Με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, Θεσμοφοριάζουσες, στο διάλειμμα μιας πολύωρης πρόβας, ο Γιώργος Χρυσοστόμου, μας μίλησε για την δουλειά του στο θέατρο, τους ρόλους, τον εαυτό του, τις γυναίκες αλλά και για τον κόσμο. Με σταθερή φωνή και αφοσίωση απάντησε στην Βάσω Κουλεντάκη.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Ας μιλήσουμε λίγο για την παράσταση στην οποία συμμετέχεις, όσον αφορά τη συνεργασία σου με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Ποια στοιχεία θα έλεγες ότι τον χαρακτηρίζουν ως σκηνοθέτη? Μίλησε μας για τη δουλειά του, για τη συνεργασία σας.
Γιώργος Χρυσοστόμου – Με τον Βαγγέλη ήθελα να δουλέψω από όταν ήμουν νέος, κάπως δεν γινόταν αλλά τώρα ήρθε η ώρα. Σαν σκηνοθέτης έχει μια αγάπη για τους ηθοποιούς, τους αφήνει ελεύθερους να δημιουργούν και αυτό είναι απελευθερωτικό. Δεν έχει μαζί μας τη σχέση δασκάλου-μαθητή να αναγκάζεσαι να αποδείξεις πράγματα και να το κουβαλάς όλο αυτό μέσα στο στομάχι σου. Με τον Βαγγέλη είναι χαρά να πηγαίνεις στην πρόβα.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Στην παράσταση υπάρχει διπλή διανομή για εσένα. Έχεις αναλάβει το ρόλο του ποιητή Αγάθωνα και αυτόν του Τοξότη. Με ποιο τρόπο προσέγγισες αυτούς τους δυο χαρακτήρες?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Οι ρόλοι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι ο ένας με τον άλλο και αυτό για μένα ήταν τέλειο. Ο Αγάθωνας, ποιητής και υπαρκτό πρόσωπο, ευαίσθητος ήρωας, φοβάται να πάει ο ίδιος να βρει τις γυναίκες για χάρη του Ευριπίδη όποτε μεταμφιέζεται ο Μνησίλοχος στη θέση του. Ο τρόπος με τον οποίο τον προσέγγισα είναι μέσο του χιούμορ που μπορεί να βγάλει κάποιος που κάνει κάτι πάρα πολύ σοβαρά. Με τον Παπαγεωργίου, ο οποίος κάνει τον υπηρέτη του, έχουμε κάνει ντουέτο και δουλεύουμε τους χαρακτήρες με πολλούς θεατρικούς τρόπους. Ο άλλος ρόλος του Τοξότη είναι διαφορετικός. Ο Τοξότης είναι ένα βάρβαρο πλάσμα που δεν μιλάει καλά τη γλώσσα και δεν έχει τρόπους. Έχει τη συμπεριφορά Ούνου, Βίκινγκ και αποπλανιέται στο τέλος από ένα κορίτσι για να φύγει από τη μέση και να μπορέσει να ξεφύγει ο Μνησίλοχος από τις γυναίκες. Στον Τοξότη έβαλα ότι πιο βάρβαρο έχω.
Κάνω πράγματα μέχρι εκεί που μπορώ, να βοηθήσω κάποιον στον δρόμο που πεινάει. Για εμένα είναι εκεί κρύβεται το αριστερίζον μου κομμάτι.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Οι Θεσμοφοριάζουσες θίγουν το θέμα της αντιμετώπησης των γυναικών, την κοινωνική θέση και τα δικαιώματά τους. Από την εποχή του Αριστοφάνη σίγουρα άλλαξαν πολλά, αλλά πόσο επίκαιρο παραμένει ένα τέτοιο θέμα κατά την άποψή σου;
Γιώργος Χρυσοστόμου – Χαίρομαι που ζω σε μια εποχή όπου οι γυναίκες είναι δυναμικές όσο ποτέ. Το θέμα δεν είναι πια για αυτές αλλά έχει να κάνει με την ανισότητα γενικότερα. Τότε, εκείνες ήταν το ασθενές φύλο και έπρεπε να έχουν μια θέση στην πολιτεία, τώρα πια υπάρχουν άλλες ομάδες οι οποίες δεν έχουν ίση αντιμετώπιση. Οπότε νομίζω, ότι τώρα ο θεατής δεν θα δει αυτό καθαυτό το θέμα των γυναικών σε σχέση με τους άντρες αλλά θα δει το θέμα της δίκαιης μεταχείρισης.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Στο σκηνοθετικό σημείωμα της παράστασης διαβάζουμε ότι ο ηθοποιός, στη σκηνή της κωμωδίας, έχει τη δυνατότητα μετατραπεί σε ον πολιτικό. Εσύ, πόσο πολιτικό ον αισθάνεσαι? Βλέπεις το θέατρο σαν παρέμβαση στα κοινά αυτού του τόπου?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Το θέατρο δεν είναι παρέμβαση, είναι καθρέφτης. Ο θεατής δεν πρόκειται μετά την παράσταση να αλλάξει το dna του αλλά μπορεί να σκεφτεί. Το θέατρο μπορεί να ρίξει τους σπόρους. Η πολιτική σκέψη είναι κάτι πολύ βαθύ ψυχικό, δεν είναι τι ψηφίζω και έχει να κάνει με το πως βλέπει κανείς τα πράγματα συνολικά. Η δική μου πολιτική στάση είναι ενεργή έξω από το θέατρο και χωρίς πολλές επαναστάσεις. Κάνω πράγματα μέχρι εκεί που μπορώ, να βοηθήσω κάποιον στον δρόμο που πεινάει. Για εμένα είναι εκεί κρύβεται το αριστερίζον μου κομμάτι. Δεν ασχολούμαι περισσότερο με την πολιτική, μιας και δεν είναι στο χέρι μου να την αλλάξω, την κομματική πολιτική, όπως δεν είναι στο χέρι της κυβέρνησης να κοντρολάρει τη χώρα μιας και άλλος το κάνει αυτό στα αλήθεια. Το θέατρο δεν αλλάζει τον κόσμο, τον δείχνει, ο κόσμος αν θέλει να αλλάξει θα αλλάξει επειδή πρέπει.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Το χιούμορ και η σάτιρα είναι συχνά πολύ καλοί τρόποι να διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες και να μιλάμε πιο εύκολα για αυτές. Η δική σου σχέση με το χιούμορ και τη σάτιρα ποια είναι στην καθημερινή σου ζωή?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Δεν τα χρησιμοποιώ συχνά. Ενώ στο θέατρο το κάνω, στην καθημερινότητά μου είμαι πιο πανικόβλητος και θυμώδης. Τώρα βρίσκομαι σε μια περίοδο που προσπαθώ να επιστρατεύω το χιούμορ για να λύνει διάφορους κόμπους στη ζωή, να βοηθάει κόσμο ή για να διώχνει την αμηχανία. Σε δύσκολες καταστάσεις και σε ακόμα πιο δύσκολες όπως ο θάνατος, επιστρατεύεται και μόνο του, είναι φυσική άμυνα του οργανισμού, όχι μόνο δική μου. Στα απλά καθημερινά όμως, νομίζω ότι έχω λίγη δουλεία ακόμα έτσι ώστε να γίνει όπλο μου ο αυτοσαρκασμός και να με βοηθάει να ζω καλύτερα. Τώρα ακόμα το μαθαίνω.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Στην υπόθεση του έργου διακρίνουμε την κακή σχέση του Ευριπίδη με τις γυναίκες. Θα έλεγε κανείς, σε μια δεύτερη ανάγνωση, ότι τις έχει πάρει και από φόβο. Η σχέση του Γιώργου Χρυσοστόμου με τις γυναίκες ως οντότητες ποια είναι?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Οι γυναίκες είναι ότι είναι οι άντρες, σε ανάποδο. Αλλά δεν ξέρουμε ποιος είναι ίσιος. Εγώ έχω μια σχέση με τις γυναίκες αμήχανη. Αυτό βγάζω προς τα έξω σαν άμυνα και έχει να κάνει με τον φόβο μου να μην πληγωθώ. Είναι πιο εξελιγμένα πλάσματα από μας τους άνδρες και διεισδύουν στην ψυχοσύνθεση μας. Κι εδώ χρειάζεται να επιστρατεύεις τον αυτοσαρκασμό και το χιούμορ. Σήμερα συμφιλιώνω τη σχέση μου μαζί τους και με τον εαυτό μου. Μικρός ήμουν πιο επιθετικός. Τις αγαπάω, δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς, η μάνα μου είναι γυναίκα.
Το θέατρο δεν αλλάζει τον κόσμο, τον δείχνει, ο κόσμος αν θέλει να αλλάξει θα αλλάξει επειδή πρέπει.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Έφυγες νέος από ένα μικρό μέρος και κυνήγησες το όνειρό σου. Σήμερα. πόσο δύσκολο είναι για τους νέους ηθοποιούς να κυνηγήσουν το ίδιο όνειρο στην Ελλάδα της κρίσης? Τι συμβουλή θα τους έδινες?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Ο πολιτισμός όπως και η παιδεία ήταν πάντα σε δεύτερη μοίρα γιατί δεν συμφέρει κανέναν να είναι σε πρώτη. Συμβουλή θα έδινα σε κάποιον που ξεκινάει τώρα, να μην ακούσει συμβουλές από κανέναν, ούτε αρνητικές ούτε θετικές. Να βάλει το κεφάλι του και να το κάνει και η ίδια η δουλεία θα τον πετάξει ή θα τον κρατήσει. Όταν ξεκίνησα εγώ, όλοι θέλανε να γίνουν ηθοποιοί επειδή υπήρχε η ιδιωτική τηλεόραση και στόχος ήταν τα λεφτά, όχι η δουλειά. Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης είναι πιο συμπυκνωμένα τα πράματα, πιο ανταγωνιστικά, ξεκαθαρίζετε το τοπίο και μένει όποιος αξίζει. Οι ήδη υπάρχοντες ηθοποιοί είναι πιο ενεργοί, πιο ανοιχτοί σε προτάσεις και δεν κλειδώνονται στα ίδια και τα ίδια, δεν δουλεύουν οι ίδιοι με τους ίδιους. Αυτό σκέφτομαι τώρα.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Με τι κριτήρια επιλέγεις εσύ τους ρόλους σου στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση; Πόσο κοντά ή μακριά θέλεις να είναι από το φυσικό σου πρόσωπο;
Γιώργος Χρυσοστόμου – Στην τηλεόραση σου έρχεται ένα σενάριο με ένα πλαίσιο και εκεί μπαίνεις εσύ. Στο θέατρο είναι άλλη δουλεία, άλλος κώδικας. Στην τηλεόραση εγώ επιλέγω τις δουλειές μου και ευτυχώς έχω καταφέρει να μπορώ να λέω και όχι. Στο θέατρο συμβαίνει λίγο ανάποδα. Δεν επιλέγω ποτέ εγώ τι θα παίξω. Υπάρχει μια σχεδόν μεταφυσική σχέση γιατί ακόμα και να συμφωνήσω για μια δουλειά, μπορεί να αλλάξει και να έρθει μια άλλη στη θέση της που έπρεπε να γίνει εξ αρχής. Συνήθως έρχεται και με βρίσκει πάντα σε άμεση σχέση με την προσωπική μου πορεία σαν άνθρωπο κι έτσι το αφήνω να συμβεί. Εγώ οφείλω να εξελίσσομαι. Στο θέατρο έχω το δικαίωμα να είναι οι ρόλοι πολύ μακριά από την προσωπικότητά μου. Στην τηλεόραση πρέπει να είναι λίγο κοντά σε μένα, πάλι υλικά από τον εαυτό μου όμως βάζω στο ρόλο.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Στα χρόνια της καριέρας σου, πόσο πολύ βλέπεις τον εαυτό σου να έχει αλλάξει και σε ποια σημεία του;
Γιώργος Χρυσοστόμου – Δεν μπορώ να δω πολλά γιατί είμαι από μέσα. Αυτό που ξέρω είναι ότι στο θέατρο έφαγα τουλάχιστον 3-5 χρόνια με στόχο να αρέσω στους συναδέλφους μου και όχι στον κόσμο. Αυτό ήταν ψυχοφθόρο. Μετά κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα αυτό και δεν έχω πια αυτή την αυταρέσκεια. Δεν αγχώνομαι για κριτικούς και κριτικές και αυτό που άλλαξε είναι ότι έφυγε ο φόβος της δουλείας, μη τυχόν και με απορρίψουν. Το ρόλο μου εδώ στις Θεσμοφοριάζουσες εχθές τον βρήκα, μέχρι προχθές ήθελε δουλειά. Δεν απογοητεύτηκα, έλεγα ότι θα έρθει η στιγμή για να λάμψει και αν αυτό δεν γίνει ο κόσμος θα συνεχίσει να κουνιέται. Αυτό το άγχος μου έφυγε, ότι δεν γυρνάει όλος ο κόσμος γύρω από μένα. Δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τι κακή παράσταση έπαιξα παλιά, ούτε να κουβαλάω την επιτυχία ή την αποτυχία. Μηδενίζω κάθε φορά, αυτό άλλαξε.
Βάσω Κουλεντάκη (Lavart) – Αν έδινες μια μια ευχή στο εαυτό σου για τη συνέχεια, επαγγελματική και προσωπική, ποια θα ήταν?
Γιώργος Χρυσοστόμου – Ψυχική υγειά, σωματική υγεία και να μπορώ να αλλάζω ρόλους μέχρι τα… μέχρι να πεθάνω.
