Αιμίλιος Ριάδης, ο καλλιτέχνης που μετουσίωσε τη μαγεία σε νότες και στίχους.

[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 13 Μαΐου 1880, έρχεται στη ζωή ο Αιμίλιος, γιος του Αυστρο-Ούγγρου φαρμακοποιού Χάινριχ Κου και της Αναστασίας Γρηγοριάδου.

Πατρίδα του είναι η Θεσσαλονίκη, στην οποία ζει ο καταξιωμένος συνθέτης Δημήτρης Λάλας, μοναδικός Έλληνας μαθητής του θρυλικού Βάγκνερ. Ο Λάλας διακρίνει από πολύ νωρίς το μουσικό ταλέντο του Αιμίλιου και τον παίρνει κοντά του ως μαθητή. Οι ικανότητές του στο πιάνο και στα θεωρητικά μαθήματα τον εντυπωσιάζουν τόσο που τον χαρακτηρίζει «μέλλοντα αετό» της μουσικής.

Μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, στα εφηβικά του χρόνια ενστερνίζεται τα ιδανικά του Μακεδονικού Αγώνα και ξεκινά να γράφει ποίηση, η οποία χαρακτηρίζεται από επιδεικτικό πατριωτισμό. Το 1907, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Αιμίλιος Ελευθεριάδης, δημοσιεύει τη πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Σκιαί και όνειρα που αποσπά ενθουσιώδη σχόλια.

[dropcap size=big]Έ[/dropcap]να χρόνο αργότερα, μεταβαίνει στο Μόναχο, όπου συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής. Ενθουσιασμένος από τη γνωριμία του με τον Γάλλο συνθέτη Γκουστάβ Σερπαντιέ αποφασίζει να τον ακολουθήσει στο Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα του παραδίδει μαθήματα ο συνθέτης Μορίς Ραβέλ, ο οποίος γίνεται ο μέντοράς του. Ο Αιμίλιος υιοθετεί το επίθετο Ριάδης, ως πιο εύηχο, και επιδίδεται πυρετωδώς στη σύνθεση μουσικών σχεδιασμάτων.

Με την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου αναγκάζεται να διακόψει τη λαμπρή του πορεία και να επιστρέψει στη γενέτειρά του, τη Θεσσαλονίκη, όπου διορίζεται καθηγητής πιάνου στο Κρατικό Ωδείο, ενώ το 1918 προάγεται στη θέση του υποδιευθυντή, την οποία διατηρεί μέχρι και το θάνατό του.

[dropcap size=big]Γ[/dropcap]ια την προσωπική του ζωή του λίγα είναι γνωστά. Σύμφωνα με μαρτυρίες είναι ένας άνθρωπος μοναχικός, ναρκισσιστής και παράλληλα ανασφαλής, έχοντας παθολογική αδυναμία στη μητέρα του. Επιζητώντας την τελειότητα αφήνει αρκετά έργα του ανολοκλήρωτα.

Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη μουσική του ιδιοφυΐα. Έχει δημιουργήσει περίπου 200 τραγούδια, άλλα ανέκδοτα και άλλα τυπωμένα, από τα οποία ξεχωρίζουν τα Γιασεμιά και Μιναρέδες, Η Οδαλίσκη, Νανούρισμα και Ράικα. Επίσης, έχει συνθέσει μουσική δωματίου (Δύο Σονάτες για τσέλο και πιάνο), θρησκευτικά χορωδιακά έργα (Μικρά Δοξολογία) και ορχηστρικά κομμάτια (Εγκώμιο στον Ραβέλ).

Ο Αιμίλιος Ριάδης αφήνει την τελευταία του πνοή στη Θεσσαλονίκη, στις 17 Ιουλίου 1935, μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια. Ο «Σούμπερτ της Ελλάδας», όπως τον αποκαλούν, σιωπά για πάντα, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια μουσική κληρονομιά.

Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3

Κείμενο: Μαρία Μερτίκα (Lavart)