Η γυναίκα που αγάπησε το σανίδι, τους έρωτες, μα πάνω απ’ όλα τη ζωή που στερήθηκε τόσο νωρίς.
«Φαίνεται πως κάποια μαγικά πλάσματα δίνουν ραντεβού όταν έρχονται στον κόσμο αυτό – η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε το 1926, δηλαδή την ίδια ακριβώς χρονιά που θα γεννιόταν η Μέριλιν Μονρόε, στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού…» γράφει ο Φρέντυ Γερμανός, στο βιβλίο του Έλλη Λαμπέτη. Βιογραφία.
Η Έλλη Λαμπέτη έρχεται στον κόσμο ως Έλλη Λούκου, στις 13 Απριλίου 1926, και είναι ένα από τα επτά παιδιά της πολυμελούς οικογένειας του Κώστα Λούκου και της Αναστασίας Σταμάτη.
Είναι ένα κορίτσι φαινομενικά εύθραυστο, αλλά με μεγάλη δύναμη ψυχής και με λαμπρό ταλέντο. Αυτό διακρίνει η μεγάλη Μαρίκα Κοτοπούλη και την παίρνει κοντά της, παρόλο που η Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου την έχει κιόλας απορρίψει.
Το 1942, η Έλλη κάνει αίσθηση στο θεατρικό σανίδι, στην παράσταση Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο, του Χάουπτμαν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Γυάλινος Κόσμος στο Θέατρο Τέχνης την καθιερώνει ως μια εξαιρετική ηθοποιό. Η καριέρα της ακολουθεί ανοδική πορεία – πρωταγωνιστεί σε πολυάριθμα θεατρικά έργα (Ο Ματωμένος Γάμος, Βυσσινόκηπος, Πέπσι, Φιλουμένα Μαρτουράνο, Η κυρία με τις Καμέλιες, κ.ά.) καθώς και σε κινηματογραφικά (Παιδιά της Αθήνας, Το κορίτσι με τα μαύρα, Η Κάλπικη Λίρα, κ.ά.), αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές. Μάλιστα, για την ερμηνεία της στο Τελευταίο ψέμα (1957) είναι υποψήφια για βραβείο BAFTA.
Η υποκριτική είναι ο μεγάλος, σταθερός έρωτας της Λαμπέτη, καθώς οι σχέσεις με τους άντρες τής αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση.
«Το ότι αγαπήθηκα πολύ, είναι κάτι. Επίσης, το ότι αγάπησα τόσο. Έδωσα και πήρα – it’ s a fair game. Δεν αγαπήθηκα χωρίς λόγο. Έδωσα ό, τι καλύτερο μπορούσα» δηλώνει η ίδια, με το μελαγχολικό ύφος που την χαρακτηρίζει.
Από το πλευρό της περνάνε ο διπλωμάτης και ποιητής Θ. Σγουρδέλης, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Κώστας Καρράς, ο Δημήτρης Χορν, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος της έρωτας. Έκανε δυο γάμους με τον Μάριο Πλωρίτη και τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν.
Μια γυναίκα που είναι γεμάτη συναισθήματα και ευαισθησίες, δεν κατορθώνει όμως να απολαύσει τη χαρά της μητρότητας. Μια έκτρωση στο παιδί του Δημήτρη Χορν και μια αποτυχημένη απόπειρα υιοθεσίας, κάποια χρόνια αργότερα, με τον Γουέικμαν (αναγκάζεται να επιστρέψει τη μικρή Ελίζα στους φυσικούς της γονείς μετά από τέσσερα χρόνια), της στοιχίζουν τόσο, που την οδηγούν σε γενική κατάπτωση.
Η ζωή δε σταματά να δείχνει στην Έλλη το σκληρό της πρόσωπο. Το 1969, προσβάλλεται πρώτη φορά από καρκίνο. Η ασθένεια αυτή έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή σε τέσσερις αδελφές της. Ταξιδεύει στις Η.Π.Α., υποβάλλεται σε ολική μαστεκτομή και τολμά να πιστέψει ότι τον έχει νικήσει. Μάταια. Το 1980, επανέρχεται εξαιρετικά επιθετικός. Η Έλλη Λαμπέτη, ταλαιπωρημένη από τη μάχη της και πληγωμένη από τις ατυχίες της ζωής της, αφήνει την τελευταία της πνοή στις 3 Σεπτεμβρίου 1983. Η κηδεία της γίνεται δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Κείμενο: Μαρία Μερτίκα (Lavart)
