Δύναμη ισχύος από τα κινήματα των δικαιωματιστών; Προφανώς και ναι!
Είναι ανησυχητικό πως η αποκλειστικότητα τείνει να γίνει προνόμιο των δικαιωματιστών με αποτέλεσμα η αποκλειστικότητα ακόμη και ιδιωτικών ομάδων να κατακρίνεται δημόσια και η υπόθεση να απασχολεί ακόμη και τα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Υπάρχει αντίστοιχη κατακραυγή για τη γυναικεία αποκλειστικότητα;
Δεν μας ενοχλούν τα γυμναστήρια, καφέ, beauty saloon αποκλειστικά για γυναίκες, αλλά αντίθετα διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας για αυτά των ανδρών;
Φαίνεται πως τα εξουσιαστικά κινήματα δεν πρόκειται να αφήσουν ούτε χαραμάδα αυτοθέσμισης σε ανεξάρτητες ομάδες, με σκοπό να προβάλουν τη δύναμη ισχύος που διαθέτουν, όπως κάθε εξουσιαστικό κίνημα μέσα στην ιστορία!
Ας διαβάσουμε περισσότερα για αυτή την υπόθεση.
«Αντίσταση στην Αλλαγή» «ενάντιωνονται στην ισότητα» και άλλοι παρεμφερείς, βαρυγδουποι τίτλοι κοσμούν τον παγκόσμιο τύπο για το ιστορικό, ανδρικό κλάμπ του Λονδίνου Garrick Club.
Το Garrick Club, ένα από τα τελευταία προπύργια των ιδιωτικών ανδρικών κλαμπ του Λονδίνου, επέλεξε να διατηρήσει τον “αποκλειστικά ανδρικό χαρακτήρα” του παρά τις αυξανόμενες πιέσεις για αλλαγή.
Η λέσχη, με ιστορία 193 χρόνων που έχει δει επιστήμονες, πολιτικούς και καλλιτέχνες να κοσμούν τις αίθουσές της, αντιμετωπίζει επικρίσεις για την αποπομπή ενός μακροχρόνιου μέλους, του Colin Brough, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της πρόσβασης γυναικών στη λέσχη.
Ο Brough, πρώην θεατρικός παραγωγός και μέλος επί τέσσερις δεκαετίες, εκδιώχθηκε αφού απαίτησε την εισαγωγή γυναικών στη λέσχη, κατηγορούμενος για “συμπεριφορά που δεν αρμόζει σε τζέντλεμαν”. Η αποπομπή του ήρθε ως απάντηση σε μια σειρά από “οργισμένα” μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που υποστήριζαν την ένταξη των γυναικώννκαινεπέκρινε τη διοίκηση της λέσχης ως “τύπου Πούτιν” και κατηγόρησε την επιτροπή ότι ματαιώνει την επιθυμία της πλειοψηφίας να γίνουν δεκτές γυναίκες.
Το Garrick Club, που ιδρύθηκε το 1831, διαθέτει ένα διάσημο κατάλογο παλαιότερων και σημερινών μελών από διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των Charles Dickens, Laurence Olivier και Stephen Fry. Ωστόσο, διατηρεί έναν κλειστό χαρακτήρα, κάνοντας δεκτούς μόνο άνδρες και διατηρώντας μια παράδοση που διατηρείται εδώ και σχεδόν δύο αιώνες.
Ενώ άλλες ιστορικά ανδροκρατούμενες λέσχες, όπως το Pratt’s, το Athenaeum και τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ, έχουν ανοίξει τις πόρτες τους στις γυναίκες τα τελευταία χρόνια, η Λέσχη Garrick παραμένει αποφασισμένη στη δέσμευσή της να έχει αποκλειστικά ανδρικά μέλη.
Ο νόμος περί ισότητας του 2010 επιτρέπει μια τέτοια αποκλειστικότητα για ιδιωτικά ιδρύματα, παρέχοντας νομική κάλυψη σε λέσχες όπως το Garrick.
Η έκκληση για αλλαγή στο Garrick Club δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Οι πιέσεις αυξάνονται από το 2011, όταν η Βρετανίδα ηθοποιός Joanna Lumley δεν έγινε μέλος. Η συζήτηση έχει δει κοινοβουλευτικές προτάσεις και εκστρατείες για την ένταξη, συμπεριλαμβανομένης μιας επιστολής από την Emily Bendell, μιας εκατομμυριούχου γυναίκας επιχειρηματία εσωρούχων, όπου ισχυρίστηκε ότι το διάσημο κλαμπ κυρίων έχει πολιτική μελών που εισάγει διακρίσεις και κακομεταχειρίζεται τις γυναίκες, ξεκινώντας νομικές ενέργειες για να αμφισβητήσει την 189χρονη παράδοσή του, απαιτώντας για πρώτη φορά την είσοδο για γυναίκες μέλη.
Η Emily Bendell, 39 ετών, από το ανατολικό Λονδίνο, έδωσε εντολή στη νομική της ομάδα να χρησιμοποιήσει τη βρετανική νομοθεσία περί ισότητας για να επιτύχει ασφαλιστικά μέτρα με στόχο να σταματήσει η λέσχη να εφαρμόζει τις υποτιθέμενες διακρίσεις. Η Bendell ισχυρίζεται ότι η απαγόρευση της λέσχης για τις γυναίκες μέλη είναι αντίθετη προς το νόμο και επιδιώκει να επιβάλει την ανατροπή της.
Μια νομική γνωμοδότηση που συντάχθηκε από τον Michael Beloff KC πρότεινε ότι οι γυναίκες δεν μπορούσαν να διοριστούν βάσει των κανόνων της λέσχης.
Ωστόσο, μια μεταγενέστερη αποκάλυψη σχετικά με έναν νόμο του 1925 αναγνώριζε την εναλλαξιμότητα των όρων “αυτός” και “αυτής” με αποτέλεσμα να εγείρει αντιδράσεις και νέες απαιτήσεις.
Κάποιοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε κανένα νομικό εμπόδιο στο να προτείνονται και να γίνονται δεκτές γυναίκες ως μέλη, προειδοποιώντας τη λέσχη για πιθανές αντιδράσεις και δαπανηρές αγωγές αν συνεχιζόταν ο αποκλεισμός.
Καθώς η Λέσχη Garrick παλεύει με την ταυτότητά της μπροστά στα εξελισσόμενα κοινωνικά πρότυπα, αυτή η αντίσταση στην καταναγκαστική αλλαγή ορισμένων που αρέσκονται να επιβάλλουν την άποψή τους, υπογραμμίζει τον κίνδυνο που διατρέχουν όλες οι ιδιωτικές ομάδες στο μέλλον σε περίπτωση που αυτές οι εξουσιαστικές ομάδες αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας από ότι ήδη κατέχουν.
