The House of the rising sun: Η «απόκοσμη» ιστορία ενός τραγουδιού με άγνωστο δημιουργό 

«There is a house in New Orleans» και κάπως έτσι ξεκινάει μα μοναδική μουσική αφήγηση ενός απόκοσμου τραγουδιού που λατρεύτηκε από πολλούς. Ήταν μια εποχή μονοποικιλιακού είδους, που γεννούσε αθάνατες αφηγήσεις.

Ένα τραγούδι δημιουργείται, και αν διαθέτει μια μοναδική ποιότητα, παραμένει, περιμένοντας έναν καλλιτέχνη να το διεκδικήσει και να αφήσει ένα αλάνθαστο σημάδι, κάνοντας τις επόμενες εκτελέσεις να μετριούνται για πάντα με βάση αυτή τη μοναδική, αξέχαστη ερμηνεία.

Η πνευματική ιδιοκτησία του “House of the Rising Sun” παραμένει αβέβαιη, ωστόσο οι Animals, με κινητήρια δύναμη τα επιβλητικά φωνητικά του Eric Burdon, το έκαναν δικό τους. Αχ, αυτός ο Eric!

Οι στίχοι που μας μαγνήτισαν 

Οι στίχοι γενικά περιγράφουν τις εμπειρίες και τις τύψεις ενός ατόμου που σχετίζονται με ένα σπίτι στη Νέα Ορλεάνη, γνωστό ως Rising Sun. Το σπίτι απεικονίζεται ως τόπος καταστροφής για πολλά άτομα και ο αφηγητής αναλογίζεται τις συνέπειες των δικών του πράξεων.

Η άγνωστη προέλευση 

Ακόμα και ο μουσικολόγος Alan Lomax δεν μπόρεσε να εντοπίσει με ακρίβεια την προέλευση του τραγουδιού, αν και τα στοιχεία υποδηλώνουν τη σχέση μεταξύ των μουσικών της τζαζ πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι πρώτες εκτελέσεις υπαινίχθηκαν ότι το Rising Sun είναι οίκος ανοχής, απεικονίζοντας μια γυναίκα αφηγήτρια που θρηνεί για την επιστροφή της στην πορνεία. Οι άνδρες τραγουδιστές το μετέτρεψαν σε “καταστροφή πολλών φτωχών παιδιών”, αναπαριστώντας το ίδρυμα ως άντρο τζόγου.

Dave Van Ronk και Bob Dylan.

Στη δεκαετία του 1960, ο θρύλος της φολκ Dave Van Ronk συμπεριλάμβανε συχνά μια έντονη εκδοχή του “House of the Rising Sun” στις ζωντανές του εμφανίσεις. Ο Bob Dylan, επηρεασμένος από τον Van Ronk, υιοθέτησε μια παρόμοια ενορχήστρωση, παρουσιάζοντάς την στο ντεμπούτο άλμπουμ του. Ταυτόχρονα, ο Eric Burdon φέρεται να άκουσε το τραγούδι από έναν Άγγλο τραγουδιστή της φολκ και το σύστησε στους Animals, οι οποίοι το ηλεκτροδότησαν για το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1964. Η arpeggiated κιθάρα του Hilton Valentine και το σόλο οργάνου του Alan Price που αναστατώνει την ψυχή συνέβαλαν στη στοιχειωτική ατμόσφαιρα του τραγουδιού.

Οι Animals ηχογραφούν το ‘House of the Rising Sun‘.

Αν η μουσική διέθετε μια απόκοσμη ποιότητα, τα φωνητικά του Burdon προσέδωσαν στο τραγούδι μια προσγειωμένη, σπαρακτική ουσία. Ξεκινώντας με έναν χαμηλό, σοβαρό τόνο, ο Burdon αιχμαλωτίζει την προσοχή πριν απογειωθεί σε μια οκτάβα, απελευθερώνοντας τον πόνο και την αγωνία που εμπεριέχεται στους στίχους.

Η τραγωδία του “House of the Rising Sun” έγκειται στην προφανή απώλεια της ελεύθερης βούλησης του αφηγητή. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει ότι το σπίτι θα είναι η καταστροφή του, αφηγείται τη θλιβερή ιστορία του ενώ βρίσκεται καθ’ οδόν. Προσπαθώντας να χρησιμεύσει ως προειδοποιητικό παράδειγμα, παρακαλεί τη μητέρα του να προειδοποιήσει τα αδέλφια του να μην ακολουθήσουν τον δρόμο του. Ο αφηγητής, που στέκεται στην αποβάθρα με το ένα πόδι στο τρένο, αφήνει να εννοηθεί ότι διστάζει πριν δεσμευτεί για την επιστροφή του. (Εμείς ακόμη να επιστρέψουμε από αυτό τον σπαραγμό)

Ο επίλογος ενός αριστουργήματος 

Ωστόσο, στο τέλος, επιστρέφει. Στους τελευταίους στίχους, ο Burdon αποδίδει με τρομερή ένταση, βροντοφωνάζοντας τους αρχικούς στίχους πριν κατέβει με άγρια παραίτηση, αναγνωρίζοντας: “But it’s been the ruin of many a poor boy/And God, I know I’m one”.

Υπάρχουν πολυάριθμες εκτελέσεις του “House of the Rising Sun”, αλλά η ερμηνεία του Eric Burdon με τους Animals στέκεται ως κορυφαία. Το ψυχολογικό βάθος και η φιλοσοφική απήχηση του τραγουδιού εξασφαλίζουν τη διαχρονική του συνάφεια και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιον να ενσαρκώνει την καταδικασμένη ψυχή στον πυρήνα του με την ίδια στοιχειωτική λαμπρότητα.

Ίσως ο άγνωστος δημιουργός του να αγγίζει τα όρια του υπερφυσικού, όμως εμείς συνεχίζουμε να είμαστε δέσμιοι αυτής της μουσικής αφήγησης.

Οι στίχοι του τραγουδιού «House of the rising sun»

There is a house in New Orleans

They call the Rising Sun

And it’s been the ruin of many a poor boy

And God I know I’m one

My mother was a tailor

She sewed my new bluejeans

My father was a gamblin’ man

Down in New Orleans

Now the only thing a gambler needs

Is a suitcase and trunk

And the only time he’s satisfied

Is when he’s on a drunk

Mother tell your children

Not to do what I have done

Spend your lives in sin and misery

In the House of the Rising Sun

Well, I got one foot on the platform

The other foot on the train

I’m goin’ back to New Orleans

To wear that ball and chain

Well, there is a house in New Orleans

They call the Rising Sun

And it’s been the ruin of many a poor boy

And God I know I’m one

Ας μυηθούμε ξανά:

Φωτογραφία εξωφύλλου