Χιούμορ, ανασφάλειες, ευτυχία, πόνος, επικοινωνία, μοναξιά, έρωτας, χωρισμός… Λίγες μόνο από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Γιώργος Μιχαλάκος επιλέγει να σκηνοθετήσει την σαρκαστική κωμωδία του Woody Allen, «Ωραίος & Sexy!», και να διερευνήσει τις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα από χαρακτήρες και καταστάσεις που εμπλέκονται και περιπλέκονται. Η νέα, φρέσκια και ορεξάτη ομάδα Monks μίλησε στη Lavart για την παράσταση, η οποία ανεβαίνει στο Θέατρο Τ, για τον σύγχρονο άνθρωπο, για τις ανάγκες και τις ανασφάλειές του.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Το “Play it again, Sam”, στην ελληνική μετάφραση «Ωραίος & Sexy!», γράφτηκε από τον Woody Allen και ανέβηκε στο Μπρόντγουαιη το 1968, για να μεταφερθεί λίγα χρόνια αργότερα, το 1972, στη μεγάλη οθόνη. Συναντώντας και μόνο το όνομα του Woody Allen, περιμένουμε μια κωμωδία με πικρές σταγόνες καυστικότητας και κοινωνικού σχολιασμού. Πώς τις συναντούμε αυτές στο συγκεκριμένο έργο;
Ιωάννης Καμπούρης – Στο «Ωραίος & Sexy!», συναντάμε χαρακτήρες ευφυείς, έξυπνους, με στιγμές πνευματικής διαύγειας. Το γεγονός ότι ζουν απορροφημένοι στον μικρόκοσμό τους δεν σημαίνει ότι μιλάμε για ανθρώπους μειωμένης αντίληψης. Η καυστικότητα του Woody Allen, λοιπόν, δεν προκύπτει μόνο από τις καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στο έργο, αλλά και από τα ίδια τα σχόλια των ηρώων, που φανερώνουν την ικανότητά τους να αποστασιοποιούνται από το πρόβλημα και να σαρκάζουν ή να αυτοσαρκάζονται. Όσο για το κοινωνικό σχόλιο, στα έργα του Allen, όλα υπονοούνται. Όλα γίνονται εμμέσως. Ο κοινωνικός σχολιασμός δίνεται μέσα από τα διαφόρων ειδών στερεότυπα που συναντάμε στο έργο, μέσα από τις ρωγμές των προσώπων που καταλήγουν να διαλύουν αυτά τα στερεότυπα, μέσα από την ίδια την ιστορία.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Η νευρωτική προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, μέσα από την υπερβολή της, δημιουργεί έντονες κωμικές στιγμές, παρά την τραγικότητά της. Πόσο τείνει να μοιάζει ο σύγχρονος άνθρωπος με τον χαρακτήρα του Allan Felix;
Ιωάννης Καμπούρης – Αν ο Allan Felix δεν έμοιαζε με τον σύγχρονο άνθρωπο, δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον σαν χαρακτήρας. Ή πιο σωστά, αν δεν έμοιαζε με τον άνθρωπο γενικώς, δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον σαν χαρακτήρας. Τα βασικά προβλήματα της ανθρωπότητας παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στον χρόνο. Ο Allan είναι ένας από εμάς. Το πρόβλημά του είναι πολύ καθημερινό, πολύ γνώριμο. Αναζητά τη συντροφικότητα, έχει ανάγκη να προσφέρει και να πάρει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Έχει έναν πλούτο μέσα του που θέλει να μοιραστεί. Η απλότητα του προβλήματός του είναι αυτή που μας κάνει να σχετιζόμαστε μαζί του.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Ο Allan επιδιώκει μια ήρεμη, και κατά βάση, μοναχική καθημερινότητα. Προτιμά να κοιτά την ζωή μέσα από τις ταινίες, παρά να βγει έξω να την ζήσει. Τι είναι αυτό που μας «κλείνει» και μας απομονώνει από τους άλλους;
Ιωάννης Καμπούρης – Ο φόβος. Ο φόβος της απόρριψης, της προδοσίας, της απογοήτευσης. Στη ζωή μας, υπάρχει ένα βασικό δίπολο που κρύβεται πίσω από κάθε μας διάθεση: Αγάπη και Φόβος. Κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο, για κάθε κατάσταση, με κάθε σκέψη, βρισκόμαστε σε έναν από αυτούς τους δύο πόλους. Ποτέ και στους δύο μαζί, γιατί ο ένας αναιρεί τον άλλον. Αν αρχίσουμε σιγά-σιγά να παρατηρούμε, στην καθημερινότητά μας, σε ποια μεριά βρισκόμαστε και αποφασίσουμε συνειδητά να πλησιάζουμε, όσο περισσότερο μπορούμε, στην πλευρά της Αγάπης, θα δούμε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο όμορφα απ’ όσο νομίζαμε.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Όλοι οι χαρακτήρες εμφανίζονται με το δίπολό τους. Στην περίπτωση του Allan, ο Humphrey Bogart αποτελεί περισσότερο το είδωλο ή το αντίβαρό του;
Γιάννης Μαυρόπουλος – Ώρες ώρες γίνεται μέχρι και εξομολογητής του! Στην πραγματικότητα νομίζω πως είναι ένας μηχανισμός που εφευρίσκει, στην προσπάθειά του να πιστέψει ξανά στον εαυτό του. Ο Άλλαν, όταν τον χωρίζει η γυναίκα του, χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Έχει ανάγκη να βρει κάτι που να βγάζει νόημα για αυτόν, κάποιους κανόνες που μπορεί να ακολουθήσει για να βγει από το αδιέξοδο. Για αυτό και ζητά συμβουλές από τον Μπόγκαρτ.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Πόσο τον βοηθά και πόσο τον κρατά πίσω η ύπαρξη του Bogart; Εμείς έχουμε τέτοιου είδους είδωλα στην ζωή μας;
Γιάννης Μαυρόπουλος – Σίγουρα δεν τον βοηθά, από τη στιγμή που μιμείται κάποιον άλλον και δεν είναι ο εαυτός του. Άλλωστε, δεν μιμείται καν τον Μπόγκαρτ, μιμείται τους χαρακτήρες που υποδύεται ο Μπόγκαρτ στις ταινίες! Δεν μου αρέσει η λέξη «είδωλο». Έχει στο μυαλό μου μια έννοια πιο εγκλωβιστική, μια έννοια τυφλής υπακοής ή λατρείας. Θα έπρεπε μάλλον να έχουμε πρότυπα, ανθρώπους και συμπεριφορές πάνω στις οποίες μπορούμε να σκεφτόμαστε και να φτιάχνουμε με τη βοήθειά τους τη δική μας ηθική.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Ο Woody Allen προτιμά να μιλά για το σύμπαν των διαπροσωπικών σχέσεων μέσω του χιούμορ, προσφέροντας καυστικές ατάκες και δημιουργώντας κωμικές στιγμές. Είναι, λοιπόν, το χιούμορ απαραίτητο εργαλείο για να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, την ζωή και τους άλλους;
Γιάννης Μαυρόπουλος – Όπως λέμε, να το πάρουμε στην πλάκα για να μην τρελαθούμε! Το χιούμορ είναι τρόπος να αποφορτιστείς από τα αρνητικά σου συναισθήματα, πράγμα πολύ χρήσιμο σε καταστάσεις πίεσης. Όσον αφορά τον Γούντι Άλλεν, έχω την αίσθηση ότι τις περισσότερες φορές δεν επιδιώκει την καυστικότερη ατάκα ή την πιο κωμική στιγμή. Του προκύπτουν όμως, γιατί παρατηρεί και καταγράφει μαεστρικά τις αδυναμίες, την απελπισία και την ασυμφωνία των ανθρώπων.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Ο Dick βρίσκει στη δουλειά του διέξοδο από τον γάμο του και αφοσιώνεται σε αυτή. Πρόκειται για την συνηθισμένη συνταγή της εργασιομανίας, ώστε να αποφεύγουμε τους άλλους και τον εαυτό μας;
Κωνσταντίνος Τσώνης – Ναι, ο Dick είναι εργασιομανής. Λατρεύει τη δουλειά του. Για την ακρίβεια, η δουλειά του είναι ζωτικής σημασίας. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο Dick εκφράζει την αγάπη του προς τη Λίντα μέσω της εργασίας του. Άλλοι άνθρωποι εκφράζουν την αγάπη τους με ένα χάδι, με ένα βλέμμα και έναν καλό λόγο. Ο Dick δείχνει τον έρωτά του με τα χρήματα. Πιστεύει όντως ότι προσφέροντας χρήματα στην αγαπημένη του έχει καθαρίσει με τις συζυγικές του υποχρεώσεις και πως η Λίντα με αυτό τον τρόπο είναι ευτυχισμένη. Εν κατακλείδι, όπως ακριβώς ο Άλαν έχει μπερδέψει τη ζωή με το cinema, έτσι και ο Dick έχει μπερδέψει τον έρωτα με τη δουλειά.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Ποια στοιχεία και ερεθίσματα του περιβάλλοντός σας χρησιμοποιήσατε, ώστε να συνθέσετε τον χαρακτήρα του Dick;
Κωνσταντίνος Τσώνης – Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας, τόσο στο οικογενειακό, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον που είναι εργασιομανείς. Όλοι ξέρουμε τουλάχιστον έναν. Άντλησα στοιχεία, λοιπόν, από ένα οικείο μου πρόσωπο. Και φυσικά, πάντα ήμουν υπό την καθοδήγηση και τις οδηγίες του σκηνοθέτη μου.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Η παράσταση παρουσιάστηκε αρχικά στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας. Ποια είναι η επιτυχία της, η οποία την οδήγησε να ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου Τ;
Κωνσταντίνος Τσώνης – Ακριβώς έτσι έγινε. Ξεκίνησε ως εργασία στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. Ταξίδεψε στη Μονή Λαζαριστών με άλλες τέσσερις εργασίες του Τμήματος. Τώρα βρισκόμαστε στο Θέατρο Τ. Η πρώτη επαγγελματική δουλειά των Monks. Η επιτυχία της παράστασης έγκειται στο γεγονός ότι είμαστε παρέα. Υπάρχει αγάπη. Δύο λέξεις-δύο έννοιες που με αφορούν πολύ. Λείπουν απ’τη ζωή, λείπουν κι από τη σκηνή.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Η Nancy παίρνει την απόφαση να ζητήσει διαζύγιο από τον Allan και να απελευθερωθεί από έναν γάμο, στον οποίο δεν είναι ευτυχισμένη. Θα μπορούσε να αποτελεί το πρότυπο της Linda;
Βικτώρια Παπαδοπούλου Σισκοπούλου – Υπάρχει μία βασική διαφορά ανάμεσα στη Νάνσυ και τη Λίντα. Η Νάνσυ δεν ήταν ποτέ ερωτευμένη με τον άντρα της. Γι’αυτό κι εκείνος την έχει συνδυάσει με όλες τις κακές σκέψεις,τους φόβους και τις ανασφάλειες που τον κρατάνε πίσω. Η Λίντα διαγράφει τη δική της πορεία μέσα στο έργο, καθώς ο γάμος της περνάει κρίση και προσπαθεί να καταλάβει αν φτάνει ο έρωτας για να αντιμετωπιστεί αυτό. Έχω την εντύπωση πάντως πως αν ζητούσε τη συμβουλή της Νάνσυ, θα βρίσκαμε νεκρό τον σύζυγο και θα είχαμε άλλο έργο μπροστά μας…
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Υπάρχει έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις; Από πού πηγάζει και τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να τις σώσει;
Βικτώρια Παπαδοπούλου Σισκοπούλου – Σαφώς και υπάρχει. Κάθε άνθρωπος έχει τις έγνοιές του. Άντε να βρεις άκρη και να μην απορροφηθείς από τα δικά σου προβλήματα. Συνήθως έτσι προκύπτει το χάσμα νομίζω, χανόμαστε στους προσωπικούς μας φόβους και στόχους και ξοδεύουμε όλη την ενέργειά μας εκεί, κλείνοντας τα αυτιά σε ό,τι μπορεί να σε βοηθήσει. Ίσως χρειάζεται μια συνειδητοποίηση ότι τέτοιες φάσεις τις περνάμε όλοι. Έτσι,θα δούμε το δικό μας πρόβλημα πιο απενεχοποιημένα και θα μπορούμε να το φέρουμε στο μέγεθός μας και να το αντιμετωπίσουμε.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Ως νέα ηθοποιός, ποια είναι τα 3 βασικά και απαραίτητα στοιχεία, τα οποία θεωρείτε ότι μπορούν να προσφέρουν επιτυχία σε μια παράσταση;
Βικτώρια Παπαδοπούλου Σισκοπούλου – Πρώτα απ’όλα, εμπιστοσύνη στην ιδέα και στα μέλη της ομάδας που θα δουλέψουν μαζί. Να υπάρχει ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού που σου δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάζεις. Μετά η συγκέντρωση, δηλαδή η εύστοχη διοχέτευση ενέργειας. Όταν είσαι συγκεντρωμένος και δεν ξοδεύεσαι σε πράγματα άσχετα με την πρόβα, ανοίγεσαι στους άλλους και οι ιδέες πολλαπλασιάζονται. Τέλος,νομίζω πως μια καλή δουλειά πρέπει να έχει διανύσει μια μεγάλη πορεία, και μεγάλη πορεία χωρίς διαλείμματα δεν υπάρχει. Στιγμές που η πρόβα θα πάει χάλια γιατί όλοι θα γελάμε, θα είμαστε ασυγκέντρωτοι, εκνευρισμένοι, θα βάλουμε τα κλάματα, όλα όχι μόνο δεκτά, αλλά θεμιτά και απαραίτητα για να γίνει μια δυναμική επανεκκίνηση!
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Η Linda είναι παγιδευμένη μέσα στο συμβατικό γάμο της και αδυνατεί να δει, εξ αρχής, ότι δίπλα της βρίσκεται η ευτυχία της. Πόσο δύσκολο είναι να αναγνωρίσεις την πραγματικότητα όταν διέπεσαι από στερεότυπα και ταμπού;
Ανθούλα Αηδώνη – Για μένα η Λίντα δεν είναι παγιδευμένη στον γάμο της ή τουλάχιστον δεν ξεκίνησε παγιδευμένη. Οι άνθρωποι διαρκώς αλλάζουν, δεν μένουν ποτέ οι ίδιοι και όταν φτάνουν στο σημείο να σταματούν να επικοινωνούν ουσιαστικά, ειδικά στην περίπτωση ενός ζευγαριού, τότε δυστυχώς δεν αλλάζουν μαζί αλλά χώρια. Η Λίντα μέσα από έναν άλλον άνδρα βρήκε αυτό που της είχε στερήσει ο σύντροφός της, την επικοινωνία, αλλά σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο, καθώς μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικούς άντρες. Νομίζω πως στην περίπτωση της Λίντα δεν τίθεται θέμα ταμπού ή στερεοτύπων, αλλά επιλογών. Σαφώς και υπάρχει, θεωρώ, σαν παράγοντας της απόφασής της το βλέμμα της αμερικάνικης κοινωνίας της δεκαετίας του 70, αλλά εν τέλει ό,τι κάνει δεν το κάνει γιατί υπακούει στα θέλω της κοινωνίας αλλά γιατί αγαπάει και νοιάζεται για τους ανθρώπους που είναι στη ζωή της.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Εάν μπορούσατε να επικοινωνήσατε με το χαρακτήρα που ενσαρκώνετε, τι θα θέλατε να πείτε στη Linda;
Ανθούλα Αηδώνη – Θα της εκμυστηρευόμουν τον θαυμασμό μου για την υπομονή της, τον δυναμισμό και την ειλικρίνειά της και ίσως θα τη συμβούλευα μερικές φορές να βάζει πρώτα τον εαυτό της και μετά τους άλλους. Βέβαια όλα αυτά τα εύχομαι εγώ, ετών 23 εν έτει 2019 σε μια παντρεμένη γυναίκα του 1970.
Μαρία Καστανάρα (Lavart) – Το «Ωραίος &Sexy!» είναι η πρώτη δουλειά της Εταιρείας Θεάτρου Monks. Σε ποιο ύφος θα κινηθεί η ομάδα και που προσανατολίζεται για την συνέχεια;
Ανθούλα Αηδώνη – Είμαστε μια νεοσύστατη ομάδα 6 ανθρώπων που έτυχε να κάνει μαζί αυτή τη δουλειά, η οποία στην πορεία της, όπως έχουμε μοιραστεί μεταξύ μας, μας ικανοποιούσε και μας εκπροσωπούσε, καθώς είναι στο σύνολο της εν τέλει μια ομαδική δουλειά. Επί σκηνής φέρουμε κάτι που μας εκφράζει όλους και ίσως θα μπορούσαμε να ορίσουμε αυτό ως μέρος του ύφος που θέλει να κινηθεί η ομάδα μας, χωρίς αυτό να αναιρεί τις δυνατότητες πειραματισμού και σε άλλα πράγματα. Ο χρόνος θα δείξει.
Συνέντευξη: Μαρία Καστανάρα (Lavart)
Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριαζίδης
