Καθώς ο Οκτώβρης δίνει την θέση του στον Νοέμβρη, ανεβαίνουν καινούριες παραστάσεις στην Αθήνα, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάποια από τα θεατρικά δρώμενα της εβδομάδας είναι αρκετά επίκαιρα για την εποχή μας (Άγριος Σπόρος, Βούβα) ενώ κάποια αλλά είναι εμπνευσμένα από γνωστές κινηματογραφικές δημιουργίες (Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέην;, Φαινόμενο Ρασομόν). Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά αυτές τις επιλογές.
Φαινόμενο Ρασομόν σε σκηνοθεσία Αναστασίας Παπαστάθη
Στην επιστημονική κοινότητα το φαινόμενο Ρασομόν ορίζεται ως η ύπαρξη διαφορετικών καταθέσεων μαρτύρων για το ίδιο γεγονός. Ο Ιάπωνας λογοτέχνης Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα εδραίωσε τον όρο με την ταινία του, Ρασομόν (1950), η οποία επηρέασε σημαντικά τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η παράσταση που σκηνοθετεί φέτος η Αναστασία Παπαστάθη στο θέατρο Radar περιστρέφεται γύρω από το διάσημο πλέον φαινόμενο, παρουσιάζοντας τις αντικρουόμενες καταθέσεις ενός μοναχού, ενός ξυλοκόπου και μιας περουκέρισσας σχετικά με τον φόνο ενός ζευγαριού.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
https://www.lavart.gr/ston-mesaiwna-ths-dyshs-to-fainomeno-rasomon-ths-anastasias-papastathh/
Βούβα σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα
Η αγωνία των σύγχρονων ανθρώπων απέναντι στην ζοφερή ελληνική πραγματικότητα βρίσκεται στο επίκεντρο της παράστασης Βούβα. Η Ελένη Γκασούκα μας παρουσιάζει ένα κείμενό της βαθιά ανθρώπινο, το οποίο ταυτόχρονα έχει και σουρεαλιστικά στοιχεία. Η ερωτική συνάντηση μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας στην ελληνική επαρχία ξυπνά τους εφιάλτες τους, που είναι στενά συνδεδεμένοι με την οικονομική κρίση. Η παράσταση περιέχει ζωντανή μουσική ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η Νάντια Κοντογεώργη.
Μάθετε περισσότερα με ένα κλικ εδώ:
https://www.lavart.gr/sygchrono-theatro-oles-oi-parastaseis-tou-oktovriou-2017/
Η ντουλάπα της οργής σε σκηνοθεσία Γιάννη και Πάρη Πιχαρίδη
Φθινόπωρο 1989. Μια επιτυχημένη συγγραφέας λογοτεχνικών βιβλίων πέφτει θύμα εκβιασμού από κάποιον άγνωστο και στρέφεται για βοήθεια σε έναν καλό φίλο και γείτονά της. Ο γείτονας όμως έχει άλλα σχέδια… Το ζήτημα της φιλίας έχει κεντρική θέση στην Ντουλάπα της οργής των αδελφών Πιχαρίδη. Στην παράσταση, η οποία εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, πρωταγωνιστούν ο Ιωάννης Βλαχογιάννης, ο Σάκης Καρκαφίρης και η Έφη Καραγιάννη.
Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε στο link που ακολουθεί:
https://www.lavart.gr/ola-osa-erchontai-ton-cheimona-sto-theatro-alfa-idea/
Συνεχίζονται:
Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέην; σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη
Το μίσος στα παρασκήνια μεταξύ των ηθοποιών Μπέτυ Ντέηβις και Τζόαν Κρώφορντ αποτέλεσε ένα από τα στοιχεία που τράβηξαν το ενδιαφέρον του κοινού σχετικά με την ταινία Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέην; (1962). Το ψυχολογικό θρίλερ του Ρόμπερτ Όλντριτς αφορά το σαδιστικό παιχνίδι μεταξύ δυο αδελφών, της Μπλανς και της Τζέην, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές ως προς το υποκριτικό ταλέντο που τις διακρίνει. Ο Απόλλωνας Παπαθεοχάρης μεταφέρει για δεύτερη χρονιά την εμβληματική ταινία στο θεατρικό σανίδι, με την Ρούλα Πατεράκη και την Μπέτυ Λιβανού στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη
Το 2013 ο Γιάννης Τσίρος έγραψε ένα θεατρικό έργο που έχει ως βασικό του ζήτημα τις προκαταλήψεις που επικρατούν στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ο Άγριος Σπόρος περιστρέφεται γύρω από το μίσος που αρχίζει να νιώθει μια μικρή κοινωνία ενάντια στον Σταύρο, έναν καταχρεωμένο ιδιοκτήτη καντίνας, όταν αυτός είναι ύποπτος για την εξαφάνιση ενός Γερμανού τουρίστα. Η ομάδα Νάμα ερχεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Επί Κολωνώ με στόχο να μας προβληματίσει σχετικά με την έλλειψη δικαιοσύνης που επικρατεί στην σύγχρονη Ελλάδα.
Επιπλέον:
Τομή της Πάμελα Κάρτερ σε σκηνοθεσία Μενέλαου Καραντζά
Μάρτυρας του Marius von Mayenburg σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη
Το παράπονο του νεκροθάπτου του Εμμανουήλ Ροΐδη σε σκηνοθεσία Μπάμπη Κλαλιώτη
Δείπνο μυστηρίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη
Ο παπαγάλλος μου της Σοφίας Τρικούπη σε σκηνοθεσία Άννα Κοκκίνου
Ο κήπος του Ραπατσίνι του Ναθάναελ Χώθορν σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου
Το πράσινό μου φουστανάκι της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Μαρίας Αιγινίτου
Μύτη” του Νικολάι Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου
7 χρόνια σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου
