Έρχεται ξανά ο Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, κεφ. 23ο Με Τον Άρη Σερβετάλη (+Φωτο από Την Παράσταση!)

«Η θέα της μεταμφιεσμένης μορφής, ως καθαρά αισθητική εμπειρία, μας οδηγεί πέραν του καθημερινού βίου σ’ έναν κόσμο που βασιλεύει κάτι διαφορετικό από το φως της μέρας· μας ξαναφέρνει στον κόσμο του άγριου, του παιδιού και του ποιητή, που είναι ο κόσμος του παιχνιδιού.»

Ξεχώρισε ανάμεσα στις παραστάσεις του καλοκαιριού, οδηγώντας το φιλοθεάμον κοινό στον Πειραιά για να ζήσει την εμπειρία ενός διαφορετικού παραστατικού Δον Κιχώτη και αναγνωρίστηκε από κοινό και κριτικούς ως η πιο ώριμη δουλειά της Έφης Μπίρμπα με τον Άρη Σερβετάλη, που διαρκώς εξελίσσονται και εκπλήσσουν. Η performance «Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, Κεφ. 23ο» μετά από τα sold out του περασμένου Ιουλίου επαναλαμβάνεται αυτόν τον Οκτώβριο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για 10 μόνο παραστάσεις.

Το Rēs Ratio Network σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει την πέμπτη σκηνοθετική δουλειά της Έφης Μπίρμπα, Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, κεφ. 23ο, βασισμένη στο έργο του Μιχαήλ Θερβάντες Δον Κιχώτης, για 10 μόνο παραστάσεις, από Πέμπτη 4/10 έως Κυριακή 14/10/2018 εκτός Τρίτης 9/10/2018. Μαζί της μια εξαιρετική ομάδα διεθνών ερμηνευτών με επικεφαλής τον Άρη Σερβετάλη και τους Αχιλλέα Χαρίσκο, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου, Σοφία Γεωργοβασίλη, Gema Galiana, Κυριάκο Σάλη.

Στο 23ο κεφάλαιο του 2ου βιβλίου, ο Δον Κιχώτης, ως τραγικό πρόσωπο κι ενσαρκωτής μιας γνήσιας εσωτερικότητας, συλλαμβάνεται να διαγράφει μια κατακόρυφη πορεία προς το εσωτερικό της σπηλιάς του Μοντεσίνου· προς τα βάθη των φαντασιακών αναμετρήσεων. Έχοντας παραμερίσει κάθε κοινό φόβο κι αψηφώντας τον κίνδυνο του καταποντισμού, εισέρχεται σ’ έναν τόπο εμπειρίας εκουσίως με την αμφίεση του περιπλανώμενου ιππότη, όπως εισέρχεται το παιδί σ’ ένα περιβάλλον που διέπεται από τους ιδιόμορφους κανόνες παιχνιδιού.

Με αφορμή την κατάβαση και την απόκρυφη, ενύπνια περιπλάνηση του Δον Κιχώτη-Homo Ludens εντός του περιβάλλοντος του σπηλαίου, στην παράσταση παρακολουθούμε μια αλληλουχία επεισοδίων υπό τους ιδιόμορφους κανόνες που ορίζει η τάξη του παιχνιδιού, όπου όλα πολλαπλασιάζονται καθώς ανακλώνται αδιάκοπα στα κάτοπτρα ενός ιδιωματικού οράματος της πραγματικότητας, όπου όλα συνδέονται μέσω του κατακόρυφου άξονα της κατάβασης με τη μεγαλύτερη ιδέα της ζωής.