[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε αυτήν την συνέντευξη, η Lavart ξεκινάει μια σειρά παρουσιάσεων του έργου σκηνογράφων και ενδυματολόγων, με στόχο την ανάδειξη και αυτού του κομματιού της τέχνης του θεάτρου, που τόσο συχνά μένει στο περιθώριο, τόσο της δημοσιογραφικής κάλυψης, όσο και της θεατρικής κριτικής.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Πώς άρχισε η συνεργασία σας με την Αργυρώ Χιώτη και την ομάδα Vasistas? Τι σας ενέπνευσε, ποιο ήταν το έναυσμα;
Εύα Μανιδάκη – Με την Αργυρώ γνωριζόμαστε από τα χρόνια της σχολής του «Εμπρός». Είμαστε μαζί από την πρώτη της σκηνοθεσία. Πιστεύω πως έχουμε αποκτήσει ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας που κάνει τη συνεργασία μας χαρά!!!
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Πώς ξεκινήσατε την έρευνα για την Θεία κωμωδία; Πώς “ακουμπάει” κανείς ένα τέτοιο έργο; Είχατε εκ των προτέρων κάποιες κατευθυντήριες γραμμές από την σκηνοθέτη;
Εύα Μανιδάκη – Ναι φυσικά και είχα κατευθυντήριες γραμμές από την Αργυρώ… Εκείνη είναι ο μαέστρος! Εγώ προσπάθησα και προσπαθώ να κάνω εικόνες τα γράμματα, τις σκέψεις.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Ποια είναι η βασική γραμμή του σχεδιασμού της Θείας κωμωδίας; Ποιος ήταν ο στόχος σας;
Εύα Μανιδάκη – Ο βασικός άξονας σχεδιασμού της Θείας Κωμωδίας ήταν η ροϊκότητα. Αυτό το πήρα μέσα από το μέσο που χρησιμοποίησε η Αργυρώ, που ήταν τα roller blades (πατίνια).
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Πόσο διαφοροποείται ο αρχικός σχεδιασμός, κατά την διάρκεια των προβών; Παρακολουθείτε την πορεία της πρόβας;
Εύα Μανιδάκη – Παρακολουθώ τη διαδικασία της πρόβας. Εξάλλου μόνο τότε μπορεί να γίνει το σκηνικό (όποιο κι αν είναι αυτό) απόλυτα λειτουργικό σε σχέση με την αφήγηση του έργου και τη δραματουργία. Συνήθως, δε διαφοροποιείται πολύ από τον αρχικό σχεδιασμό. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι γίνεται πιο συγκεκριμένο, πιο λειτουργικό, μια και οι πρόβες μας δίνουν το υλικό ζωντανό.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Η παράσταση, όπως και το έργο του Δάντη, χωρίζεται σε τρία επεισόδια. Πώς αποτυπώνεται αυτό σκηνογραφικά;
Εύα Μανιδάκη – Προσπάθησα να αποδώσω, με τις διαφορετικές εικόνες που παίρνει η κατασκευή, τα 3 μέρη του έργου. Ήταν από τα βασικά χαρακτηριστικά της έρευνάς μου, πώς να μπορέσουν με ένα εύκολο και λειτουργικό τρόπο να αποδοθούν τα 3 επεισόδια. Ελπίζω ότι έγινε..
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Γράφτηκε για την παράσταση ότι πρόκειται για μια σχεδόν θρησκευτική εμπειρία για το θεατή. Πόσο πιστεύετε ότι η σκηνογραφία σας συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση;
Εύα Μανιδάκη – Ναι, πιστεύω ότι όχι μόνο η σκηνογραφία, αλλά μαζί με τη μουσική, τους φωτισμούς, την κίνηση, και πάνω από όλα τη σκηνοθεσία οδηγούν από κοινού την όποια εμπειρία βιώνει ο θεατής…
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Στην παράσταση αυτή, οι σκηνογραφικές κατασκευές σε συνδυασμό με τα φώτα, μοιάζουν να είναι ένας ακόμη περφόρμερ στην σκηνή, μέρος της παρτιτούρας, της χορογραφίας. Με ποια διαδικασία συνεργασίας επιτυγχάνεται αυτό;
Εύα Μανιδάκη – Δεν υπάρχει καμία διαδικασία. Απλά πρέπει να μιλάς με τους συνεργάτες σου την ίδια γλώσσα. Να υπάρχει κοινό λεξιλόγιο.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Αυτό το χαρακτηριστικό του σχεδιασμού, πόσο ρόλο έπαιξε στην “Θεία Κωμωδία”, όπου τα πρόσωπα επί σκηνής βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς ροής πάνω στα roller blades?
Εύα Μανιδάκη – Έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στο σχεδιασμό. Με βοήθησε πολύ να σκεφτώ τη διαδικασία της συνεχούς ροής. Με βοήθησε να σκεφτώ τους μετασχηματισμούς, την ελαφρότητα της υλικότητας.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Μια ερώτηση-παρατήρηση: η σκηνογραφία σας, μοιάζει να ενσωματώνει-να προοικονομεί το σώμα του ηθοποιού. Με έναν τρόπο, οι γραμμές και τα σχήματα πάνω στην σκηνή ολοκληρώνονται μόνο με το ζωντανό σώμα, είναι σα να το αναμένουν… Αυτό είναι συνειδητή επιλογή ή διαίσθηση; Είναι αποτέλεσμα μιας ευτυχούς συνεργασίας;
Εύα Μανιδάκη – Ναι, είναι συνειδητή επιλογή και συμβαίνει μόνο όταν η συνεργασία με τον/τη σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές γίνεται πάνω σε ένα «κοινό τόπο».
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Θέατρο, όπερα, σινεμά, χορός, αρχιτεκτονική. Ασχολείστε με όλο το εύρος της σχεδιαστικής εργασίας. Πώς επιλέγετε τις δουλειές που θα κάνετε; Τι σας παρακινεί;
Εύα Μανιδάκη – Για μένα, στις όποιες συνεργασίες, οδηγός μου είναι ο σκηνοθέτης. Έχει μεγάλη σημασία αυτός ο «κοινός τόπος». Μόνο τότε μπορώ να λειτουργήσω, να πετάξω…
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Είστε μία από τις ελληνίδες σκηνογράφους που έχουν δική τους αναγνωρίσιμη ταυτότητα-υπογραφή. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το εικαστικό-σχεδιαστικό χαρακτηριστικό σας; Έχετε σχεδιαστικές “εμμονές”;
Εύα Μανιδάκη – Ο τρόπος που προσεγγίζω τη σκηνογραφία είναι μέσα από την αρχιτεκτονική . Δηλαδή, κοιτάζω πρώτα τη δομή του κειμένου, του χώρου, της δράσης και μετά εστιάζω στις εικόνες. Ναι, φυσικά και έχω εμμονές. Υπάρχουν πάντα. Άλλοτε ορατές και άλλοτε κρυμμένες, αλλά οι εμμονές μου είναι αυτές που με κινητοποιούν για να προχωρήσω.
Μαρία Καβαλιώτη (Lavart) – Τι είναι σκηνογραφία;
Εύα Μανιδάκη – Η εφήμερη αρχιτεκτονική… Όχι… Ίσως το πλαίσιο μέσα στο οποίο βλέπουμε τη συμπύκνωση της θεατρικής δράσης.
Συνέντευξη: Μαρία Καβαλιώτη (Lavart)
