Πιο επίκαιρο από ποτέ, το Αγαπητοί Σύντροφοι! του Αντρέι Κοντσαλόφσκι έκανε πρεμιέρα
Το 1962 στην πόλη Νοβοτσερκάσκ της Σοβιετικής Ένωσης γίνεται μια ειρηνική διαδήλωση εργατών η οποία ξεκίνησε ως μια στάση εργασίας σε ένα εργοστάσιο ατμομηχανών για τις ελλείψεις τροφίμων, την ακρίβεια και τη μείωση του μισθού των εργατών και κατέληξε σε γενικά απεργία. Η διαδήλωσή τους, με πλακάτ του Λένιν και του Στάλιν, στην αρχή αντιμετωπίζεται από τις Αρχές με κάποια μετριοπάθεια, τελικά όμως το Κομμουνιστικό Καθεστώς διατάσει να επέμβει ο στρατός και η KGB με αποτέλεσμα η διαμαρτυρία των εργατών να πνιγεί στο αίμα: 26 νεκροί και 87 τραυματίες. Ανάμεσα στους απεργούς είναι και η κόρη της Λιούντα (Γιούλια Βισότσκαγια) η οποία είναι μια παλαίμαχη μαχήτρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ένθερμη, πιστή, κομουνίστρια στο Κόμμα. Οι αγωνιώδεις έρευνες της Λιούντα για την κόρη της θα πέσουν πάνω σε ένα τείχος σιωπής από τις Αρχές και τους κατοίκους της πόλης: κανείς δεν ξέρει τίποτα, κανείς δεν είδε τίποτα, ενώ οι νεκροί είναι θαμμένοι με άλλα ονόματα.
Σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Σενάριο: Έλενα Κισέλεβα, Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Πρωταγωνιστούν: Γιούλια Βισότσκαγια, Βλαντισλάβ Κομάροβ, Αντρέι Γκούσεφ
Διάρκεια: 121΄
Ο Κοντσαλόφσκι ο οποίος έχει βραβευτεί πολλάκις στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, μας παρουσιάζει σε ασπρόμαυρο φόντο μια σκοτεινή στιγμή, μια μελανή σελίδα της ιστορίας της ΕΣΣΔ που αποσιωπήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 για να μην πληγεί η εικόνα της ως η παγκόσμια πατρίδα της εργατιάς που δε διστάζει όμως να σκοτώσει εργάτες, δικά της παιδιά, επειδή απεργούν για το ψωμί τους και τις συνθήκες δουλειάς. Η ιδεαλίστρια ηρωίδα της ταινίας θα δει την πίστη της στο Κόμμα να καταρρέει και θα νιώσει την απογοήτευση και την απελπισία ενός χαμένου και μάταιου αγώνα υπεράσπισης των ιδανικών της.
Ο σκηνοθέτης δήλωσε πως «αυτή την ταινία τη χρωστάει σε όλους τους Σοβιετικούς πολίτες, που ενώ πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία και τη νίκη επί του Ναζισμού και του Φασισμού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είδαν μετά τα κομουνιστικά ιδανικά τους, της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης να διαψεύδονται από τη σοβιετική ηγεσία». Όταν μάλιστα του είπαν ότι η ταινία του αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ρωσίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς ταινίας αυτός δήλωσε: «Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η ταινία θα μπορέσει να συγκινήσει εκείνους τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι είναι Σοβιετική Ένωση και Ρωσία. Ας ελπίσουμε ότι θα τους συγκινήσει».
Η ταινία απέσπασε τα εξής βραβεία: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας από την Ένωση Ρώσων Κριτικών και Βραβείο της αμερικανικής National Board of Review.
Στο δια ταύτα: Πρόκειται για ένα ιστορικό δράμα από έναν βραβευμένο Ρώσο σκηνοθέτη που ξέρει καλά την ιστορία της χώρας του και την αποτυπώνει δημιουργώντας «ένα φιλμ για τη γενιά των γονιών του: τους καλούς, υπάκουους κομμουνιστές, που απογοητεύονται διαρκώς από το κράτος» σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Μια ταινία χωρίς εκπλήρωση των προσδοκιών ενός λαού, χωρίς δικαίωση των αγώνων, χωρίς χρώματα.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
