[dropcap size=big]Γ[/dropcap]εννιέται στην Πόλη το 1911, αλλά σε ηλικία έντεκα ετών εγκαθίσταται με την οικογένεια της στη Αθήνα λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το 1933 αρχίζει να σπουδάζει Κεραμοπλαστική στην Κρατική Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της τέσσερα χρόνια αργότερα, επιστρέφει στην Αθήνα.
Πεδίο ενδιαφέροντος της αποτελούν τα ειδώλια ζώων τα οποία φιλοτεχνεί με αποκλειστικό υλικό τον πηλό. Το 1946 συνεχίζει τις καλλιτεχνικές της σπουδές στο Παρίσι και εργάζεται κοντά στον Μαρσέλ Ζιμόν. Ένα χρόνο αργότερα ταξιδεύει στην Αργεντινή και μελετάει τον πολιτισμό των Ίνκας. Επιστρέφει στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1949. Το 1958 δέχεται την πρόσκληση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και φεύγει για λίγους μήνες για την Αμερική με σκοπό να μελετήσει τη σύγχρονη αμερικανική τέχνη. Η αγάπη της για τα ταξίδια και την τέχνη θα τη φέρουν σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου όπως Βραζιλία, Βολιβία, Ινδία, Αίγυπτο, Κίνα και άλλες.
Το 1947 η Ακαδημία Αθηνών τη βραβεύει για το σύνολο του έργου της, και λίγα χρόνια αργότερα γίνεται η πρώτη γυναίκα που της προτείνεται να εκλεγεί μέλος της.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι καλλιτεχνικές της δημιουργίες δεν αρκούνται σε ένα μόνο ύφος. Άλλοτε χρησιμοποιεί ελικοειδείς και αφαιρετικές φόρμες, άλλοτε πάλι διατηρεί στατικές κατασκευές με έντονες επιρροές από τις τέχνες των πρωτόγονων λαών. Χρησιμοποιεί υλικά όπως ο πηλός, ο σίδηρος και ο σφυρήλατος ορείχαλκος. Φιλοτεχνεί προτομές και ολόσωμες μορφές, κυρίως όμως αφοσιώνεται στα ειδώλια ζώων. Θεωρείται η πρώτη γλύπτρια που ασχολείται με τη ζωοπλαστική στην Ελλάδα.
Εκθέτει τις δημιουργίες της σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο όπως η Διεθνής Έκθεση Κεραμικής στις Κάννες το 1955, η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Γλυπτικής που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Ροντέν το 1956 και το 1961, τα Παναθήναια Συγχρόνου Γλυπτικής στην Αθήνα το 1965 και η Παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης την ίδια χρονιά, το Σαλόν της Νέας Γλυπτικής στο Παρίσι το 1968 και 1969, καθώς και οι Μπιενάλε του Σάο Πάουλο το 1959, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο, και της Αλεξάνδρειας το 1965.
Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Μπουένος Άιρες, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Καΐρου, στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ΤΕΙ) της Αθήνας, στην Εμπορική Τράπεζα της Θεσσαλονίκης, στο Δημαρχείο Αθηνών κ. α.
Πεθαίνει στην Αθήνα το 1995.
Κείμενο: Άρτεμις Δοξαστάκη (Lavart)
