[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=VliH3AgfAfY” width=”400″ height=”60″ responsive=”no” autoplay=”yes”]
Η Διάθλασις Των Παίδων
Μέρος 6ο : Ο κερατοειδής που πληγώθηκε
Θα το πούμε ότι κάθε τέσσερα χρόνια κλείνει ένας κύκλος. Για να νομίζουμε ότι κατανοούμε τις μετατοπίσεις και τις αλλαγές στις επιθυμίες και τους στόχους μας. Έτσι θα το ονομάσουμε από την στιγμή που υπάρχει η ανάγκη να δώσουμε εξηγήσεις. Δεν πειράζει. Όλοι στη θέση μας το ίδιο θα κάναμε. Πιστεύουμε πως έτσι έχουμε καλύτερο έλεγχο της ζωής μας. Και εξορκίζουμε το τυχαίο και το μεταφυσικό. Λοιπόν: πρέπει να βάλεις τέσσερα ολόκληρα χρόνια σε μία σειρά και να μην τα αφηγηθείς γραμμικά. Δουλεύοντας θα διαπιστώσεις πως όλα τα γεγονότα τα έζησε κάποιος άλλος. Θα διαπιστώσεις ότι είναι σαν κάποιος άλλος να σου μεταφέρει αυτά που έζησες και μάλιστα με τέτοια απόσταση που εν τέλει ξεχνάς αν όντως έγιναν έτσι τα πράγματα ή αν απλώς όλα υπήρξαν φαντασιοκοπίες. Δεν είναι μεμπτό που αυτή την στιγμή δεν σου λέει τίποτα αυτό που κάποτε σου έλεγε τα πάντα. Είναι έτσι. Και όχι αλλιώς. Θα ξεκινήσουμε την εργασία μας από αυτό το σημείο: έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που στην πόλη συνέβη ένα γεγονός το οποίο αυτήν την στιγμή δεν λέει τίποτα σε κανέναν. Ούτε και σε εσένα εξάλλου. Γεγονός που τότε προφανώς πολλούς συμπολίτες συντάραξε με την βιαιότητά του. Είναι η στιγμή που μπαίνουμε στην θέση του άλλου. Όσο δεν είμαστε ο άλλος, μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε στην θέση του. Ώσπου κάποια στιγμή βγαίνουμε εντελώς. Δεν χρειάζονται συμπεράσματα και αποφθεύγματα και αφορισμοί. Όπως: κατά βάθος είμαστε κτήνη και όσο δεν κινδυνεύουμε εμείς δεν μας καίγεται καρφί. Είμαστε κτήνη και όχι τόσο κατά βάθος και εννοείται ότι δεν μας καίγεται καρφί. Ποτέ δεν μας καιγόταν. Σκοτώθηκε ένα κοριτσάκι έντεκα χρονών. 22 Ιανουαρίου 2013. Ήταν ένα απο τα παιδιά των φαναριών, με πλαστή ταυτότητα, θύμα της εκμετάλλευσης της παιδικής επαιτείας και Κύριος οίδεν τι άλλο. Δύο μήνες μετά ταυτοποιήθηκε η ταυτότητά της: την έλεγαν Μαργαρίτα. Τότε το γεγονός αυτό ξεσήκωσε μία θύελλα συζητήσεων περί ηθικής αδιαφορίας όλων μας. Συνελήφθη ένας αντιρρησίας συνειδήσεως. 20 Φεβρουαρίου 2013. Αναφέρεται ως «συνειδητός αντιρρησίας συνείδησης». Η μετέπειτα πολιτική του πορεία «ανέτρεψε» για πολλούς το αγωνιστικό του παρελθόν. Τότε ένας μεγάλος κύκλος αγωνιστών της πόλης συνέδραμε στον αγώνα του ακολουθώντας τον στα δικαστήρια. Το 1896 ο Μαρσέλ Σβομπ γράφει την ιστορία «Η Σταυροφορία των παιδιών». Κάποτε, στα χρόνια του Μεσαίωνα, μία ομάδα παιδιών από την Γερμανία και τη Γαλλία, ξεκίνησε μία μεγάλη πεζοπορία με στόχο να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Υποτίθεται πως οι «αρχηγοί» αυτών των ομάδων άκουσαν την φωνή του Ιησού να τους καλεί, διαβεβαιώνοντάς τους ότι η Μεσόγειος θα άνοιγε στη μέση για να περάσουν τα παιδιά στην Παλαιστίνη. Εξ’ ου, προφανώς, και Μεσό – γειος. Η ολοκλήρωση της πορείας τους ήταν ο αφανισμός τους. Στα μέσα του 13ου αιώνα έχει καταγραφεί μία παρόμοια ιστορία, ως πραγματική: το 1212, παιδιά από την Γερμανία και τη Γαλλία με επικεφαλής δύο νεαρούς που άκουσαν την φωνή του Ιησού, οδήγησαν περίπου 50000 συνομηλίκους τους στον χαμό. Υποτίθεται ότι το παραμύθι «Ο Μαγικός Αυλός» στηρίζεται στην παραπάνω δοξασία. Δοξασία, διότι το 1977 κύκλοι ιστορικών και επιστημόνων αποφάσισαν ότι η σταυροφορία των παιδιών την άνοιξη του 1212 δεν ήταν τίποτε άλλο παρά, ένας θρύλος. Ο Θεός δεν μιλάει σε κανέναν. Πόσο μάλλον σε παιδιά. Και κανένας Θεός δεν θα άφηνε να πνιγούν, να λιμοκτονήσουν και να βασανιστούν 50000 παιδιά. Ποιος γονέας θα άφηνε το παιδί του να διασχίσει την κεντρική Ευρώπη με τα πόδια ακολουθώντας έναν κάποιον Νίκολαους από την Κολωνία που άκουσε τον Ιησού να τον καλεί; Κανείς. Η λογική της επιστήμης διέλυσε το μυστήριο και την όποια μεταφυσική αυτής της ιστορίας.
Η λογική μας δεν μπορεί παρά να κρίνει την Ιστορία με μέτρα ηθικής βραχύβια στην ιστορία του πολιτισμού. Τα γεγονότα μαστίζουνε με αληθοφάνεια, την αφήγησή τους. Οι ιστορίες πάσχουν από πραγματικότητα. Και ό, τι καταφέρνει να γίνει θρύλος, παύει να είναι γεγονός.
Στις 4 Απριλίου του 1977 ο Πολωνός συνθέτης Χένρικ Γκορέτσκι – περίπου την ίδια εποχή που οι ειδήμονες αμφισβήτησαν την γνησιότητα της σταυροφορίας των παιδιών – γράφει την «Συμφωνία των θλιμμένων τραγουδιών». Στο δεύτερο μέρος μελοποιεί ένα μικρό κείμενο που βρέθηκε γραμμένο στις φυλακές της Γκεστάπο στην πόλη Ζακοπάνε της Πολωνίας.
O Mamo, nie placz, nie. Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie
Ω, Μαμά, μην κλαις, μη. Άσπιλη Βασίλισσα του Ουρανού, εσύ θα με προστατεύεις για πάντα
Το κείμενο το είχε γράψει ένα κορίτσι έγκλειστο στις φυλακές της Γκεστάπο. Αυτό υποστηρίζουν όλοι. Και όχι ένας Κάπο (υψηλόβαθμος Πολωνός «κρατούμενος» και συνεργάτης των Ναζί) θέλοντας να περιπαίξει μία κρατούμενη την ώρα που πιθανόν την βασάνιζε.
Θα κλείσουμε την εργασία του τετραετούς κλεισίματος κύκλου με κάποιες αφηγήσεις:
Στις 22 Ιανουαρίου του 2013 ένα λεωφορείο διέσχισε ένα μικρό κορίτσι την ώρα που αυτό έκανε ποδήλατο. Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν σαστισμένοι πως μετά το τραγικό συμβάν, στην άκρη του πεζοδρομίου βρέθηκε μονάχα το διαλυμένο ποδήλατο, ενώ το κοριτσάκι δεν βρέθηκε ποτέ. Λέγεται από κάποιους ότι την ώρα της σύγκρουσης, το κοριτσάκι εξαϋλώθηκε με την βοήθεια του Αγίου Δημητρίου, την ώρα της καθημερινής του ρουτίνας – εποπτείας του κυκλοφοριακού στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Στις 20 Φεβρουαρίου του 2013 ένας αντιρρησίας συνείδησης σηκώθηκε το πρωί, μετά από ταραγμένο ύπνο γεμάτο όνειρα, μεταμορφωμένος σε γιγάντια κόκκινη σημαία. Αστυνομικοί που εκείνη την ώρα εισέβαλλαν στο σπίτι του για να τον συλλάβουν, διαπίστωσαν έκθαμβοι πως ήταν έτοιμοι να οδηγήσουν στο τμήμα, ένα σύμβολο. Η πολιτική παράταξη που τον υποστήριζε, σοκαρισμένη από το γεγονός, σήκωσε στα χέρια ως λάβαρο τον μεταμορφωμένο αγωνιστή και ξεκίνησε μία πεζοπορία με στόχο να διασχίσει την Ευρώπη προσπαθώντας να πείσει εταίρους και μη, ότι γίνονται θαύματα.
Στις φυλακές της Γκεστάπο στις αρχές τις δεκαετίας του 1940, στην πόλη Ζακοπάνε της Πολωνίας, την ώρα που ένας Κάπο βασάνιζε ένα μικρό κορίτσι, εμφανίστηκε το πνεύμα της Μαργαρίτας των Φαναριών (της πρώτης Αγίας από το μέλλον) που χάραξε, με έναν κλεμμένο υαλοκαθαριστήρα αυτοκινήτου, στον τοίχο του κελιού, το κείμενο του Γκορέτσκι, εν συνεχεία άρπαξε το κοριτσάκι από τα χέρια του Κάπο και έφυγαν μαζί για να συναντήσουν τα παιδιά που κάλεσε ο Ιησούς το 1212, τα οποία φτάνοντας στην Μεσόγειο, αυτή άνοιξε στη μέση και τα υποδέχτηκε στον αμνιακό της σάκο.
Η Μεσόγειος κυοφορεί τα παιδιά που πιστεύεται ότι πνίγηκαν και μία μέρα θα τα γεννήσει για να τα κάνουμε λάβαρα των απίστευτων ιστοριών μας. Και ευτυχώς που δεν θα είναι γεγονότα αυτά που θα εξιστορηθούν, για να μπορούν να έχουν την πιστοποίηση της πραγματικότητας.
Διαβάστε το 5ο αλλά και τα υπόλοιπα μέρη της νουβέλας εδώ.
