[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Ο[/dropcap] μικρός Ταντάο (Tandao Ando) δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα γινόταν αρχιτέκτονας. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Οσάκα της Ιαπωνίας το 1941, σ’ ένα δύσκολο και αφιλόξενο περιβάλλον χωραφιών και δρόμων, συνηθίζει από νεαρή ηλικία σ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, όπου κυριαρχεί η χειρωνακτική εργασία. Το ανήσυχο πνεύμα του, όμως, αργά ή γρήγορα τον οδηγεί πλάι σε ανθρώπους αρχιτεκτονικά προσανατολισμένους, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσει ν’ ανακαλύπτει σταδιακά το μεγάλο του πάθος. Έτσι, λοιπόν, ανοίγει για τον Ταντάο Άντο ένα νέο και πολλά υποσχόμενο κεφάλαιο.
Το μεγάλο του ενδιαφέρον για αρχιτεκτονικές εξερευνήσεις τον ωθεί σε πολλά ταξίδια ανά τον κόσμο και σε ουσιαστικές ‹‹σπουδές›› της επιστήμης του μέσω της εμπειρίας, της παρατήρησης, των προσωπικών του βιωμάτων μέσα σε κτίρια και υπαίθριους χώρους, αλλά και του διαβάσματος. « I was never a good student. I always preferred learning things on my own outside of class». Με προσωπικό του καπετάνιο στην έμπνευση τον Λε Κορμπυζιέ (Le Cornusier) αλλά και άλλους αρχιτέκτονες, όπως τους Λούντβιχ Μις Φαν Ντε Ρόε (Ludwig Mies Van Der Rohe), Φρανκ Λόιντ Ράιτ (Frank Lloyd Right) και Λουί Καν (Louis Khan), ξεκινά να δημιουργεί το δικό του μοναδικό αρχιτεκτονικό κόσμο, ώσπου το 1969 ανοίγει το προσωπικό του γραφείο Ταντάο Άντο Αρχιτέκτονες και Συνεργάτες (Tandao Ando Architects & Associates).
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Μ[/dropcap]ε την πάροδο του χρόνου, σημειώνει μια πολύ δυναμική πορεία στον κλάδο της αρχιτεκτονικής και κερδίζει για τα έργα του αρκετά σημαντικά βραβεία, όπως τα Pritzker και Carlsberg, το χρυσό μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (French Academy of Architecture), το VIII Premium Imperiale και το βασιλικό χρυσό μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτου των Βρετανών Αρχιτεκτόνων (Royal Institute of British Architects). Στα πλαίσια της εκπαίδευσης, καλείται από μεγάλα και διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια (όπως το Χάρβαντ, το Μπέρκλει, το Γέιλ, το Κολούμπια) προκειμένου να δώσει διαλέξεις, ενώ σε ορισμένα φιλοξενείται ως καθηγητής, αν και μη πτυχιούχος.
Από το 1990, δραστηριοποιείται και στην Ευρώπη, παρόλο που ζει και δημιουργεί κυρίως στην πατρίδα του, την Ιαπωνία. Χαρακτηριστικά, τα οποία συχνά απαντώνται στις δουλειές του είναι η χρήση του σκυροδέματος, το παιχνίδισμα με το νερό, το γυαλί, το φως, αλλά και τα κτίρια θρησκευτικής φύσεως, καθώς ο ίδιος υποστηρίζει ότι σκοπός τους είναι να κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Ορισμένα από τα αξιοσημείωτα έργα του είναι τα ακόλουθα: The Church of the Light (1988-1989), The Children’s Museum (1988-1989), Row House (1975-1976), Rokko Housing I, II, III (1978-1999), Modern Art Museum of Fort Worth (2002).
Κείμενο: Ματίνα Κολωνιάρη (Lavart)
