Όταν η Alicia Keys αποφάσισε να μελοποιήσει τις πολιτικές και ανθρωπιστικές της σκέψεις περί ειρήνης και ισότητας, δημιούργησε το Here.
[dropcap size=big]Π[/dropcap]έρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που η Alicia Keys βρέθηκε στην κορυφή των charts με το τραγούδι της Girl On Fire αλλά και τον ομότιτλο δίσκο της. Το 2016 ήταν η κατάλληλη χρονιά για να ακούσουμε νέα μουσική από την δημιουργό, καθότι οι επιρροές της -τουλάχιστον στιχουργικά – ήταν πολλές, ούσα ανθρωπίστρια και ειρηνίστρια. Και επί της ουσίας, αυτό είναι το κύριο μήνυμα που θέλει να περάσει με το νέο της, έκτο δίσκο Here. Ότι είναι εδώ… ότι είμαστε όλοι εδώ για να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο που θα διακατέχεται, μεταξύ άλλων, και από τις αξίες της ισότητας και της ειρήνης.
[dropcap size=big]Δ[/dropcap]ώδεκα τραγούδια και έξι interludes (σκέψεις της τραγουδίστριας και διάλογοι με φίλους της, χωρίς μουσική) συνθέτουν μια δισκογραφική δουλειά, η οποία θυμίζει περισσότερο την ακουστική αισθητική των πρώτων της εγχειρημάτων παρά των πιο πρόσφατων. Γεγονός είναι πως αν θέλεις να αποδώσεις το είδος με μια λέξη, η R&B της ανήκει δικαιωματικά. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, όμως, προετοιμασίας του δίσκου, έχει καταφέρει να στήσει ένα δικό της πρόσθετο τοίχωμα τόσο μουσικής όσο και στιχουργίας, που την ξεχωρίζει από την απλότητα των υπόλοιπων κυκλοφοριών του σήμερα. Αυτό δεν σημαίνει παράλληλα πως η μουσική της ταυτότητα περιπλέκεται. Το αντίθετο, θα λέγαμε. Μαζί με το “no make up” κίνημά της, εμφανίζεται αγνή και ως προς τις μελωδίες της (*Η Alicia Keys αποφάσισε να μην ξαναφορέσει make up στην προσπάθειά της να αγαπήσει τον εαυτό της γι’ αυτό που πραγματικά είναι εσωτερικά και εξωτερικά, καθότι χωρίς μακιγιάζ νιώθει πιο ελεύθερη*).
Ξεκινώντας να μιλάμε με παραδείγματα, η Keys δίνει το σήμα έναρξης του album, με το τραγούδι The Gospel, όπου ραπάρει – κατά μία έννοια – με τη συνοδεία του αγαπημένου της πιάνου και των drums. Στο ίδιο κλίμα κινούνται και τα piano R&B κομμάτια, Pawn It All, More Than We Know και Where Do We Begin Now, που θυμίζουν τον κλασικό ήχο της Νεοϋορκέζας ήδη από το ντεμπούτο της το 2001. Από εκεί και πέρα, το Work On It είναι ένα ακόμη δείγμα contemporary, μοντέρνας R&B, για το οποίο ευθύνεται ο πολυβραβευμένος μουσικός παραγωγός Pharrell Williams. Κατά βάση, στο Here η φωνή της Alicia μπαίνει στο προσκήνιο, όσο «ωμή» και αν ακούγεται ορισμένες φορές. Το γεγονός ότι δεν είναι ηχητικά τέλεια ούτε στον ηχογραφημένο δίσκο προσδίδει την ειλικρίνεια που θέλει να αποπνεύσει με τις ιστορίες της.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] ενορχήστρωση και η παραγωγή των νέων της τραγουδιών, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, είναι τολμηρή, ποικιλόμορφη και αριστοτεχνικά δομημένη. Tropical, African – beat, acoustic, R&B με άρωμα από αρχές 00s’ αποτελούν τα δυνατά χαρτιά του Here. Περισσότερη κιθάρα απολαμβάνουμε στο Kill Your Mama, ένα κομμάτι γραμμένο με τη συνεργασία της Emeli Sande και το πρώτο στον δίσκο που κάνει λόγο για την ευθύνη που έχουμε ως πολίτες του κόσμου, την στιβαρότητα της ενοποίησης και της σημαντικότητα της συνειδητοποίησης σημαντικών γι’ αυτήν αξιών. Στην αριστουργηματική μπαλάντα Holy War μπορούμε επίσης να ακούσουμε τα πολιτικά της σχόλια, διαπλεγμένα μέσα στον ήχο της κιθάρας.
Alicia Keys – Holy War
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=3NwLTltmkoo” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Μια ακόμη γοητεία του Here είναι οι πανέμορφοι – όχι και τόσο – old fashion ήχοι των She Don’t Really Care_1 Luv και Blended Family (What You Do For Love), καθώς μια ακρόασή τους είναι αρκετή για να πειστείς πως η pop R&B των 00s’ έχει ασκήσει εποικοδομητική επιρροή στην Keys. Το δεύτερο αποτελεί και το highlight του album, και ο λόγος δεν είναι μόνο το γεγονός της εύπεπτης αλλά ταυτόχρονα έξυπνης σύνθεσης και παραγωγής του, αλλά και το ότι ακούμε για πρώτη φορά την Alicia ως Alicia Augello Cook. Στην προσπάθειά της να εκπροσωπήσει το «Black Lives Matter» κίνημα, να μιλήσει για ειρήνη και ενοποίηση, έχασε την προσωποκοκεντρικότητα και την προβολή του ego της. Οι στίχοι απομακρύνονται από το «εγώ», με ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις όπως την παραπάνω αλλά και αυτή του Girl Can’t Be Herself, όπου μέσα από το latin, afro beat εξηγεί την ιστορία με το «no make up» κίνημά της.
Alicia Keys – Blended Family (What You Do For Love) ft. A$AP Rocky
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=HbGm5f5PR2o” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Το Illusion of Bliss είναι ένα κρυφό διαμάντι του album. Η Alicia παίρνει τον ρόλο μιας 29χρονης ναρκομανούς και παρουσιάζεται εκτεθειμένη μπροστά στο πιάνο και σε μια άψογα γραμμένη soul μελωδία, με την φωνή της να λάμπει ίσως καλύτερα από ποτέ άλλοτε μέσα στον δίσκο. Η διάθεσή της να εμπνεύσει ειρήνη και να περάσει ανθρωπιστικά μηνύματα διαφαίνεται μέσα από την τελευταία δυναμική της μπαλάντα Hallelujah, έναν ύμνο με δυνατή ενορχήστρωση, ερμηνεία και στιχουργικά ολοκληρωμένο. Το βάρος του κλεισίματος του δίσκου πέφτει στο In Common, ένα tropical, dancehall τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε ως προάγγελος του album με σκοπό την προώθησή του. Μπορεί να μην εκφράζει απόλυτα τον χαρακτήρα του Here, ωστόσο είναι δείγμα τόλμης για αλλαγή προς το άγνωστο.
Alicia Keys – In Common
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=4HazJhPnrB8″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Σε μια χρονιά που η Beyoncé, η Solange και ο Frank Ocean κυκλοφόρησαν τις νέες τους δισκογραφικές δουλειές με άμεσες αναφορές στην ισότητα των Αφροαμερικανών, η Alicia Keys έρχεται να συμπληρώσει το κουαρτέτο με τόλμη και χωρίς κανέναν ενδοιασμό μην… μείνει πίσω! Το Here είναι ένας πολιτικά ενεργός δίσκος που δεν γράφτηκε για να προωθήσει εμπορικές επιτυχίες, αλλά για να διεκπεραιώσει την μεσολάβηση ορισμένων ηθικών, ανθρωπιστικών και πολιτικών προβληματισμών και ιδεών της Νεοϋορκέζας καλλιτέχνιδας. Μπορεί να μην μοιράζεται δικές της ιστορίες και να δανείζεται φωνές άλλων, αλλά το ταλέντο της στη σύνθεση και η προσαρμοστικότητα στη στιχουργία της σε συνδυασμό με το πείσμα του χαρακτήρα της, της χάρισαν μια από τις καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες δουλειές στη δισκογραφία της που εύκολα προστίθεται και στη λίστα με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.
