Σέρτζιο Λεόνε, ο σεφ των «σπαγγέτι γουέστερν»
«Δεν μπορώ παρά να μη βλέπω την Αμερική με τα μάτια ενός Ευρωπαίου. Με συναρπάζει και με τρομάζει ταυτόχρονα».
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 3 Ιανουαρίου του 1929 γεννιέται ο Ρωμαίος κινηματογραφιστής Σέρτζιο Λεόνε, ο άνθρωπος που σκηνοθέτησε και δίδαξε ανά την υφήλιο τι πάει να πει αμερικάνικο γουέστερν. Είναι ο Ιταλός πίσω από τον Κλιντ Ίστγουντ, τον Λι Βαν Κλιφ και τον Ίλαϊ Γουάλας (Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος), ταινία που μαζί με τη Για μια χούφτα δολάρια και Μονομαχία στο Ελ Πάσο συναποτελούν την τριλογία των «σπαγγέτι γουέστερν». Ήταν ο Ιταλός πίσω από τον Τσαρλς Μπρόνσον, τον Χένρι Φόντα, την Κλαούντια Καρντινάλε (!) και τον Τζέισον Ρόμπαρντς στο αριστουργηματικό Κάποτε στη Δύση, ίσως την αγαπημένη του ταινία. Ήταν ο Ιταλός πίσω από τα «καλά παιδιά» Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέημς Γουντς (Κάποτε στην Αμερική).
Με τον επίσης Ιταλό Ένιο Μορικόνε στο πλάι του να υπογράφει τη μουσική στις ταινίες του έκανε το όνομά του συνώνυμο με το γουέστερν. Τα, σε πολλά εισαγωγικά, αγγελοπουλικά πλάνα, η ιδιαίτερη «country» φωτογραφία του και οι ρομαντικές και νοσταλγικές μελωδίες συνέθεσαν έναν αριθμό ταινιών μετρημένων μεν στα δάχτυλα, αλλά ικανό να φέρνει τον Λεόνε στη μνήμη των απανταχού σινεφίλ όταν πρόκειται για γουέστερν. Σχολαστικός με τα πλάνα του πλην επιλεκτικός και καθόλου διεκπεραιωτικός κατάφερε να έχει στα καστς του τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ της δεκαετίας του ’60.
Ώσπου, το 1984 με έναν άλλο μεγάλο σταρ του Χόλυγουντ για εκείνη την εποχή και συνάμα ένα «παιδί» του είδους (Ρόμπερτ Ντε Νίρο), αλλάζει εποχή και αυτή τη φορά δημιουργεί – για πολλούς ακόμη και πάνω από το Νονό του Μάριο Πούτζο και του Φράνσις Φορντ Κόπολα- την καλύτερη ολοκληρωμένη γκανγκστερική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου, Κάποτε στην Αμερική. Κρατώντας το πρώτο συνθετικό του τίτλου από το αγαπημένο γουέστερν των φαν του είδους, Κάποτε στη Δύση, ο Λεόνε παρουσιάζει την πορεία ενός ανυποψίαστου μεν, «καταδικασμένου» δε αγοριού στην ανέλιξή του στους κύκλος της μαφίας και τη δημιουργία της δικής του αυτοκρατορίας.
Σέρτζιο Λεόνε. Ο μόνος που κατάφερε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Νονού. Και όχι σε τρεις ταινίες, αλλά σε μία. Ένας θρύλος της σκηνοθεσίας και ένας καλλιτεχνικός μετανάστης που διαμόρφωσε το αμερικανικό σινεμά.
