Πριν από κάποιες ημέρες έλαβε χώρα η πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας της τρίτης, κατά σειρά, τριλογίας των ταινιών Star Wars: Star wars: The Rise of Skywalker. Το The Force Awakens του 2015 ήταν ένας αέρας μεγάλης αλλαγής από πολλές απόψεις. Προσπάθησε να επικαιροποιήσει τα θέματα που οι φαν περιμένουν να βρουν στο σύμπαν των Star Wars, επαναφέροντας και επαναπροσδιορίζοντας τους συναρπαστικούς χαρακτήρες και συμβολισμούς από τη γνωστή αστρική ιστορία. Διατήρησε παράλληλα τις παραδοσιακές αξίες και αβίαστα έβαλε έναν γυναικείο χαρακτήρα όπως η Rey στον πρωταγωνιστικό ρόλο, διατηρώντας ένα υγιές μείγμα παλιών και νέων χαρακτήρων που συνεχίζουν να υπερβαίνουν τους αρχέτυπους ρόλους τους. Το The Force Awakens θεωρήθηκε ως μια επανεκκίνηση παρά μια συνέχεια, που βασίστηκε, όμως, στα καλύτερα στοιχεία από τις προηγούμενες ταινίες. Τώρα, με το The Rise of Skywalker έκλεισε και αυτός ο κύκλος.
Οποιοδήποτε και αν είναι το πρόσημο για αυτήν την νέα ταινία, θα ήθελα να κρατήσω κάτι συγκεκριμένο από αυτή την προβολή, ίσως εμπειρία. Το Star Wars ξεπερνά την ψυχαγωγία και την pop κουλτούρα για να γίνει μια κυριολεκτική μυθολογία για τη σύγχρονη εποχή. Πάντα εκεί αποσκοπούσε, ενσυνείδητα κάποιες φόρες, τις περισσότερες όμως όχι.
Αρχικά το όνειρο ενός ιδιότυπου κινηματογραφιστή που ήθελε να πει όμορφες ιστορίες για μεγάλες ιδέες, οι ταινίες Star Wars είναι κάτι περισσότερο από μία εμπορική ονομασία. Οι χαρακτήρες, οι ιστορίες, το ζωντανό σύμπαν, όλα αυτά απευθύνονται στον ονειροπόλο ταξιδευτή μέσα σε όλους μας. Αυτό που έκανε το Star Wars μοναδικό στην αρχή είναι το πώς οι φαν το πήραν και το έκαναν δικό τους. Από τις ταινίες Hardware Wars της δεκαετίας του ’80 στις εξαιρετικών τεχνικών εφέ CGI ταινίες του σήμερα, το Star Wars εμπνέει τους ανθρώπους να δημιουργήσουν. Ας θαυμάσουμε αυτό.
Αυτό που προσφέρουν οι ταινίες Star Wars δεν είναι μια συνεκτική φιλοσοφία της ζωής, της ηθικής ή της πνευματικότητας. Αντίθετα, προσφέρουν μία συναρπαστική αφήγηση που διαπνέεται από θέματα ηθικής πάλης και υπέρβασης. Ωστόσο, όπως διάφοροι μύθοι, δίνουν το φανταστικό σχήμα, έστω και με ατέλειες, σε βασικές ανθρώπινες γνώσεις και οι κλασσικοί μύθοι έχουν γίνει μέρος του πολιτιστικού τοπίου. Είναι πια μέρος της pop «μυθολογίας». Ακόμη και για όσους προτιμούν γενικά περισσότερο παραδοσιακούς ναύλους, υπάρχουν ακόμα πολλά να απολαύσουν και να εκτιμήσουν σε αυτές τις εκπληκτικά τοποθετημένες φαντασιώσεις καλού και κακού σε έναν γαλαξία πολύ μακριά.
Εάν πάλι αναλύσουμε τους πιο βασικούς λόγους για τους οποίους ορισμένοι από εμάς αγαπούν αυτές τις ταινίες, είναι, υπερβολικά απλά, επειδή υπάρχουν όπλα με λέιζερ, διαστημόπλοια και μοναδικά τέρατα που μπορεί να τρομάξουν κάποιον (το Rancor ή το Wampa) ή να αποτελέσουν το απόλυτο comic relief. Δεν είναι πολύ, ξέρω, αλλά από την άποψη της αισθητικής, το Star Wars φέρνει τόσο πολλά στο τραπέζι.
Αν παρακολουθείτε για πρώτη φορά το Star Wars ή σκέφτεστε να το παρακολουθήσετε για πρώτη φορά, μην επικεντρωθείτε σε λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο που ο αυτοκράτορας Πάλπατιν ανέβηκε στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας σε λιγότερο από δύο ώρες και αφιερώστε περισσότερο χρόνο κοιτάζοντας τα ποικίλα περιβάλλοντα που είναι κάτι περισσότερο από ανεπαίσθητα. Κοιτάξτε τις πόλεις που πραγματικά έχουν ιστορία και τους ανθρώπους (καλύτερα εξωγήινους) που έχουν τον δικό τους πολιτισμό, φιλοδοξίες και ελλείψεις. Ρίξτε όντως μία ματιά σε αυτό, επειδή είναι πραγματικά αρκετά δύσκολο να βρεθεί οπουδήποτε αλλού.
Αλλά ενώ το μεγαλύτερο μέρος της αγάπης μας για Star Wars αρχίζει με την αισθητική, τελειώνει με την ιστορία. Τα Star Wars είναι (ίσως ήταν) πιο μεθοδικά χτισμένα από τις περισσότερες άλλες ιστορίες. Χτίζει τα σημεία πλοκής των κακών, αφήνοντάς τους να κερδίσουν κάποιες φορές κάνοντας μας να φοβηθούμε για το μέλλον της Επανάστασης. Οι καταστάσεις μπορούν να εξελιχθούν από το κακό στο χειρότερο, και μερικές φορές από το χειρότερο έως το πραγματικά απαίσιο. Μικροί χαρακτήρες και subplots γίνονται σημαντικά σημεία συζήτησης και πολύ σύντομα θα ανακαλύψετε τον εαυτό σας να διαβάζει μια online θεωρία προτού κρατήσετε ένα κόμικ στο ένα χέρι και ένα μυθιστόρημα του expanded universe στο άλλο.
Υποθέτω πως όλοι αγαπάμε τoν Πόλεμο των Άστρων τόσο πολύ επειδή σαν εμάς, δεν θα σταματήσει ποτέ να μεγαλώνει μαζί μας.
Αυτό σημαίνει ότι είναι επίσης «εντάξει» το να αναστατωθεί κάποιος όταν όλα όσα έχουμε δει τους τελευταίους οκτώ μήνες είναι οι εταιρείες που χρησιμοποιούν τα Star Wars για να πουλήσουν εμπορεύματα ή να διακόψουν εκπομπές και ταινίες προκειμένου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχει άλλη ταινία στα σκαριά (trust us, δεν μας αρέσει πολύ).
Σίγουρα όμως, ας μην αφήσουμε μερικές κακές εμπειρίες να καταστρέψουν αυτό που θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια δια βίου εμμονή με ένα από τα μοναδικά πραγματικά μεγάλα franchises που επιβιώνουν στον εικοστό πρώτο αιώνα. Εάν τα Star Wars μου έχουν διδάξει κάτι, είναι ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από το κακό στη ζωή. Ζούμε σε ένα σύμπαν με τουλάχιστον επτά δισεκατομμύρια άλλους ανθρώπους και παρόλο που μερικές φορές αυτό μπορεί να φαίνεται σαν άλλες παράξενες μορφές ζωής, όλοι αγωνιζόμαστε γενικά για το ίδιο πράγμα: ένα ειρηνικό μέρος για να ζήσουμε.
Προχωρώντας πέρα από την οποιαδήποτε κριτική αυτών των ταινιών, οι ταινίες Star Wars θα παραμείνουν διαχρονικές όσο θα συνεχίσει να επιβιώνει ο κινηματογράφος. Τα παιδιά που συνθέτουν ιστορίες δράσης μεγαλώνουν σε ενήλικες πιο ενεργούς και που θα προσπαθήσουν να γράψουν τις επόμενες ιστορίες. Είναι ένας αυτοσυντηρούμενος κύκλος. Η μόνη ελπίδα είναι πως αυτό το franchise θα συνεχίσει να ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα. Και, όπως δείχνει η τελική σκηνή του The Last Jedi, όσο υπάρχει ένα παιδί στον κόσμο που παίζει, με ένα σκουπόξυλο, ως ένα άλλο φωτόσπαθο των Jedi, κοιτάζει τον νυχτερινό ουρανό γεμάτο αστέρια και ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο – η φωτιά θα ζει. Για το σκοπό αυτό, αν ψάχνετε κάτι εμπνευσμένο, γεμάτο δράση, τόσο στοχαστικό όσο είναι πρωτότυπο, τότε έχω μια σειρά ταινιών για εσάς.
Υ.Γ. Εάν αποφασίσετε να παρακολουθήσετε όλες τις ταινίες (για πρώτη ή για πολλοστή φορά), κάντε στον εαυτό σας μια χάρη να τις παρακολουθήσετε ακολουθώντας το Machete Order και βλέποντας την πρωτότυπη τριλογία στο παλιό καλό DVD. Αξίζει τον κόπο.
Kείμενο: Ελένη Κουκουρίκου (Lavart)
