Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας “Repente”. Πιστεύει ότι το καλό αργά ή γρήγορα δικαιώνεται και επενδύει στην αλήθεια των ανθρωπίνων σχέσεων. Ο ταλαντούχος ηθοποιός Χάρης Χιώτης, που σε λίγες μέρες κάνει πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τον “Ηλίθιο” του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, είναι στη Lavart.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Χάρη, σε λίγες μέρες κάνετε πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι, ένα, ομολογουμένως, αμφιλεγόμενο έργο του Ρώσου συγγραφέα. Ποια η δική σου άποψη, έχοντας δουλέψει πλέον πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο;
Χάρης Χιώτης: Κατά βάση το έργο μιλάει για την έννοια του καλού ανθρώπου, κάτι που εκφράζεται σε όλες τις υποστάσεις και τα βάθη του χαρακτήρα που περιγράφεται. Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, όμως, η έννοια αυτή μοιάζει λίγο ανυπόστατη και δημιουργεί διχογνωμία όσο αφορά το έργο. Δικαίως κάποιοι αναρωτιούνται: “Kατά πόσο υπάρχουν καλοί άνθρωποι – όμοιοι με τον ήρωα, Μίσκιν – στην κοινωνία που ζούμε;”
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Νομίζω ότι η αμφισημία του έργου οφείλεται και στο γεγονός ότι γράφτηκε από ανέχεια, κατά παραγγελία.
Χάρης Χιώτης: Ναι, σίγουρα! Ο Ηλίθιος γράφτηκε σε μια περίοδο που ο Ντοστογιέφσκι αντιμετώπιζε έντονο βιοποριστικό πρόβλημα. Παρ’ όλα αυτά, εγώ θεωρώ ότι, το γεγονός ότι του ζητήθηκε να γράψει κάτι και εκείνος το έπραξε, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως μειώνεται και η αξία του έργου. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι πολλές φορές, όταν βάζεις το μυαλό να σκεφτεί υποχρεωτικά και να δημιουργήσει, υπάρχει το αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο και προκύπτουν εξαιρετικές δουλειές, όπως έγινε στην περίπτωση του δικού μας έργου.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Ο κεντρικός ήρωας, ο πρίγκιπας Μίσκιν, διακατέχεται από σπάνια – ακόμη και για τότε – αθωότητα και καλοσύνη, χωρίς, όμως, να βρίσκει ανταπόδοση. Ποιος συμβολισμός κρύβεται πίσω από αυτόν τον «ιερό μωρό»;
Χάρης Χιώτης: Κοίτα να δεις αυτό είναι ένα ζήτημα που ο καθένας το ξεκαθαρίζει μόνος του, αφότου δει την παράσταση. Θέλω να πω ότι δεν αποσαφηνίζεται αν ο ήρωας βρίσκει ή όχι τελικά την ανταπόδοση. Γιατί όταν πράττεις μόνο το καλό και λειτουργείς πάντα με αθωότητα και καλοσύνη, όπως κάνει ο Μίσκιν – όντας ο απόλυτα καλός άνθρωπος – στο τέλος ενδέχεται να μη λάβεις όσα έδωσες. Όχι, όμως, από αχαριστία των ανθρώπων αλλά από απλή αδυναμία.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Αλήθεια, πιστεύεις ότι, στην εποχή που ζούμε, είναι δυνατόν να δικαιωθεί το καλό και να μην πολεμηθεί; Υπάρχει ακόμη ελπίδα;
Χάρης Χιώτης: Ναι, για μένα, υπάρχει ελπίδα. Πιστεύω ότι το καλό πάντα δικαιώνεται και δικαιώνει. Και αυτό αφορά και το προσωπικό καλό του καθενός, διότι αντικατοπτρίζει το πόσο ψυχικά ήρεμος είναι κάποιος, ανεξάρτητα από τις πράξεις των άλλων προς εκείνον.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Χάρη, πώς προέκυψε η σύσταση της θεατρικής ομάδας «Repente», της οποίας αποτελείς ιδρυτικό μέλος; Υπήρξε ξαφνική, όπως προμηνύει ο τίτλος;
Χάρης Χιώτης: Η αλήθεια είναι πως, όντως, υπήρξε ξαφνική. Ένα καλοκαίρι, πριν χρόνια, συζητούσαμε με την αδερφή μου, Αγνή, η οποία είναι επίσης ηθοποιός, για μια παράσταση που θέλουμε να ανεβάσουμε. Έτσι, λίγες μέρες αργότερα, μαζευτήκαμε γύρω από ένα τραπέζι τέσσερις – πέντε φίλοι, καρδιακοί, οι οποίοι είχαμε γενικά κοινό κώδικα στη θεατρική έκφραση, και συνειδητοποιήσαμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε μια ομάδα. Όπως και έγινε!
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Γνωρίζω ότι τα τελευταία χρόνια εκτός από την υποκριτική έχεις ασχοληθεί τόσο με τη συγγραφή όσο και με τη σκηνοθεσία. Οπότε δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, τι είναι αυτό που σε συναρπάζει σε κάθε μια από αυτές τις ξεχωριστές τέχνες;
Χάρης Χιώτης: Ομολογουμένως, είναι τρία εντελώς διαφορετικά αντικείμενα. Στον θεατρικό χώρο, όμως, με έναν μαγικό τρόπο, τα τρία αυτά πράγματα αλληλοσυνδέονται. Η κάθε τέχνη για μένα έχει τη δική της μαγεία. Μέσα από τη συγγραφή δημιουργείς στον χαρτί έναν κόσμο, τον οποίο στην σκηνοθεσία καλείσαι να κάνεις πράξη, δημιουργώντας κάτι απτό. Από την άλλη, με την υποκριτική η δημιουργία που λαμβάνεις από τις άλλες δύο τέχνες, αφορά ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα – αυτόν που υποδύεσαι – και εντάσσεται στο σύμπαν της σκηνοθεσίας που έχει επιλεχθεί.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Πόσο εύκολο θα έλεγες ότι είναι για έναν νέο ηθοποιό να ακολουθήσει τα όνειρα του στην Ελλάδα του σήμερα, και να μην συμβιβαστεί;
Χάρης Χιώτης: Κοίτα, αυτή είναι μια ερώτηση που αφορά, πλέον, όλα τα επαγγέλματα και όχι αποκλειστικά αυτό του ηθοποιού. Ζούμε σε τόσο δύσκολη εποχή, υπό ασφυκτικά περιορισμένες συνθήκες. Θα έλεγα ότι χρειάζεται ο καθένας από εμάς να βρει την δική του δύναμη και να ανταπεξέλθει. Ίσως να πρέπει μερικές φορές και να συμβιβαστεί, ενώ άλλες να μην πρέπει. Αλλά σε γενικές γραμμές πιστεύω είναι ένα καθολικό πρόβλημα, για το οποίο είναι δύσκολο να αποφανθείς και να διατυπώσεις γνώμη.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Πιστεύεις, δηλαδή, ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασης ή είσαι από εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν είναι στο χέρι μας;
Χάρης Χιώτης: Η αλήθεια είναι πως πολλά πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Αλλά θεωρώ ότι αν το δεις ατομικά, ο καθένας έχει τον δικό του οπτικό ορίζοντα και τον δικό του οπτικό καμβά. Το θέμα είναι καθαρά και μόνο πως βλέπει κανείς τα πράγματα, πως αντιμετωπίζει τη ζωή και τις όποιες δυσκολίες. Σίγουρα, η κατάσταση στη χώρα είναι δυσοίωνη αλλά εγώ είμαι από αυτούς που λένε: «Προχωράμε».
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart): Εσύ, με ποιο τρόπο επενδύεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο;
Χάρης Χιώτης: Νομίζω ο πιο καθαρός τρόπος να επενδύσεις στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η αλήθεια. Όχι μόνο η προσωπική μας αλήθεια, αλλά η αλήθεια, υπό ένα γενικότερο πρίσμα. Οι άνθρωποι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά συναισθήματα. Όσο πιο γνήσια και καθαρά είναι, λοιπόν, αυτά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερη αντανάκλαση έχουν και τόσο περισσότερο έδαφος βρίσκουν. Μόνο έτσι στεριώνει μια σχέση, είτε είναι ερωτική είτε είναι φιλική είτε είναι επαγγελματική.
Συνέντευξη: Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart)
«Ο Ηλίθιος» Φιοντόρ Ντοσκογέφσκι τον Απρίλιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
