Αν κάποιος έβλεπε για πρώτη φορά το Game of Thrones ξεκινώντας από αυτό το επεισόδιο, θα συνέχιζε να παρακολουθεί τη σειρά;
Ναι μεν, η σειρά βασίζεται σε μια αλληλουχία γεγονότων που συνδέονται μεταξύ τους από το πρώτο ακόμη επεισόδιο, και κάποιες πληροφορίες είναι απαραίτητες για την κατανόηση της ιστορίας, είναι όμως ιδέα μου πως οι επαναλήψεις συζητήσεων, δολοπλοκίας, πισώπλατων μαχαιρωμάτων και προδοσίας δεν έχουν την αποκορύφωση που θα τίναζε την όποια υπόθεση είχαμε κάνει στον αέρα; Πριν βιαστείτε να κρίνετε την παραπάνω ερώτηση ως ιερόσυλη, θυμηθείτε πόσες δυνατότητες ξέρουμε καλά ότι έχουν οι χαρακτήρες της σειράς, και πόσες βλέπουμε τελικά στις οθόνες μας σε ένα αρκετά κρίσιμο σημείο της ιστορίας.
1)Η φωτιά συναντά τον πάγο;
Η πολυαναμενόμενη συνάντηση των δύο αυτών στοιχείων έλαβε τελικά χώρα, πολύ πιο σύντομα απ’ ότι φανταζόμασταν και τα σημάδια πως η εξέλιξή της δε θα έβαινε προς μια εκατέρωθεν κατανόηση ήταν εμφανή. Με το «καλησπέρα σας» οι προσκεκλημένοι καταλήγουν παγιδευμένοι στο νησί, ενώ η υπερηφάνεια του βασιλιά του Βορρά παραγκωνίζεται όταν δίνει τη συγκατάθεσή του για την παράδοση των όπλων και του μέσου μεταφοράς τους ενώ στη συνέχεια αναγεννιέται όταν δεν αποδέχεται να γονατίσει μπροστά στη θυελογέννητη βασίλισσα. Στο ενδιάμεσο, η Khaleesi φροντίζει να του δώσει μια μικρή γεύση της δύναμής της (ο δράκος περνά ξυστά από τον Jon) και κάπου εκεί αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε και εμείς τις προθέσεις της Daenerys. Η αμοιβαία δυσπιστία που φουντώνει καθ’όλη τη διάρκεια της κουβέντας κατευνάζεται από τον Tyrion, του οποίου η θέση παρ’ ότι κλονίζεται σε θέμα εμπιστοσύνης, καθώς το σχέδιο δράσης που έχει προτείνει αποτυγχάνει παταγωδώς (με τη ναυμαχία που κερδίζει ο Euron), καταφέρνει να πείσει την Khaleesi να αφήσει τον Jon να εξορύξει το δρακόγυαλο που θέλει και η ανακοίνωση αυτή γίνεται τόσο απλά, και χωρίς περεταίρω εξηγήσεις, που νομίζουμε ότι κάποιος από τους σεναριογράφους είχε το φαΐ στο φούρνο όταν έγραφε τη σκηνή. Ε, όχι! Μόλις ήρθε ένα σημαντικό πρόσωπο από τον Βορρά και σου περιέγραψε την ύπαρξη αθάνατων ζόμπι που πλησιάζουν και δε θα αφήσουν ούτε μύγα να ζήσει στο πέρασμά τους, δε μπορεί να μην έχει κανείς απορίες για αυτό. Εν ολίγοις, ενδιαφέρουσα η συνάντηση (που προκάλεσε η Melisandre και έφυγε από την …πίσω πόρτα) των δύο προσώπων, η οποίοι μπορεί τελικά και να συγγενεύουν (όπως έχουμε υποθέσει από προηγούμενα στοιχεία), όμως δε θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε εκρηκτική. Τα εμπόδια που είδαμε στη μεταξύ τους αναγνωριστική συνεύρεση αλλά και η σκηνοθετική απλότητα που τη διέπει, δε φτάνουν για να πούμε ότι θα θυμόμαστε για πάντα αυτή τη σκηνή. Θα θέλαμε να δούμε τη φωτιά και τον πάγο είτε να ενώνονται σε μια υπερδύναμη, είτε η μεταξύ τους κρούση να εκτόπιζε και τους δύο προς τελείως αντίθετες κατευθύνσεις, αυτό το παιχνίδι παρέμεινε απλά στο μεταίχμιο των ορίων.
2) Η Cersei εκδικείται τον πραγματικό εχθρό της;
O Euron Greyjoy σέρνει τα λάφυρα του πολέμου στο κατώφλι της Cersei με την ελπίδα η βασίλισσα να τα δει και να σπεύσει να του δώσει αυτό που ο ίδιος ποθεί διακαώς, το χέρι της. Ας προχωρήσουμε στην ουσία, η βασίλισσα αλυσοδένει στα μπουντρούμια τη μάνα Ellaria και την κόρη Tyene και ξεκινά ένα βασανιστικό λογύδριο. Μιλά για την κόρη της (την οποία δηλητηρίασε η Ellaria) και την αγάπη που της είχε, μια αγάπη που δεν ένιωσε κανένας θεατής στα τόσα χρόνια της σειράς. Στη συνέχεια και αφού βγάζει τα εσώψυχά της, με τον δικό της ειρωνικό/θα σε βασανίσω γιατί σε αυτό είμαι μανούλα πλέον, τρόπο, δηλητηριάζει με τη σειρά της την Tyene με ένα φιλί. Και ερωτώ εγώ εδώ, μήπως θα έπρεπε να δούμε μια ακόμη πιο επική εκδίκηση της Cersei προς την Olenna, η οποία αποκαλύπτει τελικά στον Jaime ότι σκότωσε τον Jofrey; Ίσως, λέω, ίσως θα έπρεπε να γίνουν αυτά αντίθετα για να νιώσουμε στο πετσί μας ότι οι Lannisters δεν έχουν τελειώσει ακόμη.
3) Αληθώς η δολοφονία της Olenna ήταν από τις πιο ωραίες σκηνές του επεισοδίου, όμως τι ήταν αυτό που έλειπε για την αποκορύφωση;
Ο Jaime προχωρά αποφασισμένος και όλοι ξέρουμε πού κατευθύνεται και με τι σκοπό. Αφού συναντά την ψύχραιμη Αρχόντισσα και ακολουθεί μια κουβέντα απολογισμού, η Ollena καταδεικνύει τη συμπεριφορά της Cersei και δίνει την τελευταία της συμβουλή. Η ίδια, υπερασπίζεται τις πράξεις της, αναγνωρίζοντας πως είναι υπαίτια σχεδόν όλων των δεινών στην οικογένειά της, και αφού επιβεβαιώνει πως ο θάνατός της –με δηλητήριο και πάλι- δε θα είναι επίπονος, αποφασίζει να αναλάβει την ευθύνη για το θάνατο του Jofrey. Ωραία μέχρι εδώ. Σε αυτό το σημείο, γιατί δε σήκωσε ο Jaime το χέρι του, για να την αποκεφαλίσει και άφησε την μελλοθάνατη να έχει τον τελευταίο λόγο κερδίζοντας τη λεκτική μάχη που προηγήθηκε; Αυτό θα ήταν εκδίκηση σύμφωνα με την ως τώρα πορεία των Lannister. Διότι, εάν τα πράγματα κύλισαν κατ’ αυτόν τον τρόπο λόγω σεβασμού προς την ηλικία της εν λόγω κυρίας, τότε όλη αυτή η αδίστακτη και ανυπολόγιστη αυθάδεια που γνωρίσαμε στα πρόσωπα των χαρακτήρων έχει τελικά κάποιο όριο. Ένα όριο που ευχόμαστε να διογκώνεται σε κάθε επεισόδιο, γιατί αυτό ακριβώς είναι το μυστικό που κράτησε ως τώρα εκατομμύρια θεατές καθηλωμένους στο Game of Thrones.
