Η αγάπη ενός αυτοαποκαλούμενου «Πορνόγερου» για τα τετράποδα κατοικίδιά του, αποτυπωμένη όσο πιο λυρικά γίνεται
Ο άνθρωπος που είπε, «δε μισώ τους ανθρώπους, απλώς νιώθω καλύτερα όταν δεν είναι γύρω μου», ασφαλώς θα έγραφε ένα ολόκληρο βιβλίο αφιερωμένο στις γάτες, όπου εξυμνεί τόσο τη φύση τους, όσο και τη συντροφιά τους. Η Γάτα του Τσαρλς Μπουκόφσκι αποτελεί μία ύστερη σύνθεση μεμονωμένων και ανέκδοτων έργων του συγγραφέα, η οποία επεξεργάστηκε και εκδόθηκε αρχικά από τον εκδοτικό οίκο Canongate στο Εδιμβούργο. Περιέχει ποιήματα και πεζά κείμενα που προδίδουν την αγάπη του για τα τριγωνικά αυτάκια, τη μουσούδα και το απαλό τρίχωμα -την οποία αγάπη απέκτησε σε μεγάλη ηλικία. Όπως μαθαίνουμε από τον Howard Sounes, το συγγραφέα του βιογραφικού βιβλίου Charles Bukowski: Locked In The Arms Of A Crazy Life, ο Μπουκόφσκι λάτρεψε τα μικρά αιλουροειδή σε σχετικά μεγάλη ηλικία, όταν συγκατοικούσε πλέον με τη γυναίκα του Λίντα Λι -τον εκρηκτικό χαρακτήρα σ’ ένα από τα γνωστότερα βιβλία του ονόματι Γυναίκες- και μερικές γάτες τις οποίες συντηρούσαν ως κατοικίδια.
Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι η αποκάλυψη της πιο ευαίσθητης πλευράς της πένας του Μπουκόφσκι. Είναι η ίδια αίσθηση που έχει κανείς διαβάζοντας αποσπάσματα από τις ποιητικές του συλλογές Last Night Of The Earth Poems και Ham On Rye (που έχει εκδοθεί στην Ελλάδα με τον τίτλο Τοστ Ζαμπόν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο). Έτσι, αναρωτιέσαι αν ο άνθρωπος που έγραψε το -προσωπικά αγαπημένο μου- ποίημα Bluebird είναι στ’ αλήθεια ο συγγραφέας των κυνικών και κυρίως αθυρόστομων αράδων του Βρώμικος Κόσμος ή του Σημειώσεις Ενός Πορνόγερου (κυκλοφορούν για το ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό από τις εκδόσεις Απόπειρα). Κι όμως. Και αυτό είναι που κάνει τον Μπουκόφσκι μοναδικό στο είδος του: πίσω από τη μισάνθρωπη, νευρική και πάντα μεθυσμένη περσόνα, κρύβονται ευαισθησίες και μάλλον ρομαντικές σκέψεις που εκπλήσσουν μεν τον αναγνώστη, του υπενθυμίζουν δε, ότι κρατούν στο χέρι τη βιβλιοδεσία του έργου ενός ανθρώπου μάλλον απογοητευμένου, παρά ωμού και εγωιστή, όπως συχνά γίνεται αντιληπτός.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που η γάτα γίνεται η μούσα του Μπουκόφσκι σ’ αυτά τα γραπτά: ο ίδιος θαυμάζει τα πλάσματα αυτά γιατί «μία γάτα είναι απλά ο εαυτός της» και γιατί «η γάτα ποτέ δε γνωρίζει το φόβο, καταλήγει τελικά στην πηγή της θάλασσας και του βράχου και ακόμα αν βρεθεί σε μία μάχη θανάτου, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί είναι η μεγαλειότητα του σκοταδιού».Παρατηρώντας τις γάτες, γράφει, «δε μου αρέσει η αγάπη ως διαταγή, ως αναζήτηση, πρέπει να έρθει σε σένα σαν μία πεινασμένη γάτα στην πόρτα σου»⋅ η φράση αυτή με έκανε να σκεφτώ ότι, όντως, ο μάλλον μοναχικός και αποκαρδιωμένος από την ανθρώπινη φύση Μπουκόφσκι επέτρεπε στο αγαπημένο του ζώο να τον εμπνεύσει και να του δώσει τελικά μαθήματα για τη ζωή. Άλλωστε, το παραδέχεται και ο ίδιος λίγο παρακάτω: «Μελετώ αυτά τα πλάσματα. Είναι οι δάσκαλοί μου».
«Τα ζώα είναι εμψυχωτικά. Δεν ξέρουν να λένε ψέματα. Είναι φυσικές δυνάμεις».
Προχωρώντας στην ανατομία της Γάτας, το πόρισμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι ο Μπουκόφσκι θαυμάζει τα κατοικίδιά του για τα χαρακτηριστικά τα οποία δεν είναι κοινά ανάμεσα σε εκείνον και σε εκείνα: ανάμεσα στο έλλογο και στο άλογο ον. Αγαπά την έλλειψη υπερβολικής προσπάθειας και ανάγκης γι’ αγάπη και προσοχή, την ανεξαρτησία και την ομορφιά τους -όπως γράφει, οι γάτες είναι «από τη φύση τους λαμπερές». Εμπνέεται από την απλή τους ύπαρξη, η οποία στον ίδιο φαντάζει αγέρωχη και δυναμική, αλλά και από τα συναισθήματα που του προκαλεί η συντροφιά τους -κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα προφανές στο ποίημα Οι Γάτες Μου, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στις σελίδες του καταπληκτικού αυτού βιβλίου.
Κάτι για το οποίο δεν αμφέβαλα ποτέ είναι το ότι οι αναγνώστες, κατ’ επέκταση και οι θαυμαστές, του Μπουκόφσκι δε θα σταματήσουν να πληθαίνουν. Όσο στα ράφια των βιβλιοπωλείων βλέπουμε πρωτότυπες εκδόσεις αγνώστων -μέχρι πρότινος- κειμένων του και όσο τα παλιά του, αγαπημένα μας βιβλία διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται, η αλλόκοτα λυρική γραφή του θα είναι πάντα επίκαιρη και συζητήσιμη.
Η συμβουλή του Μπουκόφσκι για τη ζωή; «Όσο περισσότερες γάτες έχεις, τόσο περισσότερο ζεις. Αν έχεις εκατό γάτες, θα ζήσεις δέκα φορές περισσότερο απ’ ό,τι αν έχεις δέκα. Κάποια μέρα το γεγονός αυτό θα ανακαλυφθεί και οι άνθρωποι θα αποκτήσουν χίλιες γάτες και θα ζήσουν για πάντα».
Το παρόν άρθρο συντάχθηκε από τη Μαρία Στεφιάδου (Lavart)
