Johann Sebastian Bach, ένας εξαιρετικός συνθέτης της μπαρόκ εποχής
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 28 Ιουλίου του μακρινού 1750 έφυγε από τη ζωή ο Γερμανός συνθέτης Johann Sebastian Bach. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Γεννημένος στις 31 Μαρτίου του 1685 στο Άιζεναχ της Γερμανίας, ο μικρός Johann καταγόταν από οικογένεια μουσικών και θεωρείται ότι ο πατέρας του του δίδαξε βιολί. Στο σχολείο έλαβε θρησκευτική καθοδήγηση και η λουθηρανική πίστη του θα επηρέαζε αργότερα τα έργα του. Μόλις στα δέκα του χρόνια έμεινε ορφανός καθώς πέθαναν και οι δύο του γονείς κι έτσι τον ανέλαβε ο μεγαλύτερος αδερφός του που του έδωσε περαιτέρω μουσική καθοδήγηση και τον έγραψε σε ένα τοπικό σχολείο. Το 1703 απέκτησε την πρώτη του δουλειά ως μουσικός στο παλάτι του Δούκα Johann Ernst.
Πρώιμη καριέρα
[dropcap size=big]Η[/dropcap]φήμη του ως σπουδαίος καλλιτέχνης μεγάλωνε και η τεχνική του ικανότητα του πρόσφερε μια θέση στην Εκκλησία του Άρνσταντ όπου πέρα από μουσικός ήταν και δάσκαλος άλλων επίδοξων μουσικών. Όντας όμως λίγο αλαζονικός και ανεξάρτητος, η σχέση του με τους μαθητές του κλονίστηκε και εξαφανίστηκε για μερικούς μήνες. Το 1707 βρέθηκε στο Μυλχάουζεν, όμως το μουσικό στυλ του συγκρούστηκε με τον ιερέα της Εκκλησίας καθώς ο τελευταίος πίστευε πως η Εκκλησία χρειαζόταν κάτι πιο απλό συγκριτικά με το στυλ του Bach. Το πιο γνωστό του έργο εκείνης της περιόδου είναι η καντάτα Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, γνωστή και ως Actus Tragicus.
Δουλεύοντας για τις βασιλικές οικογένειες
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Bach έγραψε πολλές εκκλησιαστικές καντάτες και κάποιες από τις καλύτερες συνθέσεις για το εκκλησιαστικό όργανο ενώ παράλληλα εργαζόταν και για τον Δούκα Wilhelm Ernst στη Βαϊμάρη. Όσο βρισκόταν εκεί έγραψε το σπουδαίο Toccata and Fugue in D Minor και την καντάτα Herz und Mund und Tat (Heart and Mouth and Deed). Το 1717, δέχτηκε να παίζει για τον πρίγκιπα Leopold στο Κέτεν, όμως ο Δούκας τον φυλάκισε για να μην φύγει. Τελικά, τον Δεκέμβριο πήγε στο Κέτεν όπου ο Bach αφιέρωσε το μεγαλύτερο χρόνο του στη σύνθεση ορχηστρικών κομματιών όπως κονσέρτα, χορευτικές σουίτες και σονάτες για διάφορα όργανα. Το 1721, προς τιμήν του Δούκα του Βραδεμβούργου δημιούργησε μία σειρά από ορχηστρικά κονσέρτα γνωστά ως Brandenburg Concertos που θεωρούνται κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του. Ο πρίγκιπας όμως εκείνη τη χρονιά παντρεύτηκε και η σύζυγός του αποδοκίμαζε το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Έτσι, ο Bach βρήκε νέα θέση στη Λειψία ως δάσκαλος στην Εκκλησία του Αγ. Θωμά και η ανάγκη για νέα μουσική τον οδήγησε να δημιουργήσει διάφορες καντάντες όπως τις Christmas Oratorio που αντανακλούν το κλίμα της εποχής. Παράλληλα, στα έργα του εκείνης της περιόδου ανήκουν και μουσικές ερμηνείες της Βίβλου με πιο γνωστό το Passion According to St. Matthew, γραμμένο το 1727 ή το 1729. Το αριστούργημά του όμως όσον αφορά τα εκκλησιαστικά κομμάτια είναι το Mass in B minor, το οποίο δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό το 1740, παλεύοντας με την όρασή του, συνέχισε το έργο του και έφτασε στην Προύσα για να παίξει για το βασιλιά το 1747. Δύο χρόνια μετά, ξεκίνησε νέα σύνθεση με τίτλο The Art of Fugue, την οποία επίσης δεν ολοκλήρωσε καθώς η όρασή του όλο και χειροτέρευε. Το 1750 χειρουργήθηκε, όμως, κατέληξε ολοκληρωτικά τυφλός. Στις 28 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνει στη Λειψία την τελευταία του πνοή.
«Η Μουσική χρωστάει στον Μπαχ όσα η Θρησκεία στο Δημιουργό της» (Robert Schumann)
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Johann Sebastian Bach, έγινε περισσότερο γνωστός ως μουσικός εκκλησιαστικού οργάνου παρά ως συνθέτης. Κάποιοι από τους επίσης εκπληκτικούς καλλιτέχνες όπως οι Amadeus Mozart και Ludwig van Beethoven τον θαύμαζαν και ακολούθησαν τα βήματά του. Ο Bach ήταν ένας πολύ καλός αφηγητής, χρησιμοποιώντας τη μελωδία για να αφηγηθεί τα γεγονότα. Συνδύασε διάφορα ευρωπαϊκά μουσικά στυλ. Χρησιμοποίησε αντιστίξεις, παίζοντας διαφορετικές μελωδίες ταυτόχρονα, και, φούγκες, δηλαδή επανάληψη της ίδιας μελωδίας με ελαφρές διαφοροποιήσεις. Θεωρείται ο καλύτερος συνθέτης της μπαρόκ περιόδου και μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της κλασικής μουσικής γενικότερα.
Κείμενο: Νατάσα Αβραάμ (Lavart)
