Ένα άκουσμα συνυφασμένο με τον καφέ.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του καλοκαιριού, έτσι όπως το έχουμε αποτυπωμένο στη μνήμη μας, είναι και ο καφές. Άσχετα με τις προτιμήσεις μας είναι ασφαλές να πούμε ότι ακόμα την περίοπτη θέση κατέχει στην κοινωνία μας ο φραπές. Λογικό, αφού αποτελεί μια εύκολη και γρήγορη λύση που μπορεί ο καθένας να φτιάξει οπουδήποτε καθώς η μόνη απαίτηση του είναι ένα shaker. Κι ενώ ο πρόλογος φαίνεται λίγο παράταιρος για μια στήλη που ασχολείται με τα soundtrack, σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα κομμάτι, το οποίο έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας ως συνυφασμένο με την έννοια του φραπέ και γενικότερα με τις διαφημίσεις της Nescafe. Το κομμάτι αυτό ονομάζεται «Άνοιξη» (κάπως ειρωνικό, καθώς οι διαφημίσεις είναι κατά κύριο λόγο καλοκαιρινές) και το έχει γράψει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
O γνωστός και μη εξαιρετέος Λουκιανός Κηλαηδόνης αποτελεί έναν από τους ομορφότερους καλλιτέχνες της ελληνικής ροκ και έντεχνης σκηνής με στοιχεία στη μουσική του που πηγάζουν από το φάσμα της ροκ και της τζαζ. Έχει συνεργαστεί με μια πληθώρα καλλιτεχνών, όπως η Βίκυ Μοσχολιού, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Διονύσης Σαββόπουλος και οι συνθέσεις του είναι γνωστές για τις ιδιαίτερες και όμορφες μελωδίες τους, αλλά και τον στίχο που περιέχουν, ο οποίος ασχολείται με την ζωή στην πόλη έχοντας και κάποιες πολιτικές προεκτάσεις. Μεγάλη επιτυχία στην καριέρα του θεωρείται το «Πάρτι στη Βουλιαγμένη» (1983), το οποίο αποτελεί και την ηχογράφηση της αντίστοιχης συναυλίας στην παραλία της Βουλιαγμένης. Μια συναυλία που ο κόσμος την παρομοιάζει με το Woodstock της Ελλάδας και τον Κηλαηδόνη με τον καλλιτέχνη που έβγαλε τις συναυλίες από τις σκηνές, στους υπαιθρίους χώρους.
Αυτό που δεν ήταν γνωστό για τον μεγάλο τραγουδιστή είναι το γεγονός ότι το 2000 συνέθεσε το γνωστό κομμάτι «Άνοιξη» της διαφημιστικής καμπάνιας του Nescafe. Ένα κομμάτι το οποίο ηχεί πολύ γνώριμα και οικεία στα αυτιά όλων όσων το έχουν ακούσει και έχει συσχετιστεί με το στιγμιαίο καφέ και συγκεκριμένα με το φραπέ. Το ενδιαφέρον είναι ότι το κομμάτι του συνθέτη καταφέρνει να καλύψει μια πληθώρα διαφημίσεων της Nescafe δίνοντας τους έναν πολυπόθητο χαρακτήρα σε μια καμπάνια που πιθανότατα να μην είχε τον ίδιο αντίκτυπο χωρίς αυτό. Είναι τέτοια η δυναμική του κομματιού που επιτρέπει τα πολλαπλά ακούσματα, χαλαρώνοντας τον ακροατή και κερδίζοντας τον, ωθώντας τον να πέσει «θύμα» του μάρκετινγκ.
Κύριο χαρακτηριστικό του κομματιού είναι η γλυκιά μελαγχολία που πηγάζει από την κύρια μελωδία του. Όλο το κομμάτι είναι γραμμένο με τρόπο που την αναδεικνύει και της δίνει χώρο να λάμψει. Η υπόλοιπη συνοδεία είναι αρκετά εκλεπτυσμένη ώστε να μην βαραίνει το κομμάτι με πληροφορίες, αλλά και παράλληλα να μην γίνεται ποτέ απλοϊκή και βαρετή. Οι εικόνες που συνθέτει στο μυαλό είναι συνυφασμένες με το ηλιοβασίλεμα, τη θάλασσα, την αμμουδιά και φυσικά τον καφέ, ο οποίος όμως έρχεται υποσυνείδητα να καλύψει ένα «κενό», το οποίο μάλλον είναι αχρείαστο. Αλλά αυτή είναι η δύναμη της διαφήμισης. Να μας παρουσιάζει ανάγκες σε δραστηριότητες που δεν ενέχουν τη δυνατότητα για αγοραστική αξία, όπως μια βόλτα για παράδειγμα, δημιουργώντας μας ψευδή ελλείμματα. Η μοναδικότητα του κομματιού αυτού και η ομορφιά του δημιουργεί ένα συναισθηματικό αντίκτυπο, έναν ρομαντισμό, ο οποίος μπορεί να συνδεθεί με το μοναδικό πράγμα που επίσης επαναλαμβάνεται σε όλες αυτές τις διαφημίσεις: tον καφέ. Διαφορετικές εικόνες και δύο μόνιμα πράγματα, μια μουσική και ένα προϊόν που δημιουργούν υποσυνείδητα μια συσχέτιση και κατά επέκταση ένα ψευδές έλλειμμα.
Κλείνοντας, το ενδιαφέρον για την «Άνοιξη» του Λουκιανού Κηλαηδόνη υπάρχει για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πολλαπλή χρήση ενός και μόνο κομματιού ως ένδυση για μια διαφημιστική καμπάνια σε αντίθεση με την πολυπλοκότητα μιας πληθώρας συνθέσεων για μια ταινία ή σειρά. Το δεύτερο είναι το πως δουλειές γνωστών συνθετών παραμένουν απαρατήρητες από το ευρύ κοινό, για τον λόγο ότι το δεύτερο έχει στο μυαλό του τους πρώτους με ένα πολύ συγκεκριμένο γνώρισμα και χαρακτήρα. Είναι εντυπωσιακό φυσικά όταν ανακαλύπτουμε γνωστές μελωδίες να έχουν γραφτεί από αγαπημένους καλλιτέχνες. Είναι πιο εντυπωσιακό βέβαια, όταν συνειδητοποιούμε ότι η έννοια της έκφρασης δεν μπαίνει σε καλούπια και σταθμά.
Κείμενο: Γιάννης Σαρρής (Lavart)
