Το Hair το ανέβασα πρώτη φορά το 2017, στο θέατρο Χώρα.
Ήταν μια πρόταση που μου έκανε τότε ο Γιώργος Ισάακ της People Presents. Φέτος το πρότεινα εγώ. Θεώρησα ότι τώρα είναι η στιγμή να ανέβει αυτή η παράσταση. Τώρα που η ανθρωπότητα περνάει τα πάνδεινα, με μια πανδημία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την κοινωνική κατάρρευση.
Όταν διάβασα το κείμενο ξανά, σκέφτηκα ότι δεν είναι απλά ένα musical που μιλάει για τους Hippies, την σεξουαλική επανάσταση και έχει για φόντο τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι η αλήθεια μας.
Πιστεύω ότι μετά την Covid περίοδο, έχουμε όλοι μια επιστροφή στην εσωστρέφεια, την εσωτερικότητα και τον σκεπτικισμό. Ίσως και να γίναμε λίγο πιο σοφοί από πριν. Σίγουρα πιο ώριμοι. Εκεί νομίζω πως ακουμπάει η παράσταση του 2021. Στο να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας, που κάπου μέσα στον χρόνο, τους χάσαμε.
Και να ανακαλύψουμε ξανά τους συνωμότες μας.
Κάπου δίπλα μας είναι, κι ας μην τους βλέπουμε.
Έτσι, αποφασίσαμε ξανά, να κάνουμε το δικό μας Tribe. Να υψώσουμε το δικό μας ανάστημα. Να φωνάξουμε τα δικά μας συνθήματα!
Στην πορεία των προβών συνειδητοποίησα, πόση παραπάνω δύναμη, πόση σοφία, πόσα κρυμμένα μυστικά υπήρχαν σε αυτό το κατά τα άλλα ‘’χαριτωμένο’’ musical. Οι νέοι εκείνης της εποχής μίλησαν πρώτοι, για τα πάντα. Για τον ρατσισμό, την ομοφοβία, το bulling, την ελευθερία.
’Τα παιδιά των λουλουδιών’’, όπως τα λέγαμε στην Ελλάδα.
Με ένα ταγάρι, ένα παντελόνι καμπάνα και τα μακριά τους τα μαλλιά, πίστευαν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο.
Και με ένα τρόπο το έκαναν.
Όρθωσαν τον λόγο τους με πυγμή! Όρθωσαν το σώμα τους με αυταπάρνηση. Έφτιαξαν μουσικές, έκαναν διαδηλώσεις, σταμάτησαν μάχες…
Είχαν την βεβαιότητα ότι μπροστά τους υπάρχει μια καλύτερη ζωή.
Μια ζωή όπως την ονειρευόντουσαν.
Κάποιοι το πλήρωσαν με τη ζωή τους. Και 54 χρόνια μετά, η φωνή τους ακόμα αντηχεί δυνατά.
Η ελευθερία στην έκφραση και στην διαφορετικότητα είναι δικαίωμα.
Αυτό έλεγαν οι Hippies την δεκαετία του 1960. Και είχαν δίκιο…
Κείμενο: Δημήτρης Μαλισσόβας
Δείτε επίσης
