Τον τελευταίο χρόνο ο κόσμος μας διέρχεται από μία συνθήκη τρομακτική, περιοριστική και πρωτόγνωρη. Οι ειδήσεις είναι επί το πλείστον αρνητικές (Ή μήπως όχι; Ή μήπως ήταν πάντα έτσι;) και μας αφορούν όλους, τον καθένα ξεχωριστά. Ακούγεται απελπιστικό. Ωστόσο, ο κόσμος μας δεν είναι τα πάντα. Κι αν είναι τα πάντα, τότε δεν τον αντιμετωπίζουμε υπό το σωστό πρίσμα. Η λύση στα πάντα: Το πρίσμα δεν είναι ένα.
Έχετε παρατηρήσει την όψη της γης από το διάστημα; Το πιθανότερο, δυστυχώς, είναι πως δεν έχετε βιώσει αυτή την εμπειρία αυτοπροσώπως, ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς έχει τύχει να παρακολουθήσουν πλάνα της γης από το διάστημα, είτε σε κάποια ταινία, είτε σε υλικό της NASA κ.ο.κ.
Η αξία του να παίρνεις απόσταση
Στο διάστημα επικρατεί μία εκκωφαντική ηρεμία. Η απουσία βαρύτητας εμποδίζει οποιαδήποτε σπασμωδική, βίαιη, άγαρμπη κίνηση και τα πάντα φαίνεται να είναι μέρος μιας ατέρμονης ροής, δίχως αρχή, μέση και τέλος, τόσο σωστά κουρδισμένα με το σύνολο. Η ύψιστη μαγεία, όμως, έγκειται σε αυτό που βλέπεις. Αυτό που βλέπεις από απόσταση. Διότι όσο ζουμάρεις, τόσο περισσότερα βλέπεις. Αυτά τα περισσότερα που είναι, εν τέλει, τόσο λίγα μπροστά στην απεραντοσύνη του συνόλου.
Η γη από το διάστημα. Ο κόσμος (μας) από το διάστημα. Ο αστροναύτης δεν βλέπει τα πάντα από τη θέση στην οποία βρίσκεται. (Ή μήπως βλέπει πιο πολλά;). Δεν βλέπει πολέμους, πείνα, δυστυχισμένους ανθρώπους, πολιτικούς, συμφέροντα, ανθρωποφαγία, άγχη, πανικό, χρήματα, δουλειές, υποχρεώσεις, εκκρεμότητες, ανθρώπους που δεν ζουν. Ο αστροναύτης βλέπει (απλώς) μία σφαίρα. Μία όμορφη, συμπαγή, συνεκτική, ολοκληρωμένη, γεμάτη, αυτόνομη, ζηλευτή σφαίρα.
Μήπως αυτή η τακτική μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε συνθήκη;
Ενδεχομένως αυτό το zoom out να είναι η λύση για τα πάντα. Ενδεχομένως αυτή η «μεγάλη εικόνα» να είναι και η πιο έγκυρη εικόνα. Η πιο υπαρκτή. Άλλωστε, όλα θέμα οπτικής δεν είναι; Μία μείξη επικαλυπτόμενων, κατασκευασμένων πραγματικοτήτων. Ίσως η απόσταση να είναι ο φακός που κάνει τα πάντα να φαίνονται καθαρότερα.
Ό,τι ισχύει για την απόσταση, ενδεχομένως να ισχύει και για τον χρόνο. Και στον χρόνο υπάρχουν αποστάσεις. Κάτι που στην βραχεία διάρκεια μοιάζει με καταστροφή, στη μακρά διάρκεια μπορεί να μοιάζει με σωτηρία. Μήπως γι’ αυτό «ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα»; Επειδή λειτουργεί ως φίλτρο καθαρότητας, ευκρίνειας και γαλήνης.
Γαλήνη
Αυτό επικρατεί στο διάστημα και ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο σε προσωπικό και συνολικό επίπεδο. Η εύρεση αυτής της γαλήνης, ψυχικής ή αντικειμενικής. Να πάψουν τα νερά να ταράζονται και να αρχίσουν να πάλλονται. Εναρμονισμένα με τον ρυθμό του σύμπαντος, γιατί είμαστε απλά μέρος του.
Ας πάρουμε όλοι, λοιπόν, τις μεγαλύτερες δυνητικά αποστάσεις που χρειάζονται κι ας εγκαταλείψουμε την ψυχολογία των μικρών διαφορών που πασχίζει να βρει τι μας χωρίζει. Ας δούμε το περιβάλλον, οποιοδήποτε περιβάλλον, ως μέρος μας και όχι ως ανταγωνιστή. Δεν υπάρχει έπαθλο. Κι αν υπάρχει, είναι η γαλήνη του διαστήματος. Και η συμπαγής ενότητα είναι το μόνο μέσο κατάκτησής της.
Την επόμενη φορά που κάτι θα σας φαντάζει «μεγάλο», ξέρετε τι θα κάνετε. Θα πάρετε, απλώς, απόσταση. Η απόσταση θα σας δείξει πόσο μικρό είναι. Την κλίμακα την ορίζετε εσείς.
Στην τελική, τι μας χωρίζει και τι μας ενώνει; Είμαστε απλώς μία σφαίρα.
Η ΝΑSA έχει αντιληφθεί την ανάγκη που έχουμε όλοι μας να «ξεζουμάρουμε» και να δούμε τον κόσμο μέσα από διαφορετικό πρίσμα, γι’ αυτό μας δίνει την δυνατότητα να… ταξιδέψουμε στον Άρη. Ίσως όχι εμείς οι ίδιοι, αλλά τουλάχιστον τα ονόματά μας! Πατήστε εδώ, προμηθευτείτε το εισιτήριό σας και στείλτε το όνομά σας στην επόμενη αποστολή προς τον πλανήτη Άρη το 2026! Όλα τα ονόματα θα συγκεντρωθούν σε ένα μικροτσίπ, το οποίο θα ταξιδέψει στο διάστημα μαζί με την επίσημη αποστολή της NASA.
Προτάσεις ταινιών που απεικονίζουν επακριβώς τη μαγεία της απόστασης και τον «φακό» του διαστήματος:
Δείτε επίσης:
Κείμενο: Εύη Καλαϊτζή (Lavart)
