Συνέντευξη με τον Evripidis and his Tragedies: “Η ελληνική δισκογραφία ειναι ο παράδεισος της… ντουλάπας!”

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου, “Μια Τρίτη στην Καντίνα”!

Χωρίς μεγάλη βεβαιότητα, θα δηλώσω ότι η πρώτη μου επαφή με τη μουσική του ήταν πίσω στο 2016, με το αγγλόφωνο τραγούδι του “Fifteen Again”. Ακόμη θυμάμαι ότι μου πήρε λίγο χρόνο να καταλάβω ότι πρόκειται για Έλληνα καλλιτέχνη και ελληνική παραγωγή. Ο Evripidis and his Tragedies αποτελεί τρανό παράδειγμα μουσικού που αμφιταλαντεύεται μεταξύ ελληνικού και αγγλικού στίχου, παραμένει πιστός όμως στο μουσικό είδος που τον εκφράζει, αλλά και στην εξιστόρηση προσωπικών του ιστοριών. Πριν από λίγο καιρό, ο Evripidis κυκλοφόρησε τον ολοκαίνουριο δίσκο του με τίτλο “Μια Τρίτη στην Καντίνα” και με αφορμή αυτόν, μιλήσαμε για τον ελληνικό στίχο, την Καντίνα Social, τη συνεργασία του με τη Nalyssa Green, τις φίλες της μαμάς του, την queer τέχνη αλλά και το ιδανικό super group που θα ήθελε να στήσει.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Ποιος είναι ο Ευριπίδης και ποιες είναι οι… «τραγωδίες» (εκ του Evripidis and his Tragedies) που τον συνοδεύουν;

Evripidis – Ο Ευριπίδης είναι ένας queer καλλιτέχνης από την Αθήνα που ζει εδώ και 15 χρόνια στο εξωτερικό και κυρίως στη Βαρκελώνη, Παρθένος με ωροσκόπο Λέοντα και Σελήνη στο Ζυγό. Οι “τραγωδίες” του ειναι οι ιστορίες που επιλέγει να διηγηθεί μέσα από τραγούδια κυρίως, αλλά και κείμενα ή σχέδια. Πρόκειται για ιστορίες όπου συνήθως το τραγικό στοιχείο και το χιούμορ, έστω και σε ψήγματα, πάνε χέρι-χέρι.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Το «Μια Τρίτη στην Καντίνα», λοιπόν, είναι το νέο σου album και το πρώτο στα ελληνικά. Γιατί πιστεύεις ότι αισθάνθηκες την ανάγκη να τραγουδήσεις στα ελληνικά μετά από τόσα αγγλόφωνα albums;

Evripidis – Το καλοκαίρι του 2015 έχασα τον αδελφικό μου φίλο μέσα σε συνθήκες εθνικού πανικού, με το δημοψήφισμα, την αβεβαιότητα, τα capital controls και το όλο χάος που συνέβαινε να παίζουν ταυτόχρονα. Τους πρώτους μήνες μετά από αυτό το συμβάν έμεινα στην Αθήνα, σε μια κατάσταση πένθους αλλα και ηδονισμού ταυτόχρονα. Δεν ήθελα με τίποτε να γυρίσω πίσω στη Βαρκελώνη αλλά έπρεπε να το κάνω κάποια στιγμή, καθώς η ζωή μου είναι εκεί. Τον πρώτο καιρό εκεί ήταν πολυ δύσκολα, σιγά σιγά όμως συνήθισα, πιάστηκα από όπου μπορούσα για να πάρω δύναμη και αποφάσισα να μείνω εκεί. Τα τραγούδια που έγραψα εκείνη την περίοδο μου βγήκαν στα ελληνικά από μόνα τους. Πιστεύω ότι αντανακλούν την ανάγκη μου να επικοινωνήσω τα συναισθήματά μου άμεσα, χωρίς το παραπέτασμα που δημιουργεί η χρήση μιας μη-μητρικής γλώσσας, χωρίς φίλτρο, με την αμεσότητα ενός ημερολογίου. Επίσης πολλά τραγούδια είναι συνομιλίες με το φίλο μου, οπότε ήταν λογικό να τις γράψω στη γλώσσα που χρησιμοποιούσαμε μεταξύ μας.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Γιατί ονόμασες τον δίσκο «Μια Τρίτη στην Καντίνα»; Γνωρίζουμε πως αναφέρεσαι στην Καντίνα Social. Τι σημαίνει αυτό το bar για τον Ευριπίδη Σαμπάτη;

Evripidis – Είναι ενα μαγικό μέρος, ενα μικροσκοπικό μπαρ μέσα σε μια στοά και με μια υπέροχη, βιομηχανική αυλή με πολλά φυτά, χρωματιστές καρέκλες, φωτάκια, προβολές από παλιές ταινίες και σκουριασμένα σίδερα. Εκεί έχουμε περάσει αμέτρητες νύχτες, έχω κάνει τόσα πάρτυ παίζοντας μουσική με φίλους, έχω δει να εξελίσσονται οι μουσικές μόδες, το έχω δει να γίνεται όλο και πιο queer, ένας μικρόκοσμος προφυλαγμένος από την έξω πραγματικότητα, γεμάτος μουσική, φιλία, καταχρήσεις και ενίοτε και ερωτισμό. Ωστόσο, ο λόγος που ονόμασα το δίσκο έτσι είναι λόγω μιας τηλεφωνικής μου κουβέντας με τον φίλο μου. Εμένε στο Λονδίνο και είχε κουραστεί από τον καιρό, τη νοοτροπία των ανθρώπων, τη σκληρή δουλειά, του έλειπαν οι φίλοι του, έλεγε ότι θέλει να γυρίσει στην Αθήνα, να βγαίνει τις καθημερινές, να πίνει φτηνό κρασί. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ονειρευόταν  να μπορεί να βγει ακόμα  και μια Τρίτη στην Καντίνα και να βρει κόσμο εκεί για να περάσει καλά. Αυτή του η φράση έκρυβε μια λαχτάρα να ξαναζήσει τα “roaring 20’s” του, μαζί με μια βαθιά εξιδανίκευση του παρελθόντος και μια πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά όταν ξανασυνδεθεί με τις ρίζες του, την πόλη του. Για αυτό και ονόμασα τον δίσκο έτσι. Γιατί μιλάει για όλα όσα χάνουμε αλλά λαχταρούμε να ξαναβρούμε, μιλάει τόσο για την απώλεια όσο και για την ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία. Μιλάει επίσης για μένα που μετά το τραγικό συμβάν πέρασα δεκάδες νύχτες στην Καντίνα, πίνοντας, καπνίζοντας (το κλασσικό κλισέ του ελληνικού δραματικού τραγουδιού!), κλαίγοντας, χορεύοντας, μιλώντας χωρίς σταματημό.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Μέσα στην «Καντίνα» τραγουδάς για το σπίτι του παππού σου, τις φίλες της μαμάς σου, τον άνθρωπο που αγαπάς, αλλά και για τον χαμό ενός πολύ καλού σου φίλου. Πώς είναι να «ανοίγεσαι» τόσο πολύ για την προσωπική σου ζωή μέσα από τα τραγούδια σου;

Evripidis – Πάντα το έκανα. Όλοι μου οι δίσκοι είναι στο μεγαλύτερο βαθμό τους αυτοβιογραφικοί. Η μαμά μου έχει πει ότι η μουσική είναι για μένα ένα είδος ψυχανάλυσης και έχει απόλυτο δίκιο. Με το να καταγράφω και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, προσθέτοντας μια δόση χιούμορ και αυτοσαρκασμού σε μικρές και μεγάλες προσωπικές τραγωδίες, βάζω τα πράγματα κατά κάποιον τρόπο στη θέση τους και μπορώ να προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου, πιο δυνατός, πιο ανάλαφρος και σοφότερος. Άλλωστε βρίσκω εκπληκτικό να μπορώ να βγάλω ένα τραγούδι, και όμορφο και διαχρονικό, από μια άσχημη εμπειρία. Επίσης, πιστεύω ότι με το να μοιράζομαι τόσο προσωπικές ιστορίες, ενθαρρύνω κάπως τον ακροατή να ανοίγεται συναισθηματικά και επίσης να νιώθει λιγότερο μόνος. Αυτό τουλάχιστον θέλω να πιστεύω.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Δεν θα σου κρύψω πως το ομότιτλο με τον δίσκο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου. Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο και που έχει ιδιαίτερη σημασία για σένα;

Evripidis – Δεν έχω κάποιο αγαπημένο αλλά το “Οι φίλες της μαμάς μου” μου φέρνει πολύ καλή διάθεση γιατί νιώθω την αγάπη όλων αυτών των γυναικών να με τυλίγει και να με προστατεύει όποτε το ακούω ή το τραγουδάω. Στον αντίποδα βρίσκεται το “Ξύπνα”, που ενώ μου αρέσει πολύ σαν τραγούδι και με φέρνει σε μια παράξενη, μυστικιστική σχεδόν επικοινωνία με το φίλο μου, με πικραίνει τόσο που δεν κατάφερε να τον ξυπνήσει (το έγραψα ακριβώς πριν τον χάσουμε, πιστεύοντας αφελώς ότι θα συνερχόταν και θα το άκουγε και θα ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα) που δεν θέλω πια να το ακούω ή να το τραγουδάω.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Μέσα σε αυτόν έχεις και δύο συνεργασίες – ντουέτα με την ταλαντούχα Nalyssa Green. Πώς προέκυψε αυτή η σύζευξη;

Evripidis – Έψαχνα μια γυναικεία φωνή και συνηδητοποησα ότι ενώ έχω πάρα πολλές φίλες με ωραίες φωνές που τραγουδάνε μαζί μου στη Βαρκελώνη, στην Αθήνα δεν είχα στενή σχέση με κάποια τραγουδίστρια. Θυμήθηκα τότε πόσο με είχε εντυπωσιάσει το “Κοκτέιλ”, το κομμάτι που με είχε συνοδεύσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Και μουσικά και στιχουργικά το έβρισκα υπέροχο, ήταν και στα ελληνικά, και η φωνή που το τραγουδούσε ήταν η ιδανική φωνή για τα τραγούδια μου, κρυστάλλινη και με προσωπικότητα. Ρώτησα τον παραγωγό μου, το Θάνο Κοσμίδη, πώς θα του φαινόταν μια τέτοια συνεργασία. Μου είπε ότι γνώριζε τη Nalyssa και μια μέρα πήγα στο στούντιο και ήταν εκεί. Εξαρχής υπήρξε αμοιβαία συμπάθεια και θαυμασμός και γίναμε φίλοι. Όταν έβγαλε δε τον καταπληκτικό της δίσκο με άφησε άφωνο.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Γνωρίζω πως είχες την ευκαιρία να πραγματοποιήσεις την ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στην ίδια την Καντίνα, υπό τη συνοδεία μάλιστα και της Nalyssa. Πώς ήταν αυτή η αίσθηση;

Evripidis – Έπαιξα μαζί της και με το Λευτέρη Βολάνη, που εκτός από το ότι παίζει με τη Nalyssa Green παίζει και με τους No Clear Mind και με τους Jack Heart and the Ghosts. Ήταν μια συνεργασία πολύ εύκολη και αβίαστη. Τα παιδιά είναι καταπληκτικοί μουσικοί, κάναμε τρεις πρόβες λόγω έλλειψης χρόνου και παρόλαυτα όλα πήγαν πολύ καλά. Επίσης είναι και υπέροχα παιδιά, τα περάσαμε πολύ όμορφα στις πρόβες, στη συναυλία και στα μπαρ. Ανυπομονώ να ξανασυνεργαστούμε!

https://www.youtube.com/watch?v=6YwzSBMs1-g

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Queer σημαίνει ότι οτιδήποτε αντισυμβατικό, οτιδήποτε πάει κόντρα στους κομφορμισμούς που θέτει η κοινωνία, από την σεξουαλικότητα μέχρι το στυλ ντυσίματος και την τέχνη. Θα σε θεωρούσες queer καλλιτέχνη; Αν ναι, πόσο δύσκολο είναι αυτό στην ελληνική δισκογραφία;

Evripidis – Θεωρώ ότι είμαι queer καλλιτέχνης γιατί είμαι ένας queer άνθρωπος και η μουσική μου είναι αυτοβιογραφική. Ίσως εκ πρώτης όψεως δε βρίσκομαι πολύ ψηλά στη βαθμίδα της αντί-συμβατικότητας (αν υποθέσουμε ότι μετριέται), όμως η μουσική και η αισθητική μου πάντα έχουν άμεση σχέση με τη ομοφυλόφιλη σεξουαλικότητα μου, με την όχι τυπικά αρρενωπή συμπεριφορά μου, με τον συναισθηματικό μου κόσμο που υποτίθεται ότι δεν είναι και ο πιο “αντρίκειος”. Πάντα ο στόχος μου ήταν να τραγουδήσω με φυσικότητα για τη ζωή μου χωρίς να με ενδιαφέρει να προκαλέσω, διότι πώς μπορεί να προκαλέσει κάτι που είναι φυσικό; Το ότι με ελκύουν ερωτικά άντρες, το ότι χορεύω όπως χορεύω, το ότι μιλάω με τον τρόπο που μιλάω, ο τρόπος που ντύνομαι, τα πιστεύω μου, αποτελούν την ειλικρινή έκφραση του εαυτού μου και σε καμία περίπτωση δε με ενδιαφέρει να την παρουσιάσω διαστρεβλωμένη στη μουσική μου για χάρη της οποιασδήποτε εμπορικής απήχησης ή “για τα μάτια του κόσμου”.  Άλλωστε θεωρώ ότι το να είμαστε τα queer άτομα ορατά σε όλη μας τη φαση έχει πολλή μεγάλη σημασία. Έχω την εντύπωση ότι η ελληνική δισκογραφία είναι ο παράδεισος της ντουλάπας γιατί και η ελληνική κοινωνία είναι έτσι, αν και ευτυχώς σιγά-σιγά αχνοφαίνεται μια αλλαγή και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Μιας και μιλάμε για την ελληνική δισκογραφία, τι νιώθεις ότι λείπει από αυτήν;

Evripidis – Δεν την παρακολουθώ όσο θα έπρεπε, νομίζω όμως ότι θα ήθελα περισσότερη καλή ποπ στα ελληνικά, με ουσιαστικό στίχο, ωραίες μελωδίες, προσωπικότητα. Για αυτό και ξετρελάθηκα όταν άκουσα τη μουσική της Nalyssa Green, γιατί έχει όλα αυτά. Και θα ήθελα περισσότερους queer καλλιτέχνες σε διαφορά  μουσικά στυλ.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Σε καλούν από την εταιρία σου και σου ανακοινώνουν «Επίλεξε τρεις καλλιτέχνες για να στήσετε ένα super group για την κυκλοφορία ενός δίσκου». Ποιες/-ους θα επέλεγες και γιατί;

Evripidis – Κατά κάποιο τρόπο συνεργάστηκα σε αυτό το δίσκο με τρεις καλλιτέχνες που θαυμάζω απεριόριστα. Διότι αν με ρωτάς για Έλληνες, τότε σίγουρα θα επέλεγα τον Κώσταντινο Βήτα, τη Nalyssa Green και το Θάνο Κοσμίδη. Ο Κωσταντίνος συνεργάστηκε μόνο σε ενα κομμάτι, το “Παναγιώτης” και θα ήθελα στο μέλλον να συνεργαστούμε περισσότερο, διότι είναι σημείο αναφοράς στην ελληνική μουσική, τόσο για τους εκπληκτικούς στίχους του που μας γαλούχησαν ουσιαστικά, όσο και για το ότι εδραίωσε την ηλεκτρονική μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή. Η Nalyssa Green έχει υπέροχη φωνη και γράφει υπέροχα τραγούδια. Πιστεύω ότι σε οποίο τραγούδι μου και να τραγουδούσε θα του προσέθετε παρά πολύ. Όσο για το Θανο Κοσμίδη, είναι ένας φοβερα ευφάνταστος μουσικός, κατάφερε να ενορχηστρώσει τα κομμάτια μου με μεγάλη φαντασία αλλά και σεβασμό στον υπάρχον ήχο μου από τους τρεις προηγούμενους δίσκους. Εναλλακτικά, αν μιλάμε για Έλληνες καλλιτέχνες θα πέθαινα για συνεργασίες με την Αρλέτα και τη Ζωή Κουρούκλη, αλλά δυστυχώς δε βρίσκονται πια σε αυτόν τον κόσμο. Αν πάλι μου μιλάς για διεθνείς καλλιτέχνες… Stephin Merritt, Patience και Jens Lekman θα ήταν στο τοπ μου. Ο πρώτος γιατί είναι η μεγαλοφυΐα πίσω από τους The Magnetic Fields και αυτή η χαρακτηριστική μπάσα φωνή που με συνοδεύει εδώ και 20 χρόνια στις χαρές και στις λύπες. Η δεύτερη γιατί είναι η τραγουδίστρια από τους πολυαγαπημένους Veronica Falls με την γλυκόπικρη χροιιά και φωνή που πρόσφατα έβγαλε ενα μαγικό synth pop ντεμπούτο που έχω λιώσει. Ο τρίτος γιατί είναι η μεγάλη μου αγάπη, ένας από τους λόγους που τόλμησα να βγω εκεί έξω και να μοιραστώ τη μουσική μου, μια υπέροχη φωνή και μάλλον και ένας υπέροχος άνθρωπος. Μπορώ να βάλω και την Marianne Fairthfull που είναι η μεγάλη μου αγάπη;

https://www.youtube.com/watch?v=ZsasSzWdXag

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία του Ευριπίδη Σαμπάτη και ποια του Evripidis and his Tragedies;

Evripidis – Ο Ευριπίδης Σαμπάτης θα ήθελε να συνεχίσει να παράγει μουσική, κείμενα, σχέδια και ό,τι ακόμα προκύψει, να ταξίδευει και να περνά όσο καλύτερα γίνεται στη ζωή του, κάνοντας τους ανθρώπους να νιώθουν λιγότερο μόνοι όσο γίνεται και ξυπνώντας τα συναισθήματά τους. Ο Evripidis and His Tragedies θέλει πάνω κάτω τα ίδια διότι δεν πρόκειται για μια περσόνα. Είμαστε το ίδιο πράγμα.

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Τι να περιμένουμε από τον Evripidis and his tragedies στο επόμενο διάστημα;

Evripidis – Άμεσος μου στόχος είναι να παρουσίασω ζωντανά τον δίσκο όσο περισσότερο γίνεται, τόσο στην Ελλάδα όσο κι έξω. Ταυτόχρονα τελειώνω τον επόμενο δίσκο και ανυπομονώ να αρχίσω να δείχνω δείγματα. Το 2020 θα κυκλοφορήσω στην Ελλάδα ένα βιβλίο που έγραψα στα ισπανικά, εικονογράφησα και κυκλοφόρησα στην Ισπανία πριν 10 χρόνια σχεδόν. Ανυπομονώ  να το διαβάσουν και στην Ελλάδα!

Αλέξης Τσώνης (Lavart) – Ευριπίδη, σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα!

* To “Μια Τρίτη Στην Καντίνα” κυκλοφορεί μέσω της Mo.Mi. Records και μπορείτε να το ακούσετε στο Spotify και στο YouTube.

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Τσώνης (Lavart)

Φωτογραφία: Spyros Rennt