Η καλλονή που ταυτίστηκε με την Ελλάδα και έκανε την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα να υποκλιθεί στο ταλέντο της
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1926, γεννιέται στο Χιλιομόδι Κορινθίας η Ειρήνη Λελέκου. Οι γονείς της είναι δάσκαλοι, άνθρωποι προοδευτικοί και αναθρέφουν τη μικρή μυώντας την στη μαγεία των παραμυθιών, στην ομορφιά της τέχνης και κυρίως στη δύναμη των γραμμάτων.
Λίγο πριν της εφηβεία της, η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα. Και εκεί γεννιέται μέσα της η ιδέα να γίνει ηθοποιός. Παρά τις αμφιβολίες της μητέρας της, ξεκινά να παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Ροντήρη, όπου αποκαλύπτεται το σπουδαίο της ταλέντο. Η μεγάλη ευκαιρία όμως για την καριέρα της έρχεται χάρη στη μεσογειακή, κλασική της ομορφιά. Ο Αλέκος Σακελλάριος τη γνωρίζει και εντυπωσιασμένος αποφασίζει να της δώσει μια ευκαιρία στον κινηματογράφο.
«(Ήταν) ένα πανέμορφο πλάσμα με ένα απλό μακρύ φόρεμα, όλο πτυχώσεις, που κινιόταν με μεγαλοπρέπεια και συνάμα απλότητα. Σαν να ζωντάνεψε μια Καρυάτιδα», δηλώνει ο ίδιος.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο ντεμπούτο της γίνεται το 1948 στην ταινία Χαμένοι Άγγελοι και αποτελεί μόνο την αρχή μιας καριέρας περισσότερο πετυχημένης κι απ’ ό, τι θα μπορούσε να φανταστεί η ίδια η Ειρήνη.
Το 1951, η Νεκρή Πολιτεία γίνεται το εισιτήριό της για το Φεστιβάλ των Καννών και οι κριτικοί εντυπωσιάζονται από τον απλό, μεστό τρόπο της ερμηνείας της.
Η Βella Greca, όπως την αποκαλούν, ανοίγει τα φτερά της και ταξιδεύει στο Λίβανο, το Μαρόκο, την Πορτογαλία, τη Γιουγκοσλαβία. Το Χόλυγουντ και η Τσινετσιτά την αναζητούν και της προτείνουν συνεργασίες με το Μάρλον Μπράντο, το Γκρέγκορι Πεκ, τον Άντονι Κουίν. Το 1967, στέκεται στο σανίδι του Μπρόντγουεϊ, δίπλα στο σπουδαίο Γιον Βόιτ, πρωταγωνιστώντας στο έργο Εκείνο το καλοκαίρι, εκείνο το φθινόπωρο.
Το 1969, η γαλλόφωνη ταινία Ζ του Γαβρά, στην οποία πρωταγωνιστεί, κερδίζει Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ το 1977 η Ιφιγένεια του Κακογιάννη, με την ίδια να ενσαρκώνει την Κλυταιμνήστρα, είναι ξανά υποψήφια για το ίδιο βραβείο. Φελίνι και Χέπμπορν μιλούν για την Irene Pappas αποκαλώντας την «τη σπουδαιότερη ηθοποιό που υπάρχει».
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο 1995, της απονέμεται το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, για την προσφορά της στο χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου. Η Ειρήνη Παππά έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις εγχώριες παραγωγές Η λίμνη των στεναγμών (1959), Τα κανόνια του Ναβαρόνε (1961), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Τρωάδες (1971).
Ανάμεσα σε όλες τις διακρίσεις που έχει κερδίσει, ωστόσο, ξεχωρίζει η πρωτοβουλία του Πάπα Βενέδικτου να την προσκαλέσει στην Καπέλα Σιξτίνα μαζί με άλλους 259 καλλιτέχνες, για να «μεταδώσουν με την Τέχνη τους το μήνυμα του Θεού».
Η Ειρήνη Παππά έχει ασχοληθεί επίσης με τη μουσική. Ξεχωρίζουν οι συνεργασίες της με το Βαγγέλη Παπαθανασίου (Ωδές – 1978, Ραψωδίες – 1986).
Χορτασμένη από μια λαμπερή καριέρα, γεμάτη δόξα, έρωτα, ταξίδια και απολαύσεις, ζει σήμερα σ’ ένα σπίτι στην Πλάκα, αποτραβηγμένη από τα φώτα της δημοσιότητας. Μια μεγάλη κυρία, που δε θα πάψει ποτέ να θεωρείται πρέσβειρα της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=4Ep5_zJ16Vo” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ygFqq2qJxF8″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
