[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=IBDJQF3EXpU” width=”400″ height=”60″ responsive=”no” autoplay=”yes”]
Η Διάθλασις Των Παίδων
Μέρος 5ο : Τα επίκαιρα τού τότε μέσα από μαρτυρίες τού σήμερα. Αριθμός 1
Η υπάλληλος: Εκείνη την ημέρα όταν ξεκινήσαμε να βγαίνουμε στους δρόμους για αυτό που λέγεται δουλειές μας όλοι καταλάβαμε είτε το συνειδητοποιούσαμε είτε όχι πως κάτι επρόκειτο να συμβεί ή ήδη είχε γίνει και δεν ήταν το αδιανόητο κρύο σε συνδυασμό με την απίστευτη υγρασία που μας έδινε αυτήν την εντύπωση όπως πιθανόν μας άρεσε να σκεφτόμαστε για να ονομάσουμε εκείνη την ημέρα ιδιαίτερη και ότι θα ‘χουμε να την θυμόμαστε αλλά αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί θα παρατηρούσαμε πως γύρω μας ήμασταν όλοι ενήλικες πάνω – κάτω αν εξαιρέσεις εκείνους που νόμιζαν ότι ήταν ενήλικες αλλά έτσι όπως πηγαίναμε με το κεφάλι κάτω για να βλέπουμε πού πατάμε ήταν και κάπως απίθανο να μπορούμε να παρατηρούμε γύρω μας πως κάτι στα πεζοδρόμια ήταν διαφορετικό διότι ήμασταν συνηθισμένοι να βλέπουμε ό, τι νομίζαμε πως υπάρχει επειδή υπήρχε και χθες περίπου την ίδια ώρα όμως είναι πολύ σχετικό αν θα υπάρχει και σήμερα ειδικά αν είναι Σαββατοκύριακο και βρέχει.
Ο Μητροπολίτης: Μα πώς και για ποίον λόγο να καταλαβαίναμε κάτι το οποίο ήταν πέραν των αρμοδιοτήτων της Εκκλησίας και της Ιεράς Μητροπόλεως; Για ποίον λόγο να εγνώριζε ο καντηλανάφτης τι συνέβαινε έξω την ώρα που εκτελούσε τα εντός του ναού καθήκοντά του; Διατί να εγνώριζα ακόμη κι εγώ τι μπορεί να γίνεται στους δρόμους από την στιγμή που εβρισκόμουν στο σπίτι μου; Προετοιμάζοντας, πολλώ δε μάλλον, το κήρυγμα της Κυριακής; Ποίος να με ενημέρωνε; Δεν αντιλέγω πως γίνεται λόγος αυτήν την στιγμή δια ένα συγκλονιστικό γεγονός, αλλά τι να έκαμα; Προσήλωση και προσευχή. Μήπως και μπορέσομε να βρούμε την αιτία που επροκάλεσε αυτήν την αδιανόητη κατάσταση. Τι ώρα είναι; Με συγχωρείτε αλλά πρέπει να πάρω το χάπι μου. Ο Θεός μαζί σας.
Ο εκπρόσωπος του σωματείου ηθοποιών: Ναι; Έλα. Όχι στην πρόβα είμαι. Για πες. Τι θες να πω; Εμείς είχαμε παράσταση. Ναι, με το παιδικό. Δεν ήρθε το σχολείο. Ήρθαν μόνο οι δάσκαλοι. Καμιά δεκαριά. Ε, παίξαμε. Τι να προσέξουμε πρωί – πρωί. Μα δεν βλέπεις στην πλατεία με τους προβολείς τέρμα αναμμένους. Μας το είπανε μετά. Ακούγαμε παιδικά γέλια και φωνές. Όχι, όχι, από συνήθεια. Τα ακούγαμε όντως. Τέλειωσε η παράσταση πήγα στο καμαρίνι. Μου φέρανε τούρτα οι συνάδελφοι. Δεν είχα γενέθλια. Τα γενέθλιά μου ήταν μετά από ένα μήνα. Μπερδεύτηκε η οργάνωση παραγωγής. Οι άλλοι ηθοποιοί ήταν σε πρόβες. Ναι, ετοιμάζεται το καινούριο. «Τα παιδιά του Ζεβεδαίου» λέγεται. Τώρα γράφτηκε. Σαλονικιός συγγραφέας. Στον Καναδά μένει αλλά ενημερώνεται μέσω διαδικτύου. Φαρσοκωμωδία. Άντε ελάτε. Με το παιδικό τελειώσαμε. Δεν έχει νόημα. Εγώ ξεκίνησα πρόβες. Ένα άλλο. Δράμα είναι. Να ‘ρθεις. Φέρε και τη Μαρία. Θα σας έχω πρόσκληση. Αυτά που λές. Ε;….χα χαχμμμ… όχι ρε φίλε… ξεσκονόπανο……..ασε….
Ο συνθέτης: Τι να καταλάβω; Τρεις η ώρα σηκώθηκα το μεσημέρι. Κάτι άκουσα να λένε. Ήπια έναν καφέ και ξανακοιμήθηκα.
Η μητέρα: Έβγαλα μία selfie με τον γιο μου χωρίς αυτός να είναι εκεί. Την έδειξα στην κουνιάδα μου, στη ξαδέρφη της συννυφάδας μου, στον μπατζανάκη του κουμπάρου της κουνιάδας του νονού της αδερφής μου. Κανείς δεν κατάλαβε ότι ο Γιωργάκης δεν ήταν στην φωτογραφία. Εγώ τι να καταλάβω; Νόμιζα ότι τον είχα ντύσει κιόλας με το καινούριο πουκαμισάκι που του έκανε δώρο η πεθερά μου. Ο άντρας μου με είπε ότι ο Γιωργάκης είναι φτυστός εγώ 89 κιλά κάτω. Πλάκα θα έκανε.
Άγιος – Βασίλης με γούνα: Έμεινα με τα δώρα στο χέρι. Και δεν μου αρέσει καθόλου να παίζω με τρενάκια. Περισσότερο με γαντόκουκλες.
Αποθησαύρισμα σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
θα γινότανε μια μέρα
Keep calm and make love
Να δείτε το Children of Men. Η Julianne Moore τα σπάειειειειε!!!
Αποκάλυψη. Τώρα;
Και η ζωή συνηθίζεται…
Διαβάστε το 4ο αλλά και τα υπόλοιπα μέρη της νουβέλας εδώ.
