Ας αλυσοδέσουμε τα συναισθήματά μας σε μερικούς στίχους του B.D. Foxmoor, καίγοντας τα μαντριά που μας φυλάκισαν οι αιμοπότες μας.
Το καθένα από αυτά είναι ένα μοναδικό ταξίδι που διαμορφώνεται από τις ανατροπές της μοίρας και τις επιλογές που κάνουμε. “Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του” αποτυπώνει την ουσία αυτής της οδύσσειας, θυμίζοντας το βαθύ προσκύνημα στο ιστορικό Camino, όπου το πνεύμα του ανθρώπου συνυφαίνεται με το ρυθμό κάθε βήματος.
Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή τουστο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή τουΣαν πενηντάρης πεισματάρης στην ΚριστιάνιαΣτην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια
Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλάστην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλάσαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιάσαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.
Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασηςσαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασηςσαν επιζώντας απ’ το Φαρμακονήσι και αζήτητοςσαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.
Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί τηςσαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή τηςΣα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριάσα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά.
Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνηςσαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης.Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδασαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.
Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιάσαν του μεγάλου φαραγγγιού τη διπλή αντιλαλιά.Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιόσα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.
