Διαφορετικά μουσικά είδη ενώνονται σε μία αίθουσα.
Πιστό στο ραντεβού του το κοινό είχε τη δυνατότητα και την τρίτη μέρα του φεστιβάλ μουσικών ντοκιμαντέρ να παρακολουθήσει έξι διαφορετικές ιστορίες. Τρία από τα ντοκιμαντέρ, που προβλήθηκαν, ήταν o Paco de Lucia, La busqueda, Ο Φίλος μου ο Larry Gus και o Lemmy.
Paco de Lucia, La busqueda
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ια μεσογειακή χώρα με μουσική όχι τόσο διαδεδομένη στη δική μας και η ιστορία ενός κιθαρίστα βρίσκονται πίσω από τον τίτλο του ντοκιμαντέρ.
Ο σκηνοθέτης έχοντας τον ίδιο τον πρωταγωνιστή ως συνεντευξιαζόμενο ξεκινάει την καταγραφή των βιωμάτων και της ζωής του από την παιδική του ηλικία. Κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης αποτυπώνεται το μουσικό υπόβαθρο του Paco, καθώς καταγόταν από μία οικογένεια μουσικών, αλλά και το έμφυτο ταλέντο του που τον κατέστησε αυτοδίδακτο καλλιτέχνη.
Ως μουσικός κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και τον πατέρα του και δηλώνει πως η μουσική αποτελούσε γι’ αυτόν ένα μέσο ελευθερίας και κοινωνικοποίησης. Ο Paco όχι μόνο βελτιωνόταν συνεχώς αλλά βοηθούσε και τους συνεργάτες του να ανέλθουν επαγγελματικά με χαρακτηριστικό παράδειγμα την καθοδήγηση ενός χορευτή με τον οποίο συνεργάστηκε.
Το ισπανικής προέλευσης ντοκιμαντέρ με τα ειδυλλιακά πλάνα κατάφερε να μας μεταφέρει στον κόσμο του φλαμένκο. Πρόκειται για μια αφήγηση από τον ίδιο τον Paco, με αναφορές στο παρελθόν, που εμβαθύνει στον εσωτερικό κόσμο και την καθημερινότητα του καλλιτέχνη.
Το ντοκιμαντέρ Paco de Lucia, La busqueda θα προβληθεί ξανά την Κυριακή 10 Απριλίου στις 18:15.
Ο Φίλος μου ο Larry Gus
[dropcap size=big]Η[/dropcap] φετινή διοργάνωση του φεστιβάλ έδωσε βήμα στην προβολή ελληνικών ντοκιμαντέρ. Ένα από αυτά είναι Ο Φίλος μου ο Larry Gus που έρχεται από την κοντινή Βέροια Ημαθίας και αποτελεί μια περιγραφή της ζωής και της αγωνίας του Παναγιώτη που θέλει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Μέσα από ταξίδια στην Αθήνα, το Μιλάνο, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια μέχρι και τη Νέα Υόρκη, σε διάστημα τεσσάρων ετών, το ντοκιμαντέρ καταγράφει την καθημερινότητα του Παναγιώτη, τις σχέσεις του και τις αλλαγές που επήλθαν με τον χρόνο.
Αγωνία, μεγάλες δόσεις χιούμορ και μια ρομαντική διάσταση για τη ζωή βοήθησαν να κυλήσει απολαυστικά η ιστορία του Larry Gus. Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης και ο Παναγιώτης Μελίδης (Larry Gus) είχαν την τιμή να παρευρεθούν στην προβολή απαντώντας στις ερωτήσεις του κοινού. Ο Παναγιώτης εμφανώς αλλαγμένος μίλησε σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης, για το όνειρο που έγινε πραγματικότητα αλλά και την διαφορετική ματιά που έχει πλέον για τη ζωή.
Lemmy
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ελευταία προβολή της τρίτης μέρας του φεστιβάλ και το ντοκιμαντέρ Lemmy συγκεντρώνει πλήθος κόσμου έξω από την κινηματογραφική αίθουσα.
Ένας καλλιτέχνης, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη μέσα από ένα ντοκιμαντέρ-ταινία. Το ταλέντο του Lemmy δεν ήταν αυτό που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη αλλά πιο πολύ η καθημερινότητά του, ο χαρακτήρας του και η άριστη σχέση που διατηρούσε με έναν από τους δύο γιούς του.
Μέσα από την καταγραφή και την ματιά των συνεντευξιαζόμενων φανερώνεται ένας ιδιαίτερος και ιδιόρρυθμος άνθρωπος με αγάπη στις παράξενες συλλογές αντικειμένων. Ένας άνθρωπος που σχεδίαζε ο ίδιος ακόμα και τις μπότες που θα φορούσε και που είχε μία ιδιαίτερη αντίληψη όχι μόνο για τις σχέσεις αλλά και για τα ναρκωτικά. Αφιερωμένος στη μουσική του, δηλώνει χαρακτηριστικά πως το σεξ μπορεί να διαρκέσει μισή ώρα, ενώ η συναυλία μιάμιση, και αυτό είναι αρκετό ώστε να θέσει κάποιες προτεραιότητες στη ζωή του.
Δεν ήταν μόνο προσιτός και αγαπητός, παράλληλα ασκούσε μια μεγάλη επιρροή στο κοινό. Ακόμα και το αυτόγραφο που θα υπέγραφε στο σώμα ενός φαν θα ήταν αρκετό ώστε να το μονιμοποιήσει ως τατουάζ.
Μπορεί να πέρασε από αρκετά συγκροτήματα με τελευταίο τους Hawkwind, παρόλα αυτά με την ίδρυση των Motorhead καινοτόμησε στη Heavy metal μουσική. «Είμαστε οι Motorhead, παίζουμε Rock’n’Roll, να μας θυμάστε» είναι τα τελευταία λόγια του Lemmy που απογειώνουν την βραδιά.
Κείμενο: Ματίνα Τσιτσανοπούλου (Lavart)
