Σε ηλικία πέντε ετών, η Astrid μπορεί να είναι ο νεότερος επιμελητής έκθεσης τέχνης όλων των εποχών.
«Ανυπομονώ πραγματικά να αποφασίσω πού θα πάει η τέχνη», λέει, δείχνοντας μία φυσική κλίση για τον νέο της ρόλο. «Και μου άρεσε πολύ να δουλεύω με τον μπαμπά!»
Ο μπαμπάς είναι ο Will Cooper, συν-επιμελητής της Astrid σε μια νέα καλλιτεχνική παράσταση που ονομάζεται “My Kid Could’ve Done That!” (Θα μπορούσε να το κάνει και το παιδί μου!). Ο τίτλος είναι παιχνιδιάρικος, παραπέμποντας στην απόρριψη κάθε σύγχρονης τέχνης που δεν μοιάζει με Ρέμπραντ.
Αλλά η παράσταση είναι ακόμα πιο περίεργη: αντί να καλέσει τα μέλη του κοινού να μαντέψουν ποιες κακογραφίες στον τοίχο είναι εξαιρετικά θεωρητικά αφηρημένα έργα και ποια νουντλς για παιδιά, καλεί 15 καλλιτέχνες (Ryan Gander, Emily Speed και Jasleen Kaur ανάμεσά τους) να δημιουργήσουν μαζί με τα παιδιά τους. Ο στόχος είναι να αποκαλυφθούν μερικές βαθύτερες αλήθειες για την οικογενειακή δημιουργικότητα, τις θολές γραμμές μεταξύ εργασίας και παιχνιδιού και την δύσκολη κατάσταση της φροντίδας των παιδιών από τους ελεύθερους δημιουργούς – όλοι οι τομείς που έχουν επηρεαστεί περισσότερο κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Δεν υποτίθεται ότι είναι μια χαριτωμένη έκθεση σχεδίων από ζάχαρη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όσο όμορφα και αν είναι», λέει ο Κούπερ. «Ήταν σημαντικό να αντιμετωπιστεί η παράσταση με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετωπίζονταν τα έργα τέχνης σε κάθε έκθεση, να την κάνουμε να ελέγχεται από το κλίμα όπως θα κάναμε σε κάθε καλλιτέχνη μεγάλης επωνυμίας».
Έργο από την έκθεση τέχνης
Ο Κούπερ δεν ήθελε να θέσει όρια ως προς το τι πρέπει να κάνουν οι καλλιτέχνες, οπότε η παράσταση θα παρουσιάσει μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδοχές για τις καλλιτεχνικές δυνατότητες που προκύπτουν όταν επιτρέπεται στα παιδιά να συνεισφέρουν στο στούντιο. Ο Dickon Drury επέτρεψε στον γιο του, Cosmo, να γεμίσει με χρώμα τον καμβά. Η Kate Owens ενσωμάτωσε στη δουλειά της την αγάπη της κόρης της, Trudy, για τους λαβύρινθους και η Kaur έφτιαξε γλυπτά με τον γιο της, Rai – εν μέρει για να του δώσει κάτι διασκεδαστικό να παίξει στη συνέχεια.
Η Astrid έχει σίγουρα τις δικές της σκέψεις για το τι πρέπει να περιλαμβάνει η έκθεση τέχνης. Θέλει να συμπεριληφθούν μερικά από τα δικά της έργα τέχνης («κάτι που δεν θα έκανε συνήθως ένας επιμελητής», γελάει ο μπαμπάς της) και είναι επίσης ανένδοτη ότι πρέπει να υπάρχουν πινακίδες για όλα τα έργα τέχνης της. «Δεν ξέρω αν εννοεί τις ετικέτες που αναγράφονται στους τοίχους ή φυσικά σημάδια που σας δείχνουν προς την κατεύθυνση των πινάκων. Όμως, ενάμιση χρόνο το σχεδιάζαμε, οπότε θα πρέπει να το κάνουμε να συμβεί».
Έχει επίσης ένα άλλο σημαντικό αίτημα: αφού παρακολούθησε μια παλιά διαφήμιση της Ferrero Rocher, η Astrid αποφάσισε ότι η όψη της έκθεσης θα έπρεπε να έχει μια παρόμοια πυραμίδα φτιαγμένη από γλυκά.
«Και ας το παραδεχτούμε», λέει ο Will, «αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχουν όλες οι εκθέσεις».
You are currently viewing a placeholder content from X. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
