[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Ο[/dropcap] Γιάννης Δεσποτόπουλος, ξεκινά τις σπουδές του στο τμήμα αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σύντομα, όμως, φεύγει στο εξωτερικό για να σπουδάσει στη Σχολή Bauhaus της Βαϊμάρης, ως μαθητής μάλιστα του Β. Γκρόπιους. Τελικά, θα ολοκληρώσει την ακαδημαϊκή του πορεία ως φοιτητής στο Ανόβερο.
Έχοντας γίνει πια ο γνωστός Jean Despo, λίγα χρόνια αργότερα, θα επιστρέψει στην Ελλάδα προκειμένου ν’ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα στο ΕΜΠ. Οι πολιτικές του όμως πεποιθήσεις τον οδηγούν όχι μόνο εκτός πανεπιστημίου αλλά και εκτός της χώρας. Η Σουηδία γίνεται γι αυτόν η νέα του πατρίδα, στην οποία και θα παραμείνει για δεκατέσσερα χρόνια. Εκεί ο ρόλος του θα είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της μοντέρνας αρχιτεκτονικής της χώρας. Θα αποφασίσει, ωστόσο, να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ξαναγίνει καθηγητής, στοχεύοντας στην αναμόρφωση των αρχιτεκτονικών σπουδών του ΕΜΠ, αναβαθμίζοντας το επίπεδό τους και έχοντας επιρροή στις μετέπειτα γενιές.
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Π[/dropcap]αρότι το έργο του είναι πλήρες σε ό,τι αφορά τις αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές προτάσεις, με βραβεία και διακρίσεις, το κομμάτι της υλοποίησης είναι ημιτελές. Κατά τη διάρκει της καριέρας του, θα προβεί σε αρκετές συστάσεις για τον πολεοδομικό ιστό της Αθήνας, έχοντας ως θέμα την κοινωνική πλευρά της αρχιτεκτονικής.
Σημαντικά έργα του είναι το σανατόριο «Σωτηρία» στην Αθήνα, το σχολικό συγκρότημα στην Ακαδημία Πλάτωνος και το Ωδείο Αθηνών, το οποίο αποτελεί τμήμα της συνολικής μελέτης του για τη δημιουργία του Πνευματικού Κέντρου Αθηνών.
Κείμενο: Λία Κωστελίδου (Lavart)
