«Το πουλί της Φωτιάς» ΚΟΘ & ΜΜΘ
Εργαστήριο Υποκριτικής, ΚΘΒΕ
«Η Πέτρα της Καρδιάς» & «Τα μυθικά πλάσματα του Νότου», ΦΚΘ
Martin Penev «UNICORN – Νυχτερινός Περίπατος με Κοστούμι Μονόκερου» – Λιμάνι Θεσσαλονίκης
Από τη Μαρία Κολιού, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια του προγράμματος ΜΑ in Art Law and Arts Management του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος
[dropcap size=big]Φ[/dropcap]έτος πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το φεστιβάλ πολιτισμού #SKG Bridges Uprising Arts and Culture Festival, με στόχο την σύμπραξη πολλών πολιτιστικών φορέων της πόλης σε ένα γεγονός που τοποθετεί τους νέους στο επίκεντρο της δημιουργίας. Το φεστιβάλ διήρκεσε από τις 9 έως τις 13 Μαΐου, περιλάμβανε ένα πλούσιο πρόγραμμα και η είσοδος σε όλες τις δράσεις ήταν δωρεάν.
Η συμμετοχή μου στο φεστιβάλ ξεκίνησε δυναμικά την Πέμπτη 10/5, με την παράσταση «Το πουλί της Φωτιάς» να συνδυάζει τη σουίτα του Ιγκόρ Στραβίνσκι και τον μοντέρνο χορό. Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι δύο πολιτιστικοί φορείς που δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ και περίμενα με ενθουσιασμό και ανυπομονησία το αποτέλεσμα. Η παράσταση διήρκεσε 26 μαγικά λεπτά μουσικής, χορού, χρωμάτων και συναισθημάτων. Η επιλογή της χορογράφου Ester Ambrosino να εστιάσει στα συναισθήματα που προκαλεί η μουσική του Στραβίνσκι και να καθοδηγήσει τους χορευτές αναλόγως αντί να επικεντρωθεί αυστηρά στην απόδοση του ομώνυμου ρώσικου λαϊκού παραμυθιού αποδείχτηκε επιτυχημένη. Το τέλος με βρήκε δακρυσμένη και με ρίγη συγκίνησης, ενώ το κοινό που περιλάμβανε άτομα όλων των ηλικιακών ομάδων καταχειροκρότησε τους συντελεστές.
Την επομένη το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ένας καθόλα ενεργός και αγαπημένος πολιτιστικός φορέας, διοργάνωνε μεταξύ άλλων Εργαστήρια Υποκριτικής, Σκηνογραφίας και Φροντιστηριακών Κατασκευών. Επέλεξα το εργαστήρι υποκριτικής λόγω του πολύ ενδιαφέροντος θέματός του σχετικά με τη φύση και τη θέση ενός μέλος του χορού αρχαίου δράματος. Φτάνοντας στο Χοροθέατρο της Μονής Λαζαριστών ήρθα αντιμέτωπη με μία έκπληξη: το εργαστήρι δεν απευθυνόταν στο ευρύ κοινό, όπως είχα αντιληφθεί όταν προετοίμαζα την εξόρμησή μου, αλλά σε επαγγελματίες του γενικότερου χώρου του θεάτρου και, επιπλέον, οι αιτήσεις συμμετοχής είχαν ολοκληρωθεί καιρό πριν την έναρξη του φεστιβάλ. Με τη θετική προαίρεση των συντελεστών και χάριν της συγγραφής του παρόντος μού επιτράπηκε να παρακολουθήσω το εργαστήρι για όσο ήθελα ως επισκέπτρια-θεατής. Πράγματι ήταν αρκετά απαιτητικό και δικαιολογημένα οι συμμετέχοντες έπρεπε να είναι επαγγελματίες, αν και πολύ θα ήθελα να μπορούσα να συμμετέχω πιο ενεργά στην ενδιαφέρουσα αυτή δράση. Θα ήταν ευχής έργον στο μέλλον, ίσως και στο επόμενο Bridges Festival, να εξεταστεί το ενδεχόμενο ανάλογων δράσεων για ενήλικες σε επίπεδο αρχαρίων με ανοιχτή, ενεργή συμμετοχή για όσους αγαπούν το θέατρο αλλά δεν έχουν κάποια πρότερη εμπειρία ή εκπαίδευση και θέλουν να έχουν μία πιο ενεργή συμμετοχή και μία «γεύση» της διαδικασίας παραγωγής του.
Το ίδιο απόγευμα παρακολούθησα στην Αποθήκη 1 στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης την ταινία «Η Πέτρα της Καρδιάς» του Γκούδμουντουρ Άρναρ Γκούδμουντσον. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνέβαλλε στο #SKG Bridges με το πολύ όμορφο και δυνατό θέμα «Ατίθασες Καρδιές/Γιορτάζοντας τη Νεότητα στο Σινεμά». Αποφάσισα, λοιπόν, να περάσω 2 ώρες σε ένα ψαροχώρι της μακρινής Ισλανδίας παρέα με τον Θορ και τον Κρίστιαν, τους κεντρικούς ήρωες της ταινίας, οι οποίοι βρίσκονται στο μεταίχμιο παιδικής ηλικίας και εφηβείας. Η ταινία του Γκούδμουντσον πραγματεύεται τη φιλία, την μοναξιά, την αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας, την πρώτη αγάπη, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και παράλληλα σκιαγραφεί τη ζωή σε μια μικρή επαρχιακή κοινωνία. Όλα αυτά ενισχύονται από την εξαιρετική φωτογραφία που αναδεικνύει την άγρια ομορφιά του ισλανδικού τοπίου και το φάσμα της νεανικής ψυχοσύνθεσης μέσα σε αυτό.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ην τελευταία μέρα του φεστιβάλ, επέστρεψα στην Αποθήκη 1 για «Τα μυθικά πλάσματα του Νότου» του Μπεν Ζάιτλιν. Σε ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου άγριο τοπίο, το πέρασμα στην εφηβεία φαντάζει πολυτέλεια για την μικρή Χασπάπι. Η καθημερινότητά της είναι ένας διαρκής αγώνας για επιβίωση στην απομακρυσμένη κοινότητα του αμερικανικού νότου όπου ζει. Η ματιά της είναι πότε παιδική και πότε ενήλικη και οι παρατηρήσεις της σχετικά με την ζωή αποπνέουν μία βαθιά, ανεπιτήδευτη κατανόηση του κόσμου. Η οικολογική καταστροφή, η φτώχεια, η απώλεια, η παιδική φαντασία, η ενήλικη πραγματικότητα και η θέληση για ζωή είναι στοιχεία που συνθέτουν την ταινία του Ζάιτλιν.
Με τις δύο ταινίες να υμνούν τη νεότητα παρ’ όλες τις δυσκολίες της από διαφορετικές οπτικές, η επιλογή τόσο της μελαγχολικής «Πέτρας» όσο και των δυναμικών «Μυθικών πλασμάτων» από πλευράς ΦΚΘ αποδεικνύεται εξαιρετική, όπως και η ιδέα να προλογίσουν τις ταινίες φοιτητές του τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ και να εισάγουν τους θεατές στο κλίμα.
Έκλεισα το πρόγραμμά μου με την ανεξάρτητη περφόρμανς του Martin Penev «UNICORN – Νυχτερινός Περίπατος με Κοστούμι Μονόκερου». Ο καλλιτέχνης ντυμένος με ένα αυτοσχέδιο κοστούμι Μονόκερου περιφερόταν στο λιμάνι προσπαθώντας να εξάψει το ενδιαφέρον και να προκαλέσει αντιδράσεις στους περαστικούς. Ένα ενδιαφέρον και ελαφρώς κωμικό εγχείρημα, μιας και τον αντιμετώπιζαν με απορία, αδιαφορία, γέλιο και προσπαθούσαν να τον φωτογραφίσουν, ενώ η ιδέα ότι ένα φανταστικό πλάσμα περιφέρεται ανέμελα σε ένα τόσο συνηθισμένο μέρος φλέρταρε με το σουρεαλιστικό.
Συνολικά το #SKG Bridges ήταν μία αξιόλογη προσπάθεια με ποικιλία προτάσεων για τον καθένα και συμμετοχή τόσο από νέους αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες. Αναμένω με ενδιαφέρον τη συνέχεια.
Κείμενο: Μαρία Κολιού
Λίγα λόγια για τη δράση «Οι φοιτητές του μαθήματος Arts Management του ΜΑ in Art Law and Arts Management του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος παρακολουθούν και γράφουν για το SKG Bridges Uprising Arts & Culture Festival» στη LAVART
Η δράση οργανώθηκε με πρωτοβουλία της διδάσκουσας Δρ Θέμις Βελένη στο πλαίσιο του μαθήματος Arts Management του MA in Art Law and Arts Management και αγκαλιάστηκε θερμά από τον Ομότιμο Καθηγητή Νομικής ΑΠΘ και Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος, κ. Αθανάσιο Γ. Καΐση. Προέκυψε ως ιδέα σε μία στιγμή γόνιμης συζήτησης κατά την ώρα του μαθήματος για τον πολιτισμό μέσα από μία ενθουσιώδη και αυθόρμητη έκφραση της επιθυμίας των φοιτητών/τριών να παρακολουθήσουν άτυπα και κατά βούληση τα τρέχοντα πολιτισμικά δρώμενα της πόλης και ειδικά το SKG Bridges Uprising Arts & Culture Festival.
Σε μία προσπάθεια να ωφεληθούμε όλοι και ειδικά οι νέοι από τον πολιτισμό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να μάθουμε, να μοιραστούμε, να επικοινωνήσουμε και να αφομοιώσουμε, προτάθηκε αυτή η εθελοντική συμμετοχή και παρακολούθηση του Φεστιβάλ -που άλλωστε είναι ένα Φεστιβάλ από νέους για νέους- να αφήσει έναν γραπτό αντίκτυπο από την πένα των φοιτητών, αυθόρμητα και ελεύθερα. Ο Δημήτρης Φαργκάνης από την ηλεκτρονική εφημερίδα Lavart αποδέχτηκε με θέρμη την πρόταση και ιδού τα όσα έγιναν και γράφτηκαν….
Ευχαριστούμε τις φοιτήτριες που ανταποκρίθηκαν με συνέπεια και ενθουσιασμό και έγραψαν τις εντυπώσεις τους από την παρακολούθηση του Φεστιβάλ.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε την Δρ Άννα Χρυσοχοΐδου για την οργανωτική και διοικητική υποστήριξη της δράσης.
