Cine-Εβδομάδα από τη γειτονιά μας: 2 ταινίες που πρέπει να προσθέσεις στο πρόγραμμα σου!

Φίλτατοι κι αγαπημένοι, άλλη μια Πέμπτη ήρθε, κι άλλη μια θα μας περιμένει. Στο μεταξύ, έχουμε άπλετο χρόνο για να πάμε σινεμά, να συντηρήσουμε και τα χειμωνιάτικα κιλάκια – σας έχω δει πως τα κατεβάζετε τα ποπ-κόρν, μεταξύ μας μιλάμε – και να γεμίσουμε τις σινεφίλ μπαταρίες μας. Πριν περάσετε όμως απ’τα γκισέ, ελάτε μια βόλτα παρακάτω, για να πάρετε μια γεύση από Ιταλικό και Αλβανικό κινηματογράφο. Κι αν δε φτάσει, έχουμε Σκανδιναβία και Αμερική.

Το ξεκίνημα της μέρας/Daybreak

H Λέττα, μια Αλβανίδα νοσοκόμα, η οποία είναι μητέρα ενός παιδιού ενός έτους και απειλείται με έξωση, εργάζεται ως αποκλειστική για τη μητέρα της Αριάνα. Όταν εκείνη της ανακοινώνει πως θα φύγει στο Παρίσι για να σώσει το γάμο της, η Λέττα βρίσκει μια προσωρινή λύση στο στεγαστικό της πρόβλημα, την οποία θα αρπάξει απ’τα μαλλιά προκειμένου να επιβιώσει. Στη συνέχεια όμως έρχονται στο φως άγνωστες πτυχές από το παρελθόν της που τη φέρνουν αντιμέτωπη με ολέθριες αποφάσεις. Ο Τζεντιάν Κότσι, έμπειρος ντοκιμαντερίστας, ακολουθεί την αποφορτισμένη λογική του Μπρεσόν στην απεικόνιση και απόδοση των χαρακτήρων του, υιοθετώντας σκηνοθετικά μια αποστασιοποιημένη οπτική απέναντι στη συναισθηματική υπόσταση της πραγματικότητας που απεικονίζει. Όλες οι διεργασίες, από το ξύπνημα σε μια υπό κατασκευή πρωτεύουσα μέχρι τον ανερυθρίαστο χρηματισμό γιατρών και λειτουργών, τελούνται υπό pale αποχρώσεις και σχεδόν αποστειρωμένα, υποδεικνύοντας την απόσταση και την “verite” προσέγγιση του Κότσι στη δραματουργική διαδικασία. Μέσα στην huis-clos πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει ο Κότσι, βραδυφλεγής μα έντονη είναι η ερμηνεία της Καπετάνι, που αποδίδει την ενσυναίσθηση που λείπει συνολικά από το φιλμ, διασώζοντας την υπόσταση του δράματος, σε μια αξιοπρόσεκτη αλβανοελληνική παραγωγή.

Σκηνοθεσία: Τζεντιάν Κότσι
Σενάριο: Τζεντιάν Κότσι
Πρωταγωνιστούν: Ορνέλα Καπετάνι, Σουζάνα Πρίφτι, Κασέμ Χόχσα, Ερμής Κασιμάτης
Διάρκεια: 1 ώρα και 25 λεπτά

Dogman

Στις ξεχασμένες συνοικίες της Νάπολης των 80s, ο μικροκαμωμένος Μαρτσέλο, ζει μια φαινομενικά ήρεμη ζωή, διατηρώντας ένα κομμωτήριο και ξενοδοχείο σκύλων. Ταυτόχρονα, είναι ντίλερ κοκαΐνης, κάτι εντελώς αναμενόμενο στη διεφθαρμένη κοινωνία στην οποία ανήκει, όπου η παρανομία είναι συνώνυμη της επιβίωσης. Με φόντο τα μπιλιαρδάδικα και μια τεχνητή λίμνη, ο Μαρτσέλο δίνει απλόχερα την αγάπη του στην κόρη του, από το διαλυμένο του γάμο, και στα σκυλιά τα οποία φροντίζει. Οι ισορροπίες ανατρέπονται όταν ο Σιμόνε, παλιός του φίλος, γίγαντας και μπλεγμένος με ναρκωτικά, αποφυλακίζεται κι ζητά τη βοήθεια του στα παράνομα σχέδια του. Ο Μαρτσέλο δέχεται, ίσως κολακευμένος μα κυρίως από φόβο. Βιώνοντας ωστόσο τον τραμπουκισμό και την αδικία αρχίζει να ζυμώνει μέσα του την ιδέα της εκδίκησης, με απρόβλεπτες συνέπειες. Ο Ματέο Γκαρόνε, μετά το “Gommora” και συνολικά 3 ταινίες αργότερα, επιστρέφει στα μοτίβα του περί εγκληματικότητας, μα το Dogman δεν είναι μια ταινία για τη μαφία, ούτε τη Νάπολη. Αντιθέτως, είναι μια ταινία που καταδεικνύει τις αθέατες πτυχές μιας σαθρής πολιτείας, βυθισμένης στις αδυναμίες και την εγκληματικότητα, όπου νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού και οδηγός επιβίωσης, η παρανομία. Με εξαιρετική αισθητική και χρώματα, η πραγματική ιστορία του Πιέτρο Ντε Νέγκρι, δίνει το χώρο και την ευκαιρία στον Μαρτσέλο Φόντε να αναπτυχθεί και να ανθίσει, κερδίζοντας δικαίως το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών.

Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε
Σενάριο: Ούγκο Τσίτι, Ματέο Γκαρόνε, Μάσιμο Γκαουντιόζο
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Φόντε, Αντάμο Ντιονίζι, Εντοάρντο Πέσε, Νούνζια Σιάνο
Διάρκεια: 1 ώρα και 43 λεπτά

Τώρα βέβαια, υπάρχουν κι άλλες επιλογές – έταξα Σκανδιναβία κι Αμερική και δε το παίρνω πίσω:

Ραλφ εναντίον Ίντερνετ, των Ρίτς Μούρ, Φίλ Τζόνστον

Στη συνέχεια του “Ραλφ: Η επόμενη πίστα”, το Sugar Rush της Βανέλοπη χαλάει, κι έτσι οι ήρωες μένουν άστεγοι αναζητώντας στέγη σε άλλα παιχνίδια. Με ενδιαφέρουσα αλληγορία, η νέα ταινία της Ντίσνεϊ, ίσως δεν αγγίζει το βεληνεκές της πρώτης, σίγουρα όμως είναι μια στιβαρή και ενδιαφέρουσα προσπάθεια.

Χήρες, του Στήβ ΜακΚουίν

Με τη Βαϊόλα Ντέιβις, τη Μισέλ Ροντρίγκες και τον Λίαμ Νίσον, ο βραβευμένος Στήβ ΜακΚουίν, σκηνοθετεί την ιστορία 4 γυναικών που χάνουν τους συζύγους τους σε μια απόπειρα ληστείας, σε μια κλασσική heist movie. Το μόνο που τους μένει να κάνουν όταν μένουν ευάλωτες και μετέωρες μέσα στον εγκληματικό κόσμο, είναι να αναλάβουν δράση και να αποδείξουν πως μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα ακόμα, προκειμένου να επιβιώσουν.

Ανάσα Ελευθερίας, της Ισόλντ Ιγκατότιρ

Μια μητέρα και πρώην τοξικομανής, βρίσκει δουλειά στον έλεγχο διαβατηρίων της πόλης της, ενόσω κινδυνεύει με έξωση. Εκεί μια μετανάστρια από τη Γουινέα, προσπαθεί να περάσει τα σύνορα ως Γαλλίδα, και καταλήγει σε κέντρο προσφύγων. Οι δύο γυναίκες συναντιούνται τυχαία ξανά, ζώντας παράλληλα η καθεμιά το δικό της ξεριζωμό, με ένα σενάριο που κινείται προβλέψιμα, όπως και η σκηνοθεσία ωστόσο όχι άχρωμα.

Tuftland, του Ρούπε Ολένιους

Μια κοπέλα, μετά από ερωτική απογοήτευση, αποφασίζει να περάσει το καλοκαίρι της σε ένα απομονωμένο χωριό της Φινλανδίας, σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, αποκομμένη από τον κόσμο. Όλα φαίνεται εξαρχής πως δεν θα πάνε καλά, με τους κατοίκους του χωριού, να προκαλούν περίεργες εντυπώσεις, όπως και όλοι οι χαρακτήρες, σε μια ταινία που φιλοδοξούσε να γίνει θρίλερ εντάσεων, μα κατέληξε άτσαλο ερασιτεχνικό πρότζεκτ.

Καλή προβολή!

Κέιμενο: Ξένια Χαμίτη (Lavart)