Η Lavart προτείνει: Μια Κινηματογραφική Εβδομάδα Γεμάτη «Επι-στροφές»

Let The Memory Live Again

Ετοιμαζόμαστε για άλλη μια εβδομάδα στους κινηματογράφους, γεμάτη με νέες ταινίες, διαφορετικού ύφους, θεματικής και εποχής. Η Lavart επιλέγει τις ταινίες που κάνουν πρεμιέρα από τις 23 Ιανουαρίου και τις παρουσιάζει.

Jojo Rabbit

Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τζότζο, είναι ένα δεκάχρονο αγόρι και αφοσιωμένο μέλος της ναζιστικής νεολαίας. Το παράξενο όμως δεν είναι άλλο από τον επινοημένο του φίλο που δεν είναι άλλος από τον Αδόλφο Χίτλερ. Τα ιδανικά του και η πίστη του στην αρία φυλή θα δοκιμαστούν όταν θα ανακαλύψει πως η μητέρα του έχει φυγαδεύσει μια νεαρή Εβραιοπούλα στη σοφίτα του σπιτιού τους.

• Μια σάτιρα κατά κάθε μορφής μίσους, όπως πολύ σωστά λέει και ο σεναριογράφος. Αφορά θέματα όπως το μίσος, η άγνοια και κάθε υπόνοιας πλύσης εγκεφάλου.
• Ο Taika Waititi υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Πέραν αυτού όμως, παρουσιάζεται στον πιο ενδιαφέροντα ρόλο της ταινίας, που δεν είναι άλλος από τον φανταστικό φίλο του Τζότζο, τον – χαζούλη – Αδόλφο Χίλτερ.
• Πολλά υποσχόμενο cast ηθοποιών, που δύσκολα θα μας αφήσουν αδιάφορους, αλλά σίγουρα θα μας προσφέρουν άφθονο γέλιο.
• Το τρέιλερ μας βάζει στον πειρασμό για την πολλά υποσχόμενη ταινία που συνδυάζει δράμα και κωμωδία μόλις σε 108 λεπτά.

Canción sin nombre – Τραγούδι χωρίς όνομα

Περού, 1988. Η Χεορχίνα, μια 20χρονη κοπέλα από ένα μικρό χωριό των Άνδεων, φτάνει στη Λίμα προκειμένου να γεννήσει σε μια αυτοσχέδια κλινική. Μυστηριωδώς όμως, το βρέφος εξαφανίζεται. Εν μέσω των πολιτικών αναταραχών της εποχής, ο Πέδρο, ένας εσωστρεφής δημοσιογράφος θα γίνει ο μοναδικός της σύμμαχος στην προσπάθεια που κάνει να βρει το παιδί της.

• Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους (97 λεπτών) προσπάθεια της Melina León, που μάλιστα συμμετείχε στο Φεστιβάλ Καννών το 2019.
• Στο Φεστιβάλ του Ντένβερ πήρε βραβείο καλύτερης ταινίας, βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ της Ουέλβα, ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ της Λίμας, ειδική μνεία και το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Μοντρεάλ, το βραβείο πρωτο-εμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ του Μονάχου, βραβεία σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης, και το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
• Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και με θέμα που θα τραβήξει την προσοχή.
• Χρησιμοποιείται η ισπανική γλώσσα, ενώ το φιλμ παραμένει ασπρόμαυρο, πράγμα που δύσκολα συναντάμε εν έτη 2020, αλλά σίγουρα δεν μειώνει το ενδιαφέρον για το περιεχόμενό της.
• Bonus πρόταση: El Paraíso de Lili

The Turning – Η Γκουβερνάντα

Σε ένα μυστηριώδες κτήμα στην εξοχή της περιοχής Μέιν, όπου η Κέιτ – που μόλις έχει ξεκινήσει να δουλεύει ως νταντά – πρέπει να φροντίσει δύο ψυχικά διαταραγμένα ορφανά, την Φλόρα και τον Μάιλς. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το μέρος αλλά και τα παιδιά κρύβουν σκοτεινά μυστικά και τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως δείχνουν.

• Είναι βασισμένη στο κλασικό μυθιστόρημα «Το Στρίψιμο της Βίδας» του Henry James. Πρόκειται για την τέταρτη βασισμένη ταινία. Οι τρεις προηγούμενες είναι: The innocents (1961), The Turning Of The Screw (1974), The Turning Of The Screw (2009).
• Η τριάδα πρωταγωνιστών, Mackenzie Davis, Finn Wolfhard, Brooklynn Prince, εγγυώνται εξαιρετικές ερμηνείες σε μια ταινία τρόμου και μυστηρίου διάρκειας 1h και 34min.
• H καλύτερη επιλογή για τους λάτρεις των ταινιών μυστηρίου με υπερφυσικά χαρακτηριστικά και dark mood τύπου Stranger Things ή The Conjuring. ως bonus movies.

Cats

Το γνωστό musical του Andrew Lloyd Webber, αναβιώνει αυτή τη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες ανανεωμένο.

• Αναπάντεχο το cast με ονόματα όπως η Judi Dench, η Taylor Swift, ο Jason Derulo, η Jennifer Hudson, o Ian McKellen κ.α.
• Είναι ένα από τα μακροβιότερα σόου στην ιστορία του West End και του Μπρόντγουεϊ, ξεκινώντας από το New London Theatre το 1981 και για 21 χρόνια ακόμα, κάνοντας ρεκόρ με 90.000 παραστάσεις.
• Για τους λίγους που δεν το γνωρίζουν, βασίζεται στο βιβλίο του T.S. Eliot «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ», σε μουσική και στίχους του Andrew Lloyd Webber.
• Η ταινία αυτή τη φορά περνάει από το κλασικό μπαλέτο μέχρι τη σύγχρονη μουσική και χορό, hip-hop και jazz, ώστε να απευθυνθεί στο σύγχρονο κοινό.
• Η απήχηση βέβαια βασίζεται περισσότερο στο θέαμα παρά στην ταινία αυτή καθ’ αυτή. Καθώς επίσης θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως guilty pleasure movie.

Κείμενο: Μελίνα Καριώρη (Lavart)

Πηγή φωτογραφίας