Γράφει ο Δημήτρης Φαργκάνης
Οι περισσότεροι δυσκολευόντουσαν να πιστέψουν στα μάτια τους, ειδικά όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να την ζήσουν ζωντανά πριν περίπου δέκα χρόνια, όταν είχε ξαναεπισκεφτεί τη χώρα μας. Η ανακοίνωση της συναυλίας παρουσιάστηκε συνοδεία του tagline «Το “ξωτικό” των κέλτικων ήχων στο Θέατρο Γης», χαρακτηρισμός που δεν ξένισε ποτέ κανέναν μιας και η καλλιτέχνιδα δεν συνθέτει και δεν τραγουδάει απλά κέλτικες μελωδίες (μεταξύ άλλων), δε φέρνει απλά ακόμη και την άρπα της από τον Καναδά στις συναυλίες της, δεν θυμίζει απλά η εξωτερική της εμφάνιση ξωτικό όπως μας τα έμαθε ο Τόλκιν, αλλά σε μεταφέρει τίμια, ειλικρινώς, μεγαλοπρεπώς και εντελώς μυσταγωγικά στο μέγιστο δυνατό σημείο της επαφής με τα λαγκάδια και τους λόφους, τα ξύλινα σπίτια με τις απότομες σκεπές και τα μεγαλειώδη βουνά που στέριωσε για χρόνια πολλά ο Κέλτικος πολιτισμός. Άλλωστε η ίδια είναι Καναδή. Μα η καλλιτέχνιδα δεν επικεντρώθηκε στη συναυλία της στο Θέατρο Γης μόνο στο κέλτικο στοιχείο, αλλά και στο μεσανατολικό γνωρίζοντας πολύ καλά τη σχέση των Ελλήνων με τις χαμένες τους πατρίδες, την ιστορία, τη θρησκεία. Από την Kecharitomene και το Marco Polo ως το The Lady of Shalott, το Santiago, το φρέσκο Lost Souls αλλά και φυσικά το διακαώς από το κοινό επιζητούμενο Tango to Evora.
«Η καλλιτέχνιδα δε θα δεχτεί κόσμο στο καμαρίνι της, δεν θα μπορέσει αν συναντήσει ή να βγει φωτογραφίες με τους θαυμαστές της λόγω ότι η συναυλία καθυστέρησε 1 ώρα να ξεκινήσει (σημαντικό πρόβλημα στην κεντρική κονσόλα από την ξαφνική μπόρα 2 ώρες πριν την έναρξη του live) και είναι πολύ κουρασμένη». Η ώρα είχε πάει 12 τα μεσάνυχτα και τελικά οι άντρες και οι γυναίκες της εταιρίας security ξαφνικά και ύστερα από το απογοητευμένο φευγιώ της μισής ουράς θαυμαστών λόγω της παραπάνω δήλωσης, χαμογελούν με χαμηλωμένο το κεφάλι και τελικά μας ανακοινώνουν ότι η καλλιτέχνιδα έρχεται να μας συναντήσει έναν έναν προσωπικά.
Είναι αρκετά δύσκολο να μεταφέρεις στο χαρτί αυτό που ένιωσες, αυτό που συνέβη, αυτό που σου χάρισε η Loreena McKennitt το βράδυ της 26ης Ιουνίου του 2019. Είναι δύσκολο, ειδικά αν είναι η σπουδαιότερη ζωντανή ακουστική εμπειρία που είχες ποτέ.
Συνέντευξη: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Άκης Ταχματζίδης (Lavart)
