Άποψη για το… “ΜΠΛΟΥΜ” της Nalyssa Green

Ο νέος δίσκος της Nalyssa Green επιτέλους έφτασε!

Το να ανθίσεις απαιτεί χρόνο. Και αυτός ο χρόνος δεν είναι κάτι στέρεο, ούτε κάτι σταθερό. Ποικίλει, όπως ακριβώς ποικίλουν και οι ανθρώπινες φιγούρες γύρω σου, η φύση και οι μελωδίες. Αλλά πότε ακριβώς καταλαβαίνεις ότι άνθισες; Βλέπεις λουλούδια να ανθίζουν πάνω σου; Όχι φυσικά, αυτό θα ήταν αστείο! Τότε… μήπως όταν ανακαλύπτεις τον εξωστρεφή σου εαυτό και αφήνεις ελεύθερη τη σκέψη σου και τι φωνή σου; Η Nalyssa Green, στον τρίτο πλέον δίσκο της, με τίτλο «ΜΠΛΟΥΜ», άνθισε. Αλλά άνοιξε το μπουμπούκι της τόσο όσο θέλησε αυτή.

Τριάντα τέσσερα λεπτά. Δέκα τραγούδια. Αυτά χρειάστηκε η καλλιτέχνιδα για τον τρίτο κατά σειρά δίσκο της, και τον πρώτο ελληνόφωνο. Το “Barock” (2010) ήταν η πρώτη εκείνη γνωριμία και επαφή με τις ρίζες του μυστηριακού εσωστρεφή της κόσμου. Το “Seed” (2012) λίγα χρόνια αργότερα αποτέλεσε το απαραίτητο εισιτήριο για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του… «κοτσανιού» της. Και με το «ΜΠΛΟΥΜ» φτάσαμε αισίως στο άνθος. Και αυτό που κρύβεται κάτω από τα πέταλά του είναι η ουσία της μουσικής της Nalyssa Green και της προσωπικότητάς της.

Το ταξίδι ξεκινά με μια μικρή βόλτα στο «Αιγάλεω». Ο αστικός ρομαντισμός που διέρχεται από την γλυκιά αυτή στιχουργία, δένεται με μια σχεδόν εξωγήινη και «απόμερη» ενορχήστρωση που στόχο έχει να σε κάνει να κοιτάξεις τα φώτα του αστικού τοπίου γύρω σου και να το αγαπήσεις. Στην ίδια urban αισθητική, στο «Πέφτοντας» η Nalyssa τραγουδά για τη δύση του ηλίου και την παρομοιάζει με το ατέρμον ερωτικό παιχνίδισμα. Και ενώ θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια μπαλάντα βασισμένη στη κιθάρα, το bass line και τα επιτηδευμένα ψυχρά φωνητικά καθιστούν το δεύτερο αυτό κομμάτι του δίσκου μια ομαλή είσοδο στην δυστοπική πτυχή της μουσικής της.

Το «Τι Ξημερώνει Από ‘Δω Και Πέρα;» είναι μια μομφή στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι, όπου με στιχουργική γενναιότητα μοιράζει ευθύνη σε όλους. Το θέρεμιν και τα ντραμς πλέκουν ένα «αποκρουστικό» μουσικό background που φυσικά ταιριάζει απόλυτα για να φιλοξενήσει το μήνυμά της. «Τα Μαλλιά της” είναι μια κιθαριστική μπαλάντα παλιακού χαρακτήρα με μια μελωδία που στην αρχή θυμίζει νανούρισμα. Νανούρισμα σαν εκείνο που αυτοσχεδίαζε η μαμά σου καθώς πείραζε τα μαλλιά σου και σε έβαζε για ύπνο. Η «αρλετικές» επιρροές του κομματιού αυτού σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις πόσο μακρυά έχει φτάσει το κορίτσι αυτό σαν συνθέτρια.

Για το «Κρεβάτι» δεν χρειάζονται συστάσεις. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου με παραγωγή και ενορχήστρωση που ξεπερνούν το ψυχεδελικό και σε αφήνουν εκτεθειμένο σε ένα μεθυστικό synth, όπου κάθε κρεβάτι αξίζει τα στοργή… που αξίζει και ένα σκυλί! Το «Καλοκαίρι» είναι ίσως η πιο θλιβερή σύνθεση της Green στον δίσκο, με το πιάνο και τα αέρινα φωνητικά να παίρνουν τα ηνία, μεταφέροντάς σε σε ένα καλοκαίρι στο οποίο εναποθέτεις τις τελευταίους όμορφες στιγμές.

Τον περασμένο Μάιο, μια «Παπαρούνα» άνθισε (για την οποία επίσης δεν χρειάζονται συστάσεις). Αναφέρομαι στο πλουσιότερο από άποψη παραγωγής κομμάτι του «ΜΠΛΟΥΜ». Απόμακρη και spooky ερμηνεία, ισχυρό bass line και υπόγειο beat συνθέτουν ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της δισκογραφίας της. Οι «Βόμβες» από την άλλη, είναι ίσως η πιο αδύναμη στιγμή του άλμπουμ, η οποία όμως δεν στερεί τίποτα από το συνολικό αποτέλεσμα. Και κάπου εκεί, έρχεται το «Πάλι Καλά». Έψαχνα για ώρες λέξεις που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για το τραγούδι αυτό. Δεν ξέρω αν βρήκα τελικά. Η Nalyssa έγραψε ένα από τα πιο όμορφα και καλογραμμένα λαϊκά τραγούδια των τελευταίων χρόνων, το οποίο «επένδυσε» μόνο με πιάνο. Ξεγυμνώθηκε μπροστά στα συναισθήματά της, τα μετέτρεψε σε στίχους ποίησης και μοιράστηκε τον πόνο του ανεκπλήρωτου μέσα από μια την δική της εσωστρέφεια. Το άλμπουμ κλείνει με μια διαφορετική, πιο μίνιμαλ εκδοχή του «Κοκτέιλ» που όλοι αγαπήσαμε, θυμίζοντάς μας πώς ξεκίνησαν όλα δυο χρόνια πριν.

Είναι μοναδικό το να μπορείς να εκφράζεσαι. Αλλά έχει τη γοητεία του και η αναζήτηση του τρόπου για να το κάνεις. Όχι; Η Nalyssa Green στο «ΜΠΛΟΥΜ» φαίνεται και ακούγεται πιο ώριμη από ποτέ μουσικά. Άλλες φορές δοκιμάστηκε και ανοίχτηκε σε καινούριες αισθητικές, και άλλες φορές κρύφτηκε πάλι πίσω από το δικό της πεντάγραμμό, εκείνο που φιλοξένησε κάθε έμπνευση και ιστορία που θέλησε να μοιραστεί. Μα σε αυτό το παιχνίδισμα βασίστηκε και το «ΜΠΛΟΥΜ». Στην αναποφασιστικότητα που έχει το μπουμπούκι και σκέφτεται αν πρέπει να ανοίξει και να αντικρύσει τον κόσμο ή όχι. Η Nalyssa άνθισε. Όχι ολοκληρωτικά, αλλά όσο θέλησε η ίδια. Έτσι όμως έφτιαξε τον καλύτερο μέχρι τώρα δίσκο της και ένα από τους πιο εμπνευσμένους ελληνικούς δίσκους της χρονιάς. Μια απόδειξη ότι o indie και ο alternative ήχος στην Ελλάδα μπορεί να γίνεις διαχρονικός.

Το «ΜΠΛΟΥΜ» της Nalyssa Green κυκλοφορεί επίσημα από τη 1 Οκτωβρίου μέσω της Inner Ear.