[dropcap size=big]Η[/dropcap] Gillian Flynn, κατά τη συγγραφή του βιβλίου Gone Girl (2012), στο οποίο βασίστηκε το ομώνυμο ψυχολογικό θρίλερ του David Fincher (2014), είχε… ελληνική έμπνευση! Η χρήστης του Vimeo, Ivana Brehas, έφτιαξε ένα βίντεο παραθέτοντας τις ομοιότητες μεταξύ της Amy Dunne (Rosamund Pike), κεντρικού χαρακτήρα του επιτυχημένου θρίλερ, και της Ελληνίδας… Μήδειας, – ναι, σωστά καταλάβατε – του Ευρυπίδη. Μην εκπλήσσεστε που η πρώτη είναι μία ψυχικά κακοποιημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων και η δεύτερη μία ημίθεα. Οι ιστορίες τους παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία.
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]πως παρατηρεί η Brehas, και οι δύο έχουν ευυπόληπτη καταγωγή. Η Amy προέρχεται από πλούσιους, καταξιωμένους γονείς, ενώ η δική μας Μήδεια είναι κόρη Ωκεανίδας, εγγονή του Ήλιου και ανιψιά της μάγισσας Κίρκης. Παρασυρόμενες, όμως, από έρωτα ακολουθούν την οδό του ρομαντισμού, απαξιώνοντας τις φιλόδοξες προοπτικές που χαρίζει μια οικογενειακή κληρονομιά. Η Amy γνωρίζει τον Nick και αμέσως ξεκινά τις υποχωρήσεις. Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης μετακομίζουν στο Missouri, αρχίζοντας εκ νέου την οικογενειακή τους ζωή, αλλαγή που δεν ικανοποιεί την Amy. Η Μήδεια βοηθά τον Ιάσονα να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας κάνοντας βάναυσες θυσίες (σκότωσε τον αδερφό της). Οι άντρες τους, όμως, δεν φαίνεται να είναι εξίσου αλτρουιστές και τις ξεπληρώνουν με απιστία. Και ενώ ασφυκτιούν παραγκωνισμένες από την ανδρική αδιάφορη εξουσία, αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν την τραγικότητα της κατάστασής τους.
Τόσο στο Gone Girl όσο και στην αρχαία τραγωδία, οι δύο γυναίκες θέτουν ως στόχο να κερδίσουν την συμπάθεια και την εμπιστοσύνη των άλλων. Η Amy μέσω του ημερολογίου της «χτίζει» τη σκοτεινή πλευρά του συζύγου της τονίζοντας τη δική της ευαλωτότητα. Ομοίως, η Μήδεια, πανούργα ρήτορας, χρησιμοποιεί σοφιστικά επιχειρήματα, ψυχολογική χειραγώγηση, ακόμη και ἠθοποιίαν (κατασκευή πλαστής ταυτότητας), τέχνασμα που εξυπηρετεί και την Amy. Ο θεατής και οι υπόλοιποι χαρακτήρες τις εμπιστεύονται, δεν γνωρίζουν, ωστόσο, τις μηχανορραφίες και την εκδίκηση που ετοιμάζουν.
Αρχικά, έλκονται από την αυτοκτονία, αλλά η περηφάνια τόσο της Μήδειας όσο και της Amy στέκεται εμπόδιο. Έτσι, εξαφανίζονται αναζητώντας καταφύγιο σε ανθρώπους που μπορούν να εκμεταλλευτούν, μέχρις ότου οργανώσουν το σχέδιο της εκδίκησης. Η Μήδεια καταφεύγει στην Αθήνα με την βοήθεια του θεού Ήλιου, ενώ η Amy αναζητά τον πρώην της, τον οποίο και τελικά σκοτώνει, όταν δεν της είναι πια χρήσιμος.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι δύο χαρακτήρες ισορροπούν επικίνδυνα μεταξύ ευαίσθητου και καταστροφικού, ηρωικού και τραγικού, συμπαθούς και αποκρουστικού. Οι θεατές σοκάρονται με την απουσία κάποιου πρόχειρου, μονοσήμαντου κλειδιού ερμηνείας των πράξεών τους και παρασύρονται από μια χαοτική σειρά αντιφάσεων.
Συγχαρητήρια, λοιπόν, στην Gillian Flynn, για την επιτυχία του έργου της, αλλά τα εύσημα για την πρωτότυπη πρωταγωνίστρια πρέπει να δοθούν στον Ευριπίδη, που το 431 π.Χ «ζωντάνεψε» το μύθο της Μήδειας. Εισηγητής του «από μηχανής θεού», μίας εκ των σημαντικότερων καινοτομιών στο αρχαίο θέατρο, αποδεικνύει ακόμη μια φορά την αξία του ως ο τραγικότατος των ποιητών. Σε αντίθεση με το Σοφοκλή και τον Αισχύλο, ήταν ποιητής του «τώρα», ένας ρεαλιστής με νεωτεριστικό πνεύμα. Ίσως οι πρωτοποριακές τάσεις του συνέβαλαν στο να θεωρείται σήμερα διαχρονικός και επίκαιρος. Η ελληνική γραμματεία εμπνέει συστηματικά το Hollywood και η Μήδεια αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.
Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο της Ivana Brehas:
[su_vimeo url=”https://vimeo.com/164033290″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Κείμενο: Μαρία Διακάκη (Lavart)
