[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Γ[/dropcap]εννιέται στο Ναύπλιο το 1836 και είναι θερμός υποστηρικτής της νεοκλασικής γλυπτικής του 19ου αιώνα. Ολοκληρώνει τη βασική εκπαίδευση της τότε εποχής και μαθητεύει στο τμήμα γλυπτικής στην Πολυτεχνική Σχολή Αθηνών με δάσκαλό του τον Κριστιάν Ζίγκελ. Κατασκευάζει την προτομή του ναυάρχου Μιαούλη και στη συνέχεια τον ανδριάντα του βασιλιά Όθωνα, αναπαριστώντας τον να φοράει την πλήρη στολή του. Το ταλέντο του διακρίνεται λόγω της πιστότητας μεταξύ των γλυπτών και των φυσικών πρσώπων που δημιουργεί, της φυσικότητας αλλά και των σωστών αναλογιών που χαρακτηρίζουν τις δημιουργίες του. Συνεχίζει τις σπουδές του στη Γερμανία παίρνοντας υποτροφία και βραβεύεται ως πρώτος, δημιουργώντας ένα έργο που απεικονίζει τον Δαβίδ και τον Γολιάθ. Σύντομα, αναπαριστάται και ως χαλκογραφία, κερδίζοντας την αναγνώριση.
Μετά το πέρας των σπουδών του, ταξιδεύει σ’ όλη την Ευρώπη και έρχεται σε επαφή με τα κυριότερα καλλιτεχνικά κέντρα. Επιστρέφει στην Αθήνα και αναλαμβάνει το γλυπτικό διάκοσμο της Ακαδημίας Αθηνών. Ιδρύει τη δική του σχολή, στη Ρώμη. Το 1868 αποδέχεται την πρόταση να γίνει καθηγητής στο Πολυτεχνείο και μαθητές του είναι οι μετέπειτα ταλαντούχοι γλύπτες, Γεώργιος Μπονάνος, Λάζαρος Σώχος, Γεώργιος Ιακωβίδης καθώς και ο σημαντικότερος όλων, Γιαννούλης Χαλεπάς.
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]T[/dropcap]Τα κυριότερα έργα του είναι η «Πηνελόπη», που βραβεύεται με χρυσό μετάλλιο σε διεθνή έκθεση του Παρισιού, τα λαμπρά συμπλέγματα του αετώματος της Ακαδημίας, ο «Αλέξανδρος», ο «Διόνυσος» και η «Σαπφώ» που, επίσης, βραβεύεται και τιμάται με παράσημο από την αυστριακή κυβέρνηση. Δεν επιζητά τις πρωτοτυπίες στα έργα του, αλλά έχει ως γνώμονα την αρχαία τέχνη από την οποία αντλεί, κυρίως, ρωμαϊκά πρότυπα.
Επιβαρύνει την υγεία του από την επίπονη εργασία και δεν στέκεται τόσο τυχερός μαζί της. Η δημιουργική πορεία του διακόπτεται άδοξα, αφού στην ηλικία των μόλις σαράντα οκτώ ετών, πεθαίνει από κρίση άσθματος στη Νάπολη.
Κείμενο: Άρτεμις Δοξαστάκη (Lavart)
