Εικόνες των φωνών του παρελθόντος

[dropcap size=big]«Δ[/dropcap]εν θα γίνω ποτέ πλούσιος και διάσημος» είχε δηλώσει ο τότε εικοσάχρονος Bob Dylan σε μια συνέντευξη στην εκπομπή Folksingers Choice του ραδιοφωνικού σταθμού WBA στη Νέα Υόρκη. Ο νεαρός, ντροπαλός και σκανδαλιάρης μουσικός δεν ήταν τότε παρά ένα παιδί. Mιλούσε ήσυχα για την εργασία του σε λούνα παρκ και εστιατόρια καθώς και για τις κοπάνες του από το σχολείο. Στην διάρκεια αυτής της συνέντευξης που διήρκησε ώρες παρουσίασε μερικά από τα κομμάτια του ερμηνεύοντάς τα στην κιθάρα και στην φυσαρμόνικα – όλα αυτά σε μια εποχή που το πρώτο του album δεν είχε ακόμα κυκλοφορήσει.

[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=Nrgs5ss0dv8″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]

[dropcap size=big]Η[/dropcap] συνέντευξη μετατρέπεται σε ένα χαριτωμένο και γρήγορο animation από την ομάδα της σειράς Blank on Blank. Δρώντας στο πλαίσιο μιας εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, η συγκεκριμένη ομάδα δραστηριοποιείται στην παραγωγή δημοσιογραφίας σε μορφή animation (animation journalism). Όπως οι ίδιοι δηλώνουν, οι πραγματικά καλές ιστορίες μπορεί να περιμένουν υπομονετικά στο μαγνητόφωνο κάποιου δημοσιογράφου ή σε κάποιο αχανές αρχείο. Στόχος τους είναι να φέρουν αυτές τις συνεντεύξεις ξανά στο φως, παρουσιάζοντάς τες στο πλαίσιο της σύγχρονης μιντιακής κουλτούρας με την μορφή animation.

[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=DmvmnYEy9NY” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]

[dropcap size=big]Η[/dropcap] ομάδα ιδρύθηκε το 2013 από τον δημοσιογράφο και παραγωγό ειδήσεων David Gerlach, ενώ την σκονοθεσία έχει αναλάβει ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και παραγωγός Patrick Smith. Ανάμεσα στα έργα τους συμπεριλαμβάνονται συνεντεύξεις με καλλιτέχνες όπως οι Stevie Wonder, Aldous Huxley, Marlene Dietrich, B.B. King, Patti Smith και Lou Reed. Στη μεγάλη συλλογή των ταινιών μικρού μήκους συγκαταλέγονται επίσης συνεντεύξεις από ιδιαίτερα σημαντικές προσωπικότητες όπως οι Fidel Castro, Muhammad Ali και Maya Angelou.[dropcap size=big]Μ[/dropcap]έσω αυτού του εγχειρήματος οι φωνές που βρίσκονται κλεισμένες σε σκονισμένες κασέτες αποκτούν και πάλι αξία, ενώ οι δημοσιογράφοι καλούνται να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους και να επανεκτιμήσουν δηλώσεις που δεν έφτασαν ποτέ στα πρωτοσέλιδα. Για μένα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, σύμβολα των εποχών, στριμώχνονται στα συμφραζόμενα και ακούγονται από την δική τους χρονική διάσταση να μιλούν για το τώρα. Έτσι όπως με κοιτάζουν μέσα από τα κωμικά καρτουνίστικα πλαίσια μου προκαλούν την εντύπωση πως αντικρύζω ένα πολύχρωμο κολάζ της μοντέρνας κουλτούρας.