμένες άθελά σου ή και… ηθελημένα. Εντούτοις, η ίδια και ο μαέστρος της, Δημήτρης Μπαρμπαγάλας, επέλεξαν ένα σύνολο τραγουδιών που στο άκουσμά τους, μεταμορφώνεσαι σε ένα εκκρεμές, που πάλλεται μεταξύ βαθέως συναισθήματος πόνου, θυμού και αποχωρισμού και από την άλλη χαράς, κεφιού, ανεμελιάς και ευχάριστων αναμνήσεων, ερωτικών και μη.
Στο «Τα Λέμε» επιτεύχθηκε η πρώτη μεγάλη επικοινωνία μεταξύ της Ελεωνόρας και του κόσμου, ενώ η ουσιαστική σύζευξη συναισθημάτων έλαβε χώρα στο εξαιρετικό «Από Έρωτα». Παλαιότερα κομμάτια της δημιούργησαν στιγμές νοσταλγίας, και ταυτόχρονα τραγούδια από τον νέο της δίσκο, με τίτλο «Που με ‘φτάσανε οι έρωτες» ξεπηδούσαν ανάμεσα στο πρόγραμμα, συστήνοντάς μας τις νέες της μουσικές της εμπειρίες. Ο «Γεροπλάτανος», για παράδειγμα, ήταν μία εκ των πιο χορευτικών στιγμών της βραδιάς, και στον αντίποδα «Τα Δεύτερα Κλειδιά» χάρισαν συγκίνηση, αφού οι θαυμαστές της δεν σταμάτησαν να τη συνοδεύουν καθ όλη τη διάρκεια. Εννοείται πως ανάλογη ανταπόκριση είχαν τα «Ως και οι θάλασσες», «Ακρογιαλιές Δειλινά», «Έλα» και «Η δύναμή σου».
«Στις νύχτες καλοκαιριού λέω και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που με έχουν επηρεάσει και τα έχω συνδεδεμένα με τα μου καλοκαίρια» δήλωσε και ξεκίνησε να ξετυλίγει τον πάπυρο του δικού της εσωτερικού κόσμου, διασκευάζοντας και ερμηνεύοντας σπουδαία τραγούδια μεγάλων καλλιτεχνών. Μεταξύ άλλων, ήταν το «Για να σε συναντήσω», το «Μακρυά μου να φύγεις», «Τα παιδιά της γειτονιάς σου» και η «Μυρτιά» του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Στο ποτ πουρί των παραδοσιακών και νησιώτικων κάλεσε τους πάντες σε ένα μεγάλο πανηγύρι χορού και τραγουδιού, χαρίζοντας στιγμές χαράς, διασκέδασης και εκτόνωσης.
Η νέα της γλυκιά μπαλάντα «Αγάπη Δεμένη» σήμανε το κλείσιμο της βραδιάς, χωρίς κάτι τέτοιο βέβαια να καταστεί ουσιαστικά δυνατό, αφού το κοινό επιζητούσε για περαιτέρω συνέχιση της συναυλίας. Η συγκινητική εκτέλεση του «Και θα χαθώ» με τα μέλη της ορχήστρας της απέδειξε περίτρανα πως η όλη νύχτα ήταν αφιερωμένη στην παρέα και στο… «μαζί». «Η αγάπη αργεί» ήταν το επίσημο τραγούδι κλεισίματος και η τραγουδίστρια με την μεγάλη φωνή καληνύχτισε τους θεατές που ήρθαν να την απολαύσουν.
Το να έχεις «φωνάρα» – όπως λένε όλοι για την Ελεωνόρα Ζουγανελη – δεν είναι αρκετό για να κερδίσεις την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό του κόσμου. «Τώρα είναι τα ωραία, όταν μεστώνει ο άνθρωπος» είπε χιουμοριστικά για τον εαυτό της, αλλά είχε απόλυτο δίκιο. Εντυπωσίασε με την ωριμότητα και την ισχυρή της προσωπικότητα. Μας έκανε να σιγοτραγουδήσουμε, να κραυγάσουμε, να χορέψουμε, να «ξεβιδωθούμε», να χοροπηδήσουμε, να αναλογιστούμε, να βουρκώσουμε και να πιάσουμε τον διπλανό μας, είτε είναι το ταίρι μας, είτε ο φίλος-φίλη μας. Κι αυτό, διότι ταυτίζεσαι. Βέβαια, δεν γνωρίζεις πάντα απαραίτητα τον λόγο. Απλά χάνεσαι. Ειδικά εάν τραγουδά όσα θέλεις να φωνάξεις, τότε στα τραγούδια της και στη φωνή βρίσκεις λίγο από σένα.
Κείμενο: Αλέξανδρος Τσώνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Πηνελόπη Μαμάη (Lavart)
