Στο εμπορικό κέντρο που… όλοι είναι ασφαλείς.
[dropcap size=big]Έ[/dropcap]χουμε συνηθίσει τα εμπορικά κέντρα ως χώρους αγορών. Για πολλούς αυτό εύλογα συνεπάγεται και χώρους «ανάτασης» και «ψυχοθεραπείας». Καπιταλισμός, καταναλωτισμός, υλισμός και τα συναφή… Το Mall της Στέλλας Παπαδημητρίου είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια ολόκληρη μικροκοινωνία, όπου όσοι εργάζονται και όσοι διαμένουν εκεί ζουν προστατευμένοι, αλλά και αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο. Κι αυτό για τους κατέχοντες υψηλόβαθμες θέσεις εξουσίας και ισχύος είναι δώρο. Απαραίτητο προσόν για να εργαστεί κανείς στο Mall είναι να χαμογελά ακατάπαυστα και να μπορεί παραλλήλως να διπλώνει, ενώ για να ζήσει σε ένα από τα διαμερίσματά του είναι -τι άλλο;- να πληρώσει.
Κι αν η αφίσα μοιάζει αρκετά ελκυστική για να σε φέρει στο θέατρο Αυλαία, το θέμα του κειμένου υστερεί πρωτοτυπίας ως προς τη σύλληψη και επικοινωνία του πολυακουσμένου πια καταναλωτισμού και έλλειψης επαφής των ανθρώπων. Οι άνθρωποι του Mall λειτουργούν ως ρομπότ διατηρώντας, όμως τα ανθρώπινα πάθη. To έργο είναι αποτέλεσμα συρραφής τριών μονόπρακτων σε ενιαία παράσταση κάτι που επιβεβαιώνεται στην έλλειψη συνοχής θα έλεγα, στη μη ύπαρξη αρχής-μέσης-τέλους. Το αρνητικό αυτό αντισταθμίζουν τα φουτουριστικά μίνιμαλ σκηνικά (Μοσχοπούλου Ελίζα) και οι χαρακτηριστικές ερμηνείες (Βουρλιώτης Κώστας, Ευσταθίου Αθηνά, Ηλιάδης Χάρης, Κασιούμη Αλεξάνδρα, Μαυροφρύδου Κατερίνα, Ντασιώτη Δήμητρα, Συναπίδου Κατερίνα, Τάντου Μαριάννα) που σε αρκετές στιγμές δημιουργούν στο θεατή ένα ενδιαφέρον σφίξιμο λόγω της τραγελαφικής αίσθησης. Κι ενώ οι ηθοποιοί θα μπορούσαν να υπερσκελίσουν τα «προβλήματα» του κειμένου, και της σκηνοθεσίας ενδεχομένως, κάποια στοιχεία αγγίζουν τον εντυπωσιασμό, άθελα ή ηθελημένα. Η χρήση των πανιών για παράδειγμα μου μένει ανεξήγητη. Αλλά και ο ρόλος του Χάρη Ηλιάδη -παντού και πάντα εντυπωσιακός σε αυτό που κάνει- ως κοκέτα τυχερή καταναλώτρια δεν γλιτώνει απ’ αυτό.
[dropcap size=big]Θ[/dropcap]α κλείσω με ένα σχόλιο, μια παρατήρηση που μου δημιουργήθηκε αφότου παρακολούθησα την παράσταση. Μονάχα ένας άνδρας και μια γυναίκα (αυστηρή και λεσβία) σε θέση εξουσίας, η σύντροφος της προηγούμενης με τάσεις φυγής από το εμπορικό και έξι γυναίκες που είτε εργάζονται χαμογελώντας αναγκαστικά είτε καταναλώνουν μανιωδώς. Όσο κι αν θέλω να αποφύγω το στερεοτυπικό ή ρατσιστικό υπονοούμενο η σκέψη αυτή είναι μοιραία…
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Παπαμιχαήλ Στεφανία
Κείμενο: Παπαδημητρίου Στέλλα
Σκηνικά- κοστούμια: Μοσχοπούλου Ελίζα
Μουσική: Μπουρνάς Άγγελος
Σχεδιασμός φώτων: Αλουτζανίδου Δήμητρα
Επιμέλεια βίντεο: Καραδουλαμά Παρασκευή
Σχεδιασμός αφίσας- φωτογραφίες: Χρηστινίδης Γιώργος
Παίζουν: Βουρλιώτης Κώστας, Ευσταθίου Αθηνά, Ηλιάδης Χάρης, Κασιούμη Αλεξάνδρα, Μαυροφρύδου Κατερίνα, Ντασιώτη Δήμητρα, Συναπίδου Κατερίνα, Τάντου Μαριάννα.
Ακούγεται η φωνή της Νατάσσας Δαλιάκα.
