Έλληνες συνθέτες που στολίζουν βιντεοπαιχνίδια με τη μουσική τους

Ταλαντούχοι συνθέτες που μεταφράζουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες σε μουσική.

Την προηγούμενη φόρα ασχοληθήκαμε με πέντε Έλληνες συνθέτες, καταξιωμένους στο χώρο του διεθνούς κινηματογράφου, για τη συμβολή τους στις ταινίες τις οποίες δούλεψαν. Σήμερα, θα κάνουμε ένα βήμα πίσω και θα αναζητήσουμε αυτούς τους νέους Έλληνες συνθέτες, οι οποίοι με τη σειρά τους ενδύουν ηχητικά, πέρα των υπολοίπων, και το μέσο των βιντεοπαιχνιδιών. Συνθέτες, οι οποίοι αν και όχι τόσο γνωστοί στο ελληνικό κοινό, έχουν καταφέρει να αποκτήσουν μια φήμη, αντάξια της δουλειάς τους. Ελάτε μαζί μας προς την αναζήτηση αυτών των ταλέντων.

5. Saki Kaskas

O Saki Kaskas, η Θεοδόσιος Κασκαμανίδης όπως είναι το πραγματικό του όνομα είναι Έλληνο-Καναδικής καταγωγής και υπεύθυνος για πολλές από τις μελωδίες που έχουμε στο μυαλό μας, εμείς οι gamers των 90s. Η συμβολή του σε παιχνίδια πασίγνωστα είναι μεγάλη, με τα πιο γνωστά να αποτελούν τη σειρά Need for Speed, το Sim City 4 και το Μass Effect 2. Αν και δεν είχε ποτέ κάποιον τίτλο ολοκληρωτικά υπό την εποπτεία του, ο Saki Kaskas έγραψε πολλές χαρακτηριστικές μελωδίες που εμφανίζονται στα μενού, ή κατά τη διάρκεια του gameplay των προαναφερθέντων παιχνιδιών. Επίσης, έχει ηχογραφήσει κομμάτια που εμπλουτίζουν την αισθητική των τίτλων, συμβάλλοντας στη συνοχή που παρουσιάζουν οι κόσμοι που εμφανίζονται στην οθόνη μας, τόσο σε οπτικό, όσο και σε ηχητικό επίπεδο. Μέσα από μια πληθώρα ειδών που ξεκινούν από την punk, στη heavy metal για να καταλήξουν στη fusion jazz, η ικανότητα του συνθέτη να μας μαγεύει, φαίνεται απαράμιλλη. Ένα τέλειο παράδειγμα αποτελεί το κομμάτι Callista (Saki Kaskas/Rom Di Prisco). Δυστυχώς, ο καλλιτέχνης δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή, καθότι απεβίωσε το 2016 μετά από υπερδοσολογία φαιντανύλης (οπιοειδές) . Έστρωσε όμως το δρόμο για πολλούς.

4. Chris Christodoulou

O Chris Christodoulou είναι ένα ανερχόμενο αστέρι. Με καταγωγή από την Σπάρτη και μένοντας πλέον Αθήνα, η πρώτη του δουλειά στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών ήταν το “The Sea will Claim Everything”. Ένα συμπαθητικό adventure game με ένα αντίστοιχης ποιότητας soundtrack. Παρόλα αυτά, στο Deadbolt, ο νεαρός συνθέτης αποδεικνύει την ικανότητα του να προσφέρει στο ευρύ κοινό ήχους σύνθετους, που διέπονται από στοιχεία δύσκολα στην αντίληψη και «χώνεψη» από τους δεύτερους. Το soundtrack του Deadbolt κυριαρχείται από ένα noir, νέο-φουτουριστικό, funky χαρακτήρα. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη μεγάλη του επιτυχία, το soundtrack του Risk of Rain που επήλθε σαν παιχνίδι μεταγενέστερα του Deadbolt και χρησιμοποιεί ένα progressive rock στοιχείο με εκτεταμένη τη χρήση του synthesizer. Το κοινό ανάμεσα στις δουλειές του είναι αφ’ενός η έξυπνη χρήση του πειραματισμού αλλά και αφ’ετέρου ο εθισμός που αναβλύζει από το συνδυασμό ήχου και gameplay. Πραγματικά ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που έχει πολλά να προσφέρει στο μέσο των βιντεοπαιχνιδιών.

3. Marios Aristopoulos

Με ένα βιογραφικό πάνω στη μουσική που θα το ζήλευαν όλοι, ο ταλαντούχος αυτός συνθέτης κατάφερε με τη δουλειά του πάνω στο παιχνίδι Apotheon, να μπει σε πολλές λίστες των καλύτερων soundtrack παιχνιδιών το 2015. Εύλογα, διότι τα στοιχεία που εμπεριέχονται μέσα σε αυτό, το καθιστούν μια από τις πιο όμορφες δουλειές/εξερευνήσεις πάνω στην αναπαραγωγή της αρχαίας ελληνικής μουσικής. Αυτό το καταφέρνει με τα εξής τρία χαρακτηριστικά: Την εκτεταμένη χρήση κρουστών για την εμπέδωση του ρυθμού, τον εμβατηριακό χαρακτήρα για την πρόκληση δέους και το στοιχείο του μυστικισμού μιας κοινωνίας προγονικής σε εμάς, αλλά τελείως άγνωστης. Από γαλήνιες μελωδίες σε ηχηρά πολεμικά εμβατήρια, η μουσική λειτουργεί ως συνοδοιπόρος του παίχτη. Τα γραφικά, που προσομοιάζουν τις εικόνες πάνω σε αρχαίους αμφορείς δίνουν και αυτά με τη σειρά τους μια νότα αρχαίας Ελλάδας.

4. Mike Georgiades

Με έδρα το Λονδίνο και με μια υποψηφιότητα για το βραβείο Ivor Novello (βραβεία διάκρισης  μουσικής της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας), ο Mike Georgiades είναι ένα καταξιωμένο όνομα στην έδρα του. Η συνεργασία του με τους The Flight για τη δημιουργία της ηχητικής ένδυσης του Assassin’s Creed Odyssey (ένα παιχνίδι που εξελίσσεται στον χάρτη του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του παμπελοποννησιακού πολέμου), τον έφερε στο προσκήνιο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε συμμετάσχει σε άλλα βιντεοπαιχνίδια παλαιότερα. Η τοποθέτηση, τόσο των The Flight, όσο και του Mike, για τη δημιουργία αυτού του soundtrack ενείχε μεγάλο ρίσκο, διότι προσπάθησαν να αναδείξουν ήχους μια άλλης εποχής, που τώρα ακούγονται παράξενοι και δύσκολοι σε εμάς. Και όμως τα καταφέρανε, αλλά όχι μόνοι τους…

5. Ποικίλοι συνθέτες και χορωδίες για το OST του Αssassin’s Creed: Odyssey

Είναι πανέμορφο να βλέπεις πολλά μυαλά με αγάπη και μαεστρία να συνθέτουν και να ηχογραφούν μουσική για ένα είδος, που πολύ μπορεί να μην έχουν ασχοληθεί καν. Αλλά το Assassin’s Creed: Odyssey είναι μουσικά ένα προϊόν τέτοιας αγάπης και ταλέντου. Με συνθέτες, παίχτες και σολίστες όπως οι Γιάννης Γεωργαντέλης, Κάτια Λυράκι, Παναγιώτης Στέφος, η Emma Rohan, το ανδρικό φωνητικό σύνολο Ζακυνθινών φωνών του Μοντρεάλ και  η μικτή χορωδία του Πνευματικού Κέντρου Μεσολογγίου, η δυσκολία του έργου αυτού ήταν εξαιρετική. Τα κομμάτια που τραγουδάει το πλήρωμα του καραβιού στο παιχνίδι (τα λεγόμενα Sea Shanties) αποτελούν μελοποιημένους στίχους αρχαίας Ελληνικής ποίησης, παρμένα από τον Aλκαίο, τον Αρχίλοχο, τα Ανακρεόντεια και τους ορφικούς ύμνους. Αυτή η δουλειά από μόνη της δηλώνει το πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε για να επιτύχουμε την πιστότητα στην πραγματικότητα ενός ψηφιακού κόσμου. Και αυτό αξίζει πολλά συγχαρητήρια!

https://www.youtube.com/watch?v=9RsGRFBqN14

H διαδικασία δημιουργίας μιας ηχητικής ενδυμασίας είναι μια ιδιάζουσα και ενδιαφέρουσα δραστηριότητα. Ενέχει τόσο έμπνευση, όσο μεθοδικότητα, αλλά πάνω από όλα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ενός θεατή, με τον δημιουργό. Καθορίζει τη δυναμική της εικόνας με ποικίλους τρόπους, ακόμα και με τη χρήση της σιωπής, αλλά το σημαντικότερο, είναι η συνεργασία πολλών καλλιτεχνών διαφόρων μορφών τέχνης προς ένα κοινό στόχο. Ένα σημείο έκφρασης και κάθαρσης.

Κείμενο: Γιάννης Σαρρής (Lavart)

Πηγή Φωτογραφίας