Ανακοινώθηκαν πριν δύο μέρες οι υποψηφιότητες για την 89η απονομή των βραβείων Όσκαρ, την μεγαλύτερη γιορτή της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ξέρω πως υπάρχουν πολλοί που τα σνομπάρουν θεωρώντας τα άδικα και μη αντιπροσωπευτικά της κινηματογραφικής ποιότητας, δεν υπάρχει όμως ούτε ένας φίλος του σινεμά που να μην ρίχνει μια ματιά στον θείο Όσκαρ, έστω και στα κλεφτά και φέτος πιστεύω πως σε έναν μεγάλο βαθμό οι υποψηφιότητες αντικατοπτρίζουν την εικόνα της κινηματογραφικής χρονιάς που διανύουμε, επιβραβεύοντας ταινίες που έκαναν αίσθηση. Αυτό που θα προσπαθήσουμε λοιπόν παρακάτω είναι να κάνουμε μια ανάλυση τους, σημειώνοντας παραλείψεις, ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά και ποιοι πιστεύουμε ότι θα είναι οι νικητές στις μεγάλες κατηγορίες. (Όλες τις υποψηφιότητες μπορείτε να τις δείτε αναλυτικά εδώ)
Πριν πιάσουμε την κάθε κατηγορία ξεχωριστά, ας αναφέρουμε κάποια αξιοσημείωτα. Θα τιμήσουμε το σπίτι μας πρώτα, κάνοντας ειδική μνεία στους Γιώργο Λάνθιμο και Ευθύμη Φιλίππου που με τον «Αστακό» τους τσίμπησαν μια υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου, ενώ η Δάφνη Ματζιαράκη είναι υποψήφια για Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους με το «4.1 Miles». Το «La la land» συνέχισε την θριαμβευτική του πορεία αποσπώντας 14 συνολικά υποψηφιότητες, περισσότερες από οποιοδήποτε μιούζικαλ στην ιστορία, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του «Τιτανικού» και του «Όλα για την Εύα». Μετά τις περσινές αντιδράσεις για την παντελή απουσία οποιασδήποτε φυλής περά από την λευκή (#OscarsSoWhite),φέτος ισορρόπησαν κάπως τα πράγματα καθώς 13 από τους 20 υποψηφίους στις ερμηνευτικές κατηγορίες είναι λευκοί, ενώ η Μέριλ Στριπ βάζει δεύτερο αστέρι στη φανέλα, φτάνοντας τις 20 υποψηφιότητες, αφού προφανώς και τον τηλεφωνικό κατάλογο να διαβάσει, πάλι υποψήφια θα ‘ναι.
Στην καλύτερη ταινία συνεχίζεται το αστείο με τις 9 υποψήφιες, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν τις στρογγυλεύουν στις 10 ή έστω να τις επαναφέρουν στις 5 όπως σε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες.Anyway, με αυτόν τον περιορισμό έμεινε απ’ έξω τελικά το λατρεμένο «Deadpool», κατάφερε να τρυπώσει η τελευταία ταινία του Μελ Γκίμπσον «Hacksaw Ridge», όλο το ζουμί όμως βρίσκεται στην κόντρα «La la land» και «Moonlight» με φαβορί το πρώτο. Θα θέλαμε πάντως να βλέπαμε εδώ και τα «Νυκτόβια Πλάσματα» ,ενώ αισθητή είναι και η απουσία της τελευταίας ταινίας του Μάρτιν Σκορσέζε «Silence».
Στη σκηνοθεσία τα πράγματα ήταν ψιλοαναμενόμενα με μόνη έκπληξη ίσως την παρουσία του Μελ Γκίμπσον και ξεκάθαρο φαβορί τον δημιουργό του «La la land» Ντάμιεν Σαζέλ που μετά το εκπληκτικό «Whiplash», δείχνει πως ήρθε για να αφήσει το στίγμα του στα κινηματογραφικά πράγματα
Στον πρώτο ανδρικό ρόλο επίσης δεν υπάρχει κάποια έκπληξη κι εδώ ο αδερφός του Μπεν Άφλεκ, Κέισι δείχνει πως δεν έχει αντίπαλο. Στην αντίστοιχη γυναικεία κατηγορία ξεχωρίζει η απουσία της Έιμι ‘Ανταμς για το «Arrival», ξεκάθαρα η μεγαλύτερη αδικία της χρονιάς, οπότε λογικά η φόρα του La la land θα συμπαρασύρει και την Έμμα Στόουν, εμείς πάντως είμαστε υπέρ της Ιζαμπέλ Υπέρ του Elle.
Στους δεύτερους ρόλους αποκαταστάθηκε η αδικία των Χρυσών Σφαιρών που βράβευσαν τον Άαρον Τέιλορ Τζόνσον για τα «Νυκτόβια Πλάσματα», ενώ την παράσταση στην ταινία κλέβει χωρίς δεύτερη κουβέντα ο Μάικλ Σάνον που βρίσκεται εδώ υποψήφιος. Φαβορί πάντως είναι ο Μαχερσαλά Αλί του Moonlight, η καρδία μας όμως ανήκει στον Τζεφ Μπρίτζες του «Πάση Θυσία». Στις γυναίκες η πολυαγαπημένη Βαϊόλα Ντέιβις του How to get away with murder ετοιμάζει ήδη τον λόγο της για την ερμηνεία της στο Fences
Στα σενάρια πέρα από την ελληνική παρουσία, αξιοσημείωτη είναι κι εδώ η απουσία του Τομ Φορντ για τα «Νυκτόβια Πλάσματα». Σε κάθε περίπτωση τα δύο δυνατά χαρτιά της βραδιάς θα το σηκώσουν σε πρωτότυπο και διασκευασμένο αντίστοιχα, με μοναδική έκπληξη ίσως να έρχεται από το Manchester by the sea.
Τελειώνουμε την αναφορά μας με την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, όπου το «Τόνι Έρντμαν» φαίνεται να μην έχει αντίπαλο, παρα μόνο ίσως τον «Εμποράκο» του Ασγκάρ Φαραντί που παίζεται μάλιστα αυτές τις μέρες στην χώρα μας κι αξίζει να τον δείτε, ενώ στα κινούμενα σχέδια θα θέλαμε να δούμε τον Κολοκυθάκη (My life as a zucchini) να βραβεύεται, νικήτης όμως μάλλον θα είναι το Zootopia και οι πέντε ταινίες πάντως φέτος είναι καταπληκτικές κι αξίζει να τους δώσετε μια ευκαιρία.
Σ’ ένα μήνα από τώρα και συγκεκριμένα στις 26 Φεβρουαρίου περιμένουμε να δούμε πως θα συνεχιστεί η «βεντέτα» του Ματ Ντέιμον με τον παρουσιαστή της βραδιάς Τζίμι Κίμελ, πως θα σχολιαστεί η εκλογή Τραμπ (γι’ αυτόν το λόγο θα προτιμούσαμε να ήταν ο Τζον Στιούαρτ παρουσιαστής) και να δούμε στην τελική πόσα ψάρια πιάσαμε, αν και κάτι μου λέει πως το τραγούδι κι ο χορός του La la land θα καταφέρουν να επικρατήσουν στις περισσότερες κατηγορίες. Και να μην γίνει αυτό όμως, έχουν κερδίσει ήδη τις καρδιές μας..
Κείμενο: Ορέστης Μανασής (Lavart)
