«Father and Daughter», ένα animation που διαρκεί μόλις εννέα λεπτά, αλλά επιμένει να συγκινεί το κοινό δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του προβολή
To 2000 ο Ολλανδός σκηνοθέτης Michael Dudok de Wit κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου animation μικρού μήκους για την ταινία «Father and Daughter». Παρά τη σύντομη διάρκειά της, την απουσία διαλόγων και το απλό σκίτσο, η μικρή αυτή ταινία μόνο «μικρή» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ένας πατέρας, μία κόρη, δύο ποδήλατα και μια πανέμορφη και μελαγχολικά σκιτσαρισμένη Ολλανδία αποτελούν τα επιτυχημένα συστατικά του υπέροχου αυτού animation. Ενός animation – ωδής στο ατέρμονο συναίσθημα της αγάπης, μιας ανθρωπιστικής αλληγορίας σχετικής με το πένθος που γεννά η απώλεια και στην άσβεστη –και συνάμα παράλογη- επιμονή του ανθρώπου να ελπίζει στωικά στην επιστροφή ανθρώπων, συναισθημάτων και καταστάσεων που έχουν από καιρό χαθεί. Το «Father and Daughter» είναι ένα μικρό διαμάντι, μια ταινία – φόρος τιμής στις ανθρώπινες σχέσεις, που μπορεί κάποιες φορές να τερματίζονται άδοξα και απρόσμενα, αλλά κατέχουν μια παντοτινή θέση στην καρδιά μας, μέχρι την πολυαναμενόμενη στιγμή της επανασύνδεσης.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Κείμενο: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
