ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ιστορία μιας οικογένειας ένα καλοκαίρι λίγο πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα ο πόλεμος του 1940, αλλά και τα γεγονότα που θα καθορίσουν την ιστορία, μέσα από τη μοναδική ματιά των παιδιών. Ένας κήπος στο Μαρούσι, μαγικός, για την Ελευθερία και τα μικρότερα δίδυμα αδέρφια της. Ένα ξένο παιδί από τη Γαλλία που έρχεται να μείνει στο επάνω πάτωμα του σπιτιού τους και γίνεται αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Και πόσα άλλα δε θα έκαναν από όσα ονειρεύονται, αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι… Οι μεγάλοι και τα παιδιά. Δύο κόσμοι μακρινοί, σχεδόν απλησίαστοι. Ο καθένας με τους δικούς του νόμους και τις δικές του αλήθειες. Όμως ο κόσμος των μεγάλων δεν μπορεί να σταματήσει την αστείρευτη φαντασία, την ακλόνητη πίστη των παιδιών ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο. Και τελικά το καταφέρνουν: Να πετάξουν ψηλά με μια Μωβ Ομπρέλα, μακριά απ’ τον πόλεμο, εκεί που όλα είναι δυνατά. Σε έναν κόσμο που μας χωράει όλους. Όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε.
https://www.lavart.gr/h-atzenta-tis-lavart-theatrikes-parastaseis-sthn-athina/
Η Μωβ Ομπρέλα λειτουργεί ως ιντερμέδιο ανάμεσα στο Καπλάνι της βιτρίνας και στο Μεγάλο περίπατο του Πέτρου. Τα τρία βιβλία μαζί μπορούν να θεωρηθούν μια τριλογία, γιατί αναβιώνουν τη ζωή των ανθρώπων, ιδιαίτερα των παιδιών, από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά ως την Απελευθέρωση, και αναδεικνύουν τη στάση τους απέναντι στις καταστάσεις που βιώνουν. Η παράσταση παρουσιάστηκε πέρυσι για πρώτη φορά στο Καμπέρειο Θέατρο στα Γιάννενα, σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Κέρδισε από την πρώτη στιγμή την αγάπη των παιδιών με συνεχείς sold out παραστάσεις. Πάνω από 10.500 παιδιά και εκπαιδευτικοί «πέταξαν» με τη Μωβ Ομπρέλα.
Η Μωβ Ομπρέλα είναι η απόδειξη ότι όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά
Η Μωβ Ομπρέλα είναι η απόδειξη ότι όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά.
Σε μια εποχή χαμένη πια μέσα στον απόλυτο χρόνο της ενηλικίωσής μας.
Ο μαγικός κόσμος της ακράδαντης παιδικής πίστης.
Η ακλόνητη παιδική φαντασία για την αόρατη διάσταση που μπορούν να έχουν όλα. Αρκεί να στρέψουμε το βλέμμα και να μπούμε από την πόρτα που είναι ανοιχτή, στον μαγικό τους κήπο.
Εκεί που τα πιο απλά πράγματα μπορούν να φτιάξουν τον κόσμο ξανά.
Ένας κόσμος φτιαγμένος στο μυαλό, στα όνειρα, στις νύχτες που τα παιδιά μετράνε τ’ άστρα. Και μας τον προσφέρουν.
Ένας κόσμος που μας χωράει όλους. Μικρούς και μεγάλους. Διαφορετικούς. Που δεν έχουν πάντα την ίδια πατρίδα, την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία. Αλλά μπορούν να κρατήσουν όλοι μαζί μια μωβ ομπρέλα και να πετάξουν. Σε αυτόν τον κόσμο, ένα καλοκαίρι, λίγο πριν ξεσπάσει και στην χώρα μας ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, τα παιδιά πιστεύουν και στο τέλος καταφέρνουν να πετάξουν ψηλά με μια μωβ ομπρέλα. Με τους δικούς τους νόμους βαρύτητας.
Σε χώρες που δεν υπάρχει πόλεμος. Εκεί που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Στην καρδιά και στο μυαλό. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια. Αρκεί να έχεις πίστη.
Η βαθιά ματιά της Άλκης Ζέη για τον πολύτιμο κόσμο των παιδιών. Έναν κόσμο που όλα είναι δυνατά εφόσον τα πιστεύεις και τους δίνεις τη δύναμη της καρδιάς σου για να υπάρξουν.
Η αθωότητα, η σοφία, το μαγικό βλέμμα των παιδιών, έχουν πάντα τόσα πολλά να μας πουν για το πώς μπορούμε να βρίσκουμε μαζί τους εκείνη την πίστη που θα μας επιτρέψει να φτιάχνουμε κάθε μέρα τον κόσμο απ’ την αρχή.
Δήμητρα Λαρεντζάκη
