Η Jin Young Yu κατασκευάζει ανθρωπόμορφα γλυπτά από πλαστικό και «κλειδώνει» στα πρόσωπά τους τη συναισθηματική καταπίεση που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι από την κοινωνία και τις επιταγές της.
Τα έργα της Young Yu με μια πρώτη ματιά φαντάζουν εύθραυστα, σε μια μόνιμη προσπάθεια να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, πλημμυρίζοντας τον θεατή με μια έντονη αίσθηση μελαγχολίας και λύπης. Με αμήχανες στάσεις στο σώμα τους, σαν παράλυτοι, οι άνθρωποι της Young Yu φαντάζουν αδέξιοι, εκτός τόπου και χρόνου, σαν αόρατοι. Το υλικό με το οποίο η καλλιτέχνις επιλέγει να κατασκευάσει τα γλυπτά της δεν είναι τυχαίο· το πλαστικό, σε αντίθεση με το γυαλί, δεν αντανακλά το φως και παραμένει άχρωμο, διαφανές, επιτρέποντας, έτσι, στις λίγες χρωματικές λεπτομέρειες των έργων να τραβήξουν το ενδιαφέρον του θεατή. Η διαφάνεια που χαρακτηρίζει τα γλυπτά υποδηλώνει την ίδια τη φύση όσων θέλει η Yu να αναδείξει μέσα από την τέχνη της. Οι διάφανοι άνθρωποι των έργων της είναι οι φιγούρες εκείνες που κινούνται καθημερινά τριγύρω μας, μορφές σχεδόν αόρατες που βιώνουν την κοινωνική απομόνωση καθώς ποτέ δεν κατάφεραν να ενταχθούν στα καλούπια που επιτάσσει η σύγχρονη εποχή. Είναι οι μορφές εκείνες που επιλέγουν συνειδητά την εσωστρέφεια και δημιουργούν ένα δικό τους προσωπικό σύμπαν μέσα στο οποίο ζουν και κινούνται. Η Yu νιώθοντας έντονη έλξη γι’ αυτούς τους ανθρώπους, επιλέγει με την τέχνη της να τους δώσει μορφή και φωνή, βγάζοντάς τους έτσι, έστω και ερήμην τους, από το σκοτάδι στο φως.
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Κείμενο: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
