Μια συνολική ματιά στον τελευταίο κύκλο της αγαπημένης σειράς
Στις 29 Δεκεμβρίου έκανε πρεμιέρα η 4η σεζόν του Black Mirror από το δίκτυο του Netflix. Η σειρά, του δημιουργού Charlie Brooker, που το 2012 απέσπασε το Διεθνές Βραβείο Emmy για την καλύτερη mini τηλεοπτική σειρά, επέστρεψε με 6 νέα επεισόδια και εμείς τα είδαμε και μοιραζόμαστε μαζί σας την άποψη μας.
Τι είδαμε στην 4η σεζόν (χωρίς spoilers)
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εικονική πραγματικότητα, επιστήμη που παρεμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα, ιδιωτικότητα, τεχνολογικά μέσα που εκπυρσοκροτούν. Μπορεί τα ζητήματα να είναι λίγο πολύ γνωστά αλλά για ακόμα ένα κύκλο διασταυρώνονται αριστοτεχνικά με τον ανθρώπινο ψυχισμό και εξετάζονται από άλλες οπτικές γωνίες. Έτσι, το αποτέλεσμα μας ικανοποιεί πλήρως και μας δίνει το αίσθημα μιας μεγάλης ποικιλίας καινούριων θεμάτων.
Το διαφορετικό πάντως σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν είναι πως τρία από τα επεισόδια έχουν ευχάριστο και θετικό τέλος, πράγμα βέβαια που δεν κόβει κάτι από το βάθος των ιστοριών ή τον προβληματισμό που αυτές εγείρουν.
Οι έξι διαφορετικοί σκηνοθέτες έχουν αποδώσει με την δική τους οπτική γωνία, η σκηνογραφία όπως και στους προηγούμενους κύκλους παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Τα επεισόδια με τη σειρά είναι:
USS Callister
Η σκηνοθεσία είναι του Toby Haynes (Sherlock) και μας θύμισε πολύ το σκηνικό του Star Trek. Ένας αποξενωμένος από τον κόσμο video gamer δημιουργεί κλώνους πραγματικών ανθρώπων και τους εισάγει μέσα στο παιχνίδι για την δική του ευχαρίστηση. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα και η έλλειψη κοινωνικότητας είναι η γενική ιδέα της δημιουργίας. Το σκηνικό και η ομοιότητα με την γνωστή ταινία, δεν μας αφήνει την αίσθηση μιας κακής αντιγραφής αλλά μας εντυπωσιάζει.
Arkangel
Μια συσκευή παρακολούθησης επιτρέπει σε μια μητέρα την ύψιστη μορφή παρεμβατικότητας στο παιδί της. Αυτό που αρχικά δημιουργήθηκε για να προστατέψει, καταλήγει να καταστρέφει. Το επεισόδιο σκηνοθέτησε η γνωστή ηθοποιός Jodie Foster και κρίνοντας από το αποτέλεσμα το έκανε με επιτυχία.
Crocodile
Μια συσκευή, που καταφέρνει να αναπαριστά ανθρώπινες μνήμες, φέρνει στο φως τις αποτρόπαιες πράξεις μιας γυναίκας που προσπαθεί να διατηρήσει τη φήμη της. Ακόμα και αν η συσκευή αυτή παίζει καταλυτικό ρόλο, η τεχνολογία εδώ μάλλον βρίσκεται περισσότερο στο φόντο, περισσότερο βοηθάει παρά διαφθείρει και χρησιμοποιείται ως μέσο για την λύση της υπόθεσης. Την σκηνοθεσία του επεισοδίου έχει κάνει ο John Hillcoat.
Hang The DJ
To πιο γλυκό επεισόδιο της σεζόν έχει ως θέμα ένα πολύ τραβηγμένο σενάριο των dating apps. Δύο νέοι άνθρωποι εγκλωβίζονται από έναν αλγόριθμο που σκοπό έχει να αποφασίζει μόνο του για την ερωτική τους ζωή. Αν και η σειρά έχει ασχοληθεί πολλές φορές με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το αποτέλεσμα εδώ είναι εντελώς διαφορετικό. Την σκηνοθεσία εδώ, έχει κάνει ο Timothy Van Patten.
Μetalhead
O David Slade (Hannibal), σκηνοθετεί το πιο διαφορετικό επεισόδιο από όσα έχουμε δει έως τώρα. Μέσα από ασπρόμαυρες σεκάνς, ο φακός ακολουθεί μια γυναίκα που σε ένα έρημο τοπίο προσπαθεί να ξεφύγει από ένα ρομπότ σκύλο και να σώσει την ζωή της. Η υπόθεση εδώ είναι πολύ απλή και χωρίς ανατροπές. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η ερμηνεία της ηθοποιού Maxine Peak που κάνει την ιστορία να καταλήγει πολυεπίπεδη μέσα από την απλότητα της.
Black Museum
Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται στη μέση του πουθενά και αποφασίζει να μπει μέσα σε ένα μουσείο που φιλοξενεί τεχνολογικά εκθέματα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε εγκληματικές πράξεις. Κάποια από τα εκθέματα μας είναι γνώριμα και κάποια μας ανοίγουν πόρτες προς καινούριες ιστορίες. Προχωρώντας σε μια πιο βαθιά ανάλυση μπορούμε να πούμε πως γίνεται μια προσπάθεια να ενταχθούν όλες οι ιστορίες σε ένα κοινό σύμπαν και πως ο πρωταγωνιστής ξεναγός, ίσως και να ταυτίζεται με τον πραγματικό συγγραφέα της σειράς. O Brooker, όπως και ο πρωταγωνιστής, δείχνει στους ανθρώπους αυτό που θέλουν, ή τουλάχιστον νομίζουν ότι θέλουν, και ενώ ξέρει πως τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά, απολαμβάνει να βλέπει την καταστροφή που θα επέλθει. Πάντως αν κρίνουμε από το τέλος μάλλον θέλει να διαψευστεί για τα σενάρια του και να δώσει σε μας τους θεατές ένα αίσθημα δικαίωσης. Την σκηνοθεσία εδώ αναλαμβάνει ο Colm McCarthy (Peaky Blinders).
Δυστοπία ή αντανάκλαση της πραγματικότητας;
Μέχρι στιγμής το Black Mirror, έχει κερδίσει τις εντυπώσεις του κοινού και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Σίγουρα είναι μια πάρα πολύ καλά προσεγμένη παραγωγή και η σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα ανταποκρίνονται επαρκώς στα σενάρια του. Η σειρά όμως, πέρα από ένα πολύ σωστό αισθητικά αποτέλεσμα, μας αφήνει καθηλωμένους και από τις ιδέες της. Πολύ θεωρούν τα περιβάλλοντα της δυστοπικά. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Σίγουρα η πραγματικότητα της σειράς μοιάζει να είναι διαφορετική από τη δική μας, στο κέντρο της όμως, θίγει περισσότερο τον σημερινό άνθρωπο, τις κοινωνίες και τις πράξεις του παρά την εξελιγμένη τεχνολογία. Σε μια εποχή που τα κράτη δημιουργούν νόμους για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μας απασχολεί πολύ η ηθική της επιστήμης, μάλλον το Black Mirror ρίχνει μια ματιά στο μέλλον, εξετάζοντας κοινωνικά φαινόμενα που μεγεθύνονται με αρνητικό πρόσημο. Μπορεί τα σενάρια να μοιάζουν τραβηγμένα, αλλά σίγουρα υπάρχει λόγος που στο τέλος κάθε επεισοδίου μπορούμε να συσχετίσουμε αυτό που είδαμε με εικόνες από την καθημερινή μας ζωή.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια σειρά που δίνει πολλές αφορμές για προσωπικούς προβληματισμούς και για συζήτηση, και με αμείωτο ενδιαφέρον περιμένουμε να δούμε τη συνέχεια της.
Κείμενο: Βάσω Κουλεντάκη (Lavart)
Πηγή φωτογραφιών IMDB
