Σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά την πρεμιέρα του Infinity War, αφού τινάξαμε τα ποπ κορν από πάνω μας και βρήκαμε δύναμη να σηκωθούμε από την κινηματογραφική καρέκλα, έφτασε η ώρα να συζητήσουμε σοβαρά για το τι είδαμε, τι θα δούμε αλλά και να μιλήσουμε για το αν στις παραγωγές της Marvel αξίζει να δοθεί μια Χ καλλιτεχνική αξία, αφού η κόντρα γι αυτό ακόμα μαίνεται. Θεωρούμε δεδομένο ότι οι περισσότεροι από εσάς ήδη γνωρίζετε τι συμβαίνει. Σε κάθε περίπτωση όμως, ενημερώνουμε ότι ακολουθούν σημαντικά spoilers.
Με Τι Συναίσθημα Μας Άφησε
Χωρίς υπερβολές μπορούμε να πούμε πως δεν είδαμε μια ταινία με κύριους πρωταγωνιστές τους Avengers, αλλά τον Thanos, ο οποίος παίρνει το όνομα του από την ελληνική λέξη θάνατος. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, όπου βλέπουμε το λαό του Thor εξοντωμένο, τον Loki να παραδίδει την πέτρα την οποία κατείχε και τους Thor και Hulk να γλιτώνουν τελευταία στιγμή και από τύχη, καταλαβαίνουμε πως ότι ακολουθεί είναι σκληρό και ότι η επιτυχία του μεγαλύτερου κακού στον κινηματογραφικό κόσμο της Marvel (έως τώρα), είναι ολοφάνερα προδιαγεγραμμένη. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το τέλος το οποίο μας περίμενε.
Η στεναχώρια για τους ήρωες τους οποίους χάσαμε, σε πολλούς από εμάς έπεσε λίγο βαριά. Με τη γενική αίσθηση την οποία είχαμε από τις προηγούμενες παραγωγές, περιμέναμε πως κάτι θα καταφέρουν και σίγουρα όχι ότι θα χαθούν τόσοι από τους αγαπημένους μας. Για μια ακόμα φορά όμως, η Marvel μας την έφερε και μας έπιασε συναισθηματικά απροετοίμαστους. Αν θέλαμε να κάνουμε και μια πιο βαθιά κινηματογραφική ανάλυση για τη στεναχώρια αυτή, θα λέγαμε πως ο κλασσικός κύκλος των ηρώων: απειλή, προετοιμασία, αναμέτρηση, πισωγύρισμα, τελική νίκη, δεν ολοκληρώθηκε και έτσι, χωρίς να επέλθει μια κάποιου τύπου ”κάθαρσις”, μείναμε αφηγηματικά μετέωροι. H Marvel έγινε λεπτομερέστατη με τον κινηματογραφικό της χρόνο (ευτυχώς χωρίς να κουράσει) και σε δυόμιση σχεδόν ώρες μας έδειξε μόνο τις πρώτες στιγμές. Σε αυτές, αυτό το οποίο βλέπουμε από τους ήρωες και μας δένει συναισθηματικά είναι ο φόβος, όσων κάποτε έμοιαζαν αήττητοι, καθώς και η ήττα. Βέβαια δεν είναι και λίγοι όσοι χάρηκαν ιδιαίτερα με την επιτυχία του Thanos και γοητεύτηκαν από το ”αξιοκρατικό” του σχέδιο να εξαφανίσει τη μισή ύπαρξη, να τα λέμε κι αυτά.
Φυσικά μέσα στην αγωνία και την αρνητικότητα γελάσαμε και πάρα πολύ καθώς δεν έλειψε ούτε από δω το κλασσικό χιούμορ, τόσο από τις καταστάσεις, όσο και από τις ατάκες. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον οδηγό του σχολικού λεωφορείου, από το οποίο το έσκασε ο Spiderman για να ριχτεί στη μάχη κατά την επίθεση των εχθρών στη γη. Όσο τα παιδιά ούρλιαζαν, αυτός αγανακτισμένος αναρωτιόταν για την αντίδρασή τους αφού ήταν αδύνατον να μην έχουν ξαναδεί επίθεση στη γη. Επισημαίνουμε εδώ για όσους δεν το παρατήρησαν ότι ο αφασία παππούς, ήταν ο Stan Lee, o πραγματικός δημιουργός πολλών από των ηρώων στα κόμικ.
Το Κλειδί Είναι Ο Χρόνος
Κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι πραγματικά θα ακολουθήσει. Θεωρίες υπήρξαν πριν, θεωρίες υπάρχουν και τώρα. Υπάρχουν αμέτρητες διαφορετικές απόψεις των φαν οι οποίες βασίζονται σε στοιχεία και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αφού η Marvel κινηματογραφικά δεν ακολουθεί πιστά τη ροή των κόμικ.
Ας κάνουμε όμως μερικές υποθέσεις
Σίγουρα περιμένουμε και με αγωνία μάλιστα, την εμφάνιση της Captain Marvel, όπως καταλάβαμε και από την τελευταία σκηνή μετά τα credits. Εκκρεμεί μια ταινία αποκλειστικά δική της μέσα στο ’19, η οποία χρονικά θα τοποθετείται στα 90s, δηλαδή στην αρχή της δημιουργίας της και η οποία θα μας πείσει για το γιατί είναι η πιο bad ass ηρωίδα από όλες όσες έχουμε δει μέχρι σήμερα και γιατί μπορεί πραγματικά να σώσει την κατάσταση. Έχουμε όμως και άλλα κομμάτια του παζλ να ενώσουμε και πρώτα και κύρια να σκεφτούμε με πιο τρόπο θα είναι σημαντική η βοήθεια αυτή που θα προσφέρει.
Στο Infinity War είδαμε πως τεράστια σημασία για την εξέλιξη των πραγμάτων είχε το πετράδι του χρόνου και άρα ο χρόνος γενικότερα, ο οποίος είναι ίσως το κλειδί για να αντιστραφεί αυτό το οποίο τώρα μοιάζει μη αναστρέψιμο (ναι, ακόμα και ο θάνατος μερικών ηρώων). Ξέρουμε από τα κόμικ ότι η Captain Marvel έχει cosmic awareness μέσα στα skills της και ότι με τις δυνάμεις της μπορεί να επηρεάζει τη βαρύτητα, επιστημονικά διατυπωμένα λοιπόν (από τη θεωρητική φυσική) και τον χρόνο. Κατευθυνόμαστε λοιπόν προς μια εξήγηση των κοσμικών φαινομένων τα οποία για τη Marvel έχουν τεράστια σημασία και παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλές από τις ιστορίες της. Δυο ακόμα πράγματα μας έρχονται αναπόφευκτα στο μυαλό. Τα πολλαπλά σύμπαντα, το multiverse το οποίο μας σύστησε η Sorcerer Supreme στην πρώτη ταινία του Dr Strange και το quantum realm όπως το είδαμε στην ταινία του Ant Man, του οποίου η εμφάνιση αναμένεται στην επόμενη ταινία των Avengers. Το γεγονός ότι θα κυκλοφορήσει και δική του σόλο ταινία μέσα στο καλοκαίρι δεν μπορεί να μην έχει σχέση όσο και αν η παραγωγή επιμένει πάντα για το αντίθετο. Το quantum realm είναι η μικρότερη υπο-ατομική διάσταση του σύμπαντος και όπως μας έχει πληροφορήσει ο Hawk Pym, ο ήρωας επιστήμονας ο οποίος δημιούργησε τη στολή Ant Man, μιλάμε για ”ένα μέρος όπου όλα τα συμβάντα του χώρου και του χρόνου εξαφανίζονται όσο μικραίνεις προς την αιωνιότητα”.
Μήπως λοιπόν εκεί κρύβονται όλες οι απαντήσεις μας; Μήπως χρειάζεται τελικά να γυρίσει ο χρόνος πίσω πριν τη θυσία της Gamora; Μήπως ο Dr Strange ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν παρέδωσε το πετράδι του χρόνου, έχοντας είδη δει το ένα και μοναδικό σενάριο της επιτυχίας;
Όλα είναι πιθανά.
Και Κάτι Τελευταίο
Η μάχη για το αν αξίζει να αποδοθεί στις παραγωγές της Marvel μια Χ καλλιτεχνική αξία ή εάν πρέπει ποιοτικά να τις απορρίπτουμε, συνεχίζει. Κανένας δεν διαφωνεί στο ότι οι ταινίες, δεν έχουν βαθιά νοήματα να παραδώσουν, συνεπώς είναι λογικό πολλοί να τις θεωρούν ανούσιες. Το μόνο βαθύτερο νόημα το οποίο ίσως θα μπορούσε να αποδοθεί, είναι ότι η Marvel έδωσε στο κοινό αυτό το οποίο πραγματικά μπορεί να ζητούσε. Να ξεφεύγει από την πραγματικότητα, να εναποθέτει τις ελπίδες του σε ήρωες και να αποπροσανατολίζεται από την καθημερινότητα(πράγμα το οποίο επιδέχεται πολιτική και κοινωνιολογική ανάλυση), αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι του fiction το οποίο σε συνδυασμό με το SGI στις μέρες μας κάνει χρυσές δουλειές. Αυτόν τον συνδυασμό επίσης, η Marvel τον κάνει καλά. Όσων αφορά τους ήρωες της, μιλάμε για δημιουργίες οι οποίες αγαπιούνται από γενιές ολόκληρες συγκεκριμένα από το 1939 όπου και ξεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα με την DC Comics. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, όπως έγινε και με άλλες λατρεμένες σελίδες του φανταστικού (πχ Harry Potter, Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών κλπ), ο κινηματογράφος δίνει σάρκα και οστά και το κοινό ακολουθεί.
Στο τέλος της ημέρας λοιπόν, εσύ επιλέγεις αν θα χορέψεις στο χορό της Marvel και αν θα παραδοθείς στη fiction εμπειρία της. Φυσικά για εμάς δεν υπάρχει τίποτα κατακριτέο σε αυτό.
Κείμενο: Βάσω Κουλεντάκη (Lavart)
