Γλυπτική και φύση πρωτοστατούν στο εργαστήρι του Christopher David White, με την πρώτη να αποτελεί το εργαλείο απόδοσης της δεύτερης, μέσα από την προσωπική καλλιτεχνική ματιά του ίδιου.
Τα έργα του White, εκ πρώτης, φαντάζουν ξύλα τα οποία ο γλύπτης λαξεύει τόσο, ώσπου να τους δώσει την επιθυμητή εικόνα και υφή που φαντάζεται ο ίδιος. Κι όμως, τα φαινόμενα ως ξύλα είναι στην πραγματικότητα γλυπτά από κεραμικό. Ο White αξιοποιώντας την τεχνική «trompe l’ oeil» – ουσιαστικά της οφθαλμαπάτης κατά την οποία λανθασμένα το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται μια εικόνα σαν τρισδιάστατη – δημιουργεί υπερρεαλιστικά έργα που αποτυπώνουν φυσικά ξύλινα στοιχεία, όπως κλαδιά και κορμούς. Οι κατασκευές επικεντρώνονται, συγκεκριμένα, στην αναπόφευκτη παρακμή του ξύλου, κουβαλώντας πάνω τους όλα τα σημάδια εκείνα που αφήνει ο χρόνος πάνω σε κάθε τι, ακόμα και στη φύση. Ο γλύπτης μέσα από την τέχνη του προβληματίζεται γύρω από την παροδικότητα της ύπαρξης, η οποία, όπως και ο ίδιος υποστηρίζει, προσδίδει στη ζωή μια μελαγχολική αίσθηση ομορφιάς. Μελετάει, επίσης, τη σχέση μεταξύ φύσης και ανθρώπου, στολίζοντας αρκετά γλυπτά του με ανθρωπόμορφα στοιχεία, σε μια προσπάθεια να υπενθυμίσει στον άνθρωπο πως δεν είναι αποκομμένος από τη φύση, αλλά κομμάτι αυτής, εγγενώς συνδεδεμένος μαζί της.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε περισσότερη δουλειά του στην προσωπική του ιστοσελίδα: http://christopherdavidwhite.com/
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Κείμενο: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
